تو خیلی از فیلم ها شخصیت فیلم به دلایلی دچار فراموشی میشه. این فراموشی چقدر در واقع اتفاق میافته؟
چقدر این فراموشی و مشکلات ناشی از اون شیوع داره؟ در چه شرایطی فرد ممکنه حافظه اش را از دست بده؟
تو خیلی از فیلم ها شخصیت فیلم به دلایلی دچار فراموشی میشه. این فراموشی چقدر در واقع اتفاق میافته؟
چقدر این فراموشی و مشکلات ناشی از اون شیوع داره؟ در چه شرایطی فرد ممکنه حافظه اش را از دست بده؟
خوب قبلش باید دید که عملکرد مغز برای ذخیره سازی اطلاعات توی حافظه چطوریه . سعی میکنم خیلی خلاصه بگم براتون .
همونطور که همه ما میدونیم مغز ما از میلیارد ها سیناپس عصبی ساخته شده که بین این سیناپس ها هورمون سرتونین وجود داره . حواس 5 گانه ما اطلاعات رو میفرستن به قسمت لوب پیشانی مغز و اونجا این اطلاعات و به کمک قسمتی از مغز به اسم هیپوکامپ ما تمام این اطلاعات رو کنار هم میچینیم و یه درک از زمان حال پیدا میکنیم . اطلاعات داخل لوب پیشانی و هیپوکامپ به صورت بار الکتریکی پردازش میشن و به محض این که این اطلاعات برای ما جالب باشن یا احساسی رو برانگیخته کنن ( فرضا یه لحظه یه انفجار رخ بده و شما بترسی یا معلم یه جمله بگه که شما از اون جمله خوشت بیاد ) بین سیناپس های عصبی که اون اتفاق رو ثبت کرده سرتونین فعال میشه که باعث میشه پیوند بین اون 2 تا سیناپس قوی تر بشه و به این صورت ما میگیم که این اتفاق توی حافظه کوتاه مدت ما ثبت شده و اگر ارتباطی بین این 2 تا سیپاپس بعد از چند روز مجددا برقرار نشه هورمون سرتونین به مرور کیفیت خودش رو از دست میده و اون رویداد تقریبا از ذهن ما پاک میشه .
حالا اگه اون اتفاق یا اون مطلب بازم تکرار بشه و سرتونین بیشتری بین چند تا سیناپس درگیر تو این رویداد ترشح بشه یه آنزیم از دیواره سلول عصبی به هسته سلول عصبی پیام میفرسته که عزیز دل من شروع کن به پروتئین ساختن و این پروتئین های ساخته شده یه رشته عصبی دائمی بین سیناپس ها ایجاد میکنه و ما به اصطلاح میگیم که در این حالت اون رویداد یا مطلب رفته به حافظه دائم . پس وقتی میگیم خاطره ای بخاطر تکرار یا بار احساسی بالایی که داشته به حافظه دائمی منتقل شده یعنی یه تغییر فیزیکی توی مغز به وجود اومده و فراموش کردنش سخته .
تا اینجای کار هر چیزی که گفتیم داره توی یه قسمت کوچیک از مغز ما به اسم هیپوکامپ اتفاق میوفته چون سلول های عصبی این قسمت به شدت انعطاف دارن و میتونن با هم پیوند های جدید برقرار کنن و دقیقا بخاطر همین انعطاف در اثر ضربه یا برق گرفتگی ممکنه پیوند های عصبی تو هیپوکامپ مغز از هم شکسته بشن و ما فراموش کنیم بعضی چیزارو .
جالب اینجاست که خاطرات ما نزدیک 4 سال توی هیپوکامپ مغز میمونه و به مرور به قسمت مخ منتقل میشه و پیوند های جدید و قوی تری رو اوجا شکل میدن و وقتی که خاطره ای به مخ منتقل شد دیگه بخشی از شخصیت فرد میشه و همیشه باهاشه و حتی تو نحوه تفکر و تصمیم گیری اون آدم هم تاثیر داره .