توی موضوع شما هم بعد از مدتی دوست دارین موضوعات پادپرس رو بُر بزنین؟ بحثی مطرح شده که به نظرم میتونه به این حس عمومی مرتبط باشه که یکنواختی تاثیر منفی روی ذهن میزاره. آیا برای شما هم این اتفاق میوفته؟ کجاها تجربه دارین که از یکنواختی دلزده میشین؟ این به کیفیت محیط یا عملی که یکنواخت میشه هم ربط داره؟
این حس منجر به چه تغییرات یا اختلالات فردی و اجتماعی میشه؟
بله خیلی حس بدی به من میده و عموما روزمرگی و داشتن یک روتین مشخص رو اصلا دوست ندارم چون اینجوری حس میکنم نمی‌تونم چیزی رو تغییر بدم و احساس میکنم همه چیز از قبل برام برنامه‌ریزی شده و مجبورم که تو یک چارچوب طراحی شده باشم. از اونجایی که شخصیت انعطاف‌پذیری دارم، طرفدار تغییر و تحولم و دوست دارم کارها رو هر بار به شکل جدیدی انجام بدم که متمایز از دیگران باشه.
ذهن هم یکنواختی رو دوست نداره و بعد از مدتی خسته میشه از اینکه یک مسیر رو بارها و بارها به یک شکل بره و کاراییش کم میشه. وقتی ما در کارها تنوع ایجاد کنیم، ذهن هر بار با شکل جدیدی از اون کار مواجه میشه و مجبور میشه هر دفعه تجزیه و تحلیل کنه، اینجوری قدرت پردازش ذهنی و خلاقیتمون هم بیشتر میشه.
متاسفانه یه واقعیت تلخ وجود داره و اون اینه که یکنواختی و داشتن روتین قدرتمند ترین ابزار برای پیشرفت هست .
یه برنامه یکنواخت ورزشی تنها چیزیه که میتونه یه بدن خپل رو تو 2 سال تبدیل کنه به یه ورزشکار .
تعهد یکنواخت روزی 7 ساعت کار هست که بعد از یک سال باعث خلق یه شاهکاری هنری یا مهندسی میشه .
برنامه یکنواخت روزی 4 ساعت مطالعه میتونه تو کمتر از 6 ماه به کل زندگی حرفه ای یه نفر رو از این رو به اون رو کنه .
یا کافیه به صورت یکنواخت روزی 5 هزار تومن برای سرمایه گذاری بذارید کنار . بعد از 4-5 سال خیلی راحت پول یه ملک از توش میاد بیرون .
از طرفی زندگی یکنواخت و انجام کار های روزمره برای هیچ کسی جذاب نیست .
حتی یه زندگی روزمره میتونه به مرور باعث فرسودگی فرد بشه و به مرور خلق آدم رو افسرده کنه . و این دقیقا بزرگ ترین چالشی هست که الان تو زندگیم دارم تجربه میکنم .
روزمرگی و روتین ها و دوری از یه سری هیجان ها منو به یکی از بهترین و با اسم و رسم ترین فنی کار های شهرم تبدیل کرده . منتها از درون به هیچ عنوان شاد نیستم و همیشه حس میکنم که زندگیم به یه چیز گرم و جدید و واقعی نیاز داره . یه چیز هیجان انگیز .
به نظرم همونقدر که ما به یکنواختی برای پیشرفتمون نیاز دارم به عدم اطمینان خاطر و هیجان برای حس زنده بودن نیاز داریم