اینکه هر فرد با ما چگونه رفتار میکند، به این معنی است که دوست دارد ما هم به همان شکل با او رفتار کنیم؟
یه بار سرِ یه موضوعی با برادرم قهر کردم (مقصر من بودم) اونم تصمیم گرفت با من مثل خودم رفتار کنه و قهر کرد.
یکســال و نیم این قهر طول کشید.
یه روز اون تصمیم گرفت که دیگه با من مثل خودم رفتار نکنه و برای آشتی پاپیش گذاشت
بعد از این اتفاق خیلی خودمو سرزنش کردم که چرا این همه مدت کینه به دل گرفتم و غرورم اجازه نداد که ببخشمش.
موضوعی که وجود داره اینه که وقتی شما با کسی قهر می‌کنی, مغزت دائما مدرک جمع میکنه تا بهت نشون بده که اون آدم چقدر پلیده.
بعد از این اتفاق ما دوتا خیلی به هم نزدیک شدیم و بیشتر از قبل با هم برادر بودیم.
درسی که داداشم به من یاد داد این بود که "با بقیه نه مثل خودشون, بلکه مثل خودت رفتار کن"
7 پسندیده
نه! با بقیه مثل خودت رفتار کن.
اگر قرار باشه با هرکس مثل خودش رفتار کنیم چی میشه؟ مثلا با یه ادم بی ادب،بی ادب باشیم. با یه ادم بد زبان، بد زبانی کنیم. با یه آدم لات، شکل خودش رفتار کنیم. پس چی از خودِ ما میمونه؟ آیا ما آینه ی رفتار اونها هستیم که کارهاشونو تکرار کنیم و هرروز به یه شکلی دربیایم؟ خب طبیعتا نه.
شما یه آدمی هستی با یه سری ویژگی ها و اخلاقیات خاص. شما با مردم بر اساس اونچه که هستی برخورد کن. اگر کسی توی رفتار از شما بهتره، میتونی ازش یاد بگیری. و اگر از شما پایینتره و در شان شما رفتار نمیکنه، ازش دوری کن و ارتباطاتتو باهاش به حداقل برسون.
خودت باش. رفتاری که مال خود خود توئه به این “تو” معنی میده.
4 پسندیده
بستگی داره چه جور موقعیتی باشه… مثلا من تازه با یه نفر آشنا شدم اگه اون دروغ گوئه به نظرتون مقبوله منم شبیه اون بشم و جایگاه انسانی خودم رو تقلیل بدم؟! طبیعتا نه…
ولی یه جایی من دارم با یه آدمی زندگی میکنم… مثلا من خودم خوابگاهی ام… ساعت ۱۲ خاموشیه ولی دوستم رعایت نمیکنه… منم شب قبل از امتحانش که میخواست بخوابه چراغ رو دیر خاموش کردم و اون بعد از اون ماجرا دیگه کارش رو تکرار نکرد…
در کل به نظرم آدم باید شخصیت خودش رو توی هر شرایطی حفظ کنه مگر اینکه یه جایی بهش ظلم بشه و طرف مقابل از رفتار خوب ما اشتباه برداشت کنه و فکر کنه ما متوجه اون کارش نمیشیم یا اینکه اون رفتارش آزارمون نمیده که به نظرم باید همرنگ خودش شد تا شرایط براش ملموس تر باشه بلکه درک کنه…
3 پسندیده
گاهی مقبوله توهم مثل اون دروغ بگی یا نه؟
بنظرم وقتی میبینی یه نفر چند بار یه دروغی رو میگه مثل تظاهر به دوست داشتن یا تظاهر به اینکه من یه طور دیگم تو هم باید همونطوری برخورد کنی
بر اساس حلقه های روابط متفاوت هست
من برای افرادی که بهم نزدیک هستند خودم هستم و بازخورد رفتار اونها رو به صورت عینی بهشون نشون نمیدم اما با حرف براشون توضیح خواهم داد که رفتارشون میتونه منجر به چه مواردی بشه
برای افرادی که نمیشناسم یا بهم نزدیک نیستن 2 حالت داره
اگر حس خوبی نگیرم از طرف، بیشتر مثل آینه رفتار میکنم چون نیازی نمیبینم که حتی من رو بشناسه
اگر حس خوبی بگیرم قدم به قدم جلو میرم و بخش هایی از رفتار خودم رو خواهم داشت اما همچنان آینه بودن رفتارم رو حفظ میکنم تا عینیت رفتار خودشون در بازخورد من نسبت به رفتار اونها رو بهشون نشون بدم.
نتیجه خوبش اینه که افرادی که تازه با من آشنا میشن حد و حدود خودشون رو نگه میدارن و سعی میکنن خودشون رو منسجم تر نگه دارن و زیاد صمیمی نشن
نتیجه بدش هم میتونه این باشه که برداشت میکنن من مغرور و خشک و سفت هستم که من بدم نمیاد کسی که من رو نمیشناسه اینجوری برداشت کنه چون باعث میشه بهم نزدیک نشه و تعداد کمتر زندگی بهتر!
در عوض اونی که من رو کم کم بشناسه میفهمه که نه سفتم نه خشکم و نه مغرور
سالگرد پادپرسی شدنمه؟ چه باحال 
منتظر سالمرگش هم باید باشیم؟
2 پسندیده
در موقعیت های متفاوت و با افراد متفاوت جواب متفاوتی داره!
مثلا خودم با برادرم زیاد دعوا میکنم و جالبه هر وقت بجای بی ادبی هاش من مادبانه برخورد میکنم بعد از مدت کوتاهی میاد عذر خواهی میکنه !
عموما اره
لزوما نه
این نزدیکترین جوابیه که میتونم بدم