خوب این رو میدونم که بحث مذهبی و سیاسی خلاف قانون اینجاست. بیشتر در پی واکاوی نوعی رفتار خودم و اجتماع هستم. من شخصا تا با کسانی خیلی نزدیک نباشم گرایشات عقیدتی رو بروز نمیدم. یه دلیل نقص فکری و مطالعاتی خودم و عدم حصول اطمینان و یقین در برخی موارد است، در برابر اطمینانی که دیگران به راحتی ابراز می کنند. شاید ترس از ایجاد فضای جنجال و بی منطقی یا مثلا ظاهرا منتسب شدن به چیزی که عمیقا به آن متصف نیستم یا پرهیز از تصور توصیه یا القا کردن چیزی به دیگران، در حالی که در مقام توصیه یا در پی القا نیستم، از دلایلم باشد. نظرتون چیه؟ چه دلایل دیگه ای می شناسید برای توجیه این امر؟ چه لزومی داره آدم ها در مراودات اجتماعی، عقیدتی هم صحبت کنند، یا نکنند؟ اصول و زبان مشترک برای هم صحبتی و همفکری، چیست؟ اگر ترس از محدودیت های قانونی کشور نبود، شرایط چگونه بود؟
سلام. شما به چند موضوع مختلف اشاره کردید که تک تک پاسخم رو در حد فهم خودم مطرح می کنم:
اول اینکه بروز گرایشات عقدیدتی در چه حد و با چه کسانی در فضای اجتماعی ما منطقی یا مطبوع است؟
باید بگویم نظر من هم این است که گرایشات عقیدتی در حوزه بسیار شخصی قرار می‌گیرد و تبعا وارد این حوزه شدن همانند وارد شدن به حریم شخصی افراد خواهد بود فارغ از اینکه چقدر مطلع هستیم. مگر اینکه خود آن شخص این موضوع را خصوصی نداند و مایل به کشف و بررسی باشد. در ضمن جدل و بی منطقی در چنین فضایی اجتناب ناپذیر است. به دلیل این که خیلی جاها با باورها سر و کار خواهیم داشت و باور هم معمولا ریشه در منطق ندارد. صرفا بیان دو طرف از مواضعشان می تواند مفید باشد حتی اگر در آن زمان و مکان مفید به نظر نرسد.
دوم اینکه اصلا لزومی به مطرح کردن، در مراودات اجتماعی وجود دارد یا نه؟
فکر می کنم اصلا لزومی وجود نداشته باشه. چون اعتقادات معمولا نمود عملی دارند و خود اون اعمال در مراودات تاثیرگذار خواهد بود و شکل مراودات را تعیین خواهد کرد. و اگر تاثیر عمیق باشد خود بخود به هم صحبتی در زمینه اعتقادات منجر خواهد شد.
سوم اگر ترس از محدودیت های قانونی کشور نبود شرایط چگونه بود؟
به نظرم این امر در کشور ما امکان پذیر نیست، زیرا سیستم اداره کشور ما 50 درصد دینی است و هر گونه صحبت جدی در این زمینه ناچار سیاسی هم خواهد بود. اما قطعا عدم وجود محدودیت ها باعث رشد اجتماعی و فرهنگی ما خواهد بود که به دلیل قوانین سایت از شکافتن این موضوع معذورم.
با تشکر از زمانی که گذاشتین.
در بیان این سه کم جنبان لبت / از ذهاب و از ذهب وز مذهبت.(مثنوی معنوی)