فرض کنید با چند نفر مباحثه میکنید و هر کی حرف خودشو میزنه و بعداز یه مدت مثلا یکی دو سال میفهمه حرف شما درست بوده عکس العملتون چی میتونه باشه ؟
فارغ از غرور و… که اصلا مد نظرم نیست یه حس امیدواری پیدا میکنم البته اگرم چنین اتفاقی پیش نیاد من همیشه راه خودمو میرم
با خوندن سوال یاد این مساله افتادم که مثلا وقتی می دونم چند نفر دارن گزارشات منو دنبال میکنن، چه عکس العملی دارم؟
در این مواقع احساس مسئولیت بهم دست میده که باید به موقع بنویسم.
اما متن سوال رو که خوندم متفاوت از سوال بود.
کمی عنوان با موضوع نمیخونه. اینکه بفهمم که افرادی از من پیروی میکنن حس خوبی بهم دست نمیده. دلیلش هم اینه که حس میکنم اون افراد از واقعیتهای زندگی من خبر ندارن و صرفا برحسب مشاهده قسمتی از شخصیت من یک تصویر به ظاهر مثبت (براساس تعریف خودشون) ساختن.
این برام خیلی پیش اومده. معمولا اگر که خیلی صمیمی نباشم با طرف، چیزی نمیگم. ولی اگر که صمیمی باشم، کمی سر به سر دوستم میزارم و تا یه مدت هر وقت میبینم طرف رو بهش میگم: «من که بهت گفته بودم » یا انگلیسی همین جمله که رایجتره: I told you so
اون هم میتونه باشه ولی اینی که من گفتم کلی تر بود
پس پیش تو باید مواظب تمام حرفاشون باشن تا یوقت بعدا مچشونو نگیری
متن سوال که تناسب داره با سوال شاید رو کلمه «پیروی» اختلاف هست که فکر میکنم به دنبال فکر یا عقیده کسی بودن هم بشه تعبیرش کرد
پیروی یعنی الگو قرار دادن! معمولا در اثر بحث پیروی به دست نمیاد، بلکه برعکس در پیروی اجازه بحث وجود نداره! چیزی که شما به دنبالش هستید، مفهوم «به حرف شخصی رسیدن» هست.
مطمئن نیستم سوال رو خوب متوجه شده باشم:
جوابم به سوال مورد پیروی یا الگو واقع شدن اینه: حس خوبی بهم نمیده . اصولا یکی از چیزایی هست که ازش فرار میکنم. چون خودم هم از عقاید یک هفته ی پیش خودم حاضر نیستم پیروی کنم، چه برسه انتظار داشته باشم یه آدم کاملا متفاوت پیروی کنه از من،
در ادامه در مورد توضیحاتتون، احتمالا این که آیا اگه ببینید توی موضوع خاصی کسی رو تونستید متقاعد کنید ،حس خوبی بهتون دست میده؟
خب بله. اگه برام مهم بوده باشه و اگه بدونم به طرز مثبتی تاثیرگذار بودم خوشحال میشم
ولی معمولا برای متقاعد کردن آدما وقت نمیزارم. چون فلسفه م اینه که هر کس باید مراحل خودش رو بگذرونه.
متقاعد کردن یه آدمی که هنوز به سطحی از پختگی نرسیده برای یه موضوع، حالا یا به دلیل کم سن و سال بودنش و یا به دلایل شخصیتی مثل اینه که بخوای یه میوه ی نارس رو به صورت مصنوعی به عمل بیاری. اگه عمل هم بیاد شیرین نیست اونقدر
خب منم گفتم بعدها اگه بفهمه و خط فکری شما رو دنبال کنه نه لزوما از خود شما بلکه از نوع دیدگاه و فلسفه ای که ممکنه شما هم از فرد دیگری گرفته باشید
اگر بدانم که نظرات من علمی و منطقی است و آنگاه کسی به نظرات من موافق است خیلی حس خوبی دارم ازینکه حد اقل توانستم یک فرد را به حقیقت نزدیک کنم.
هرگز دنبال غرور نیستم فقط دنبال حقیقت هستم هر کسی حقیقتی را بیان کند بعد از اندیشیندن به آن اگر درست باشد حتماً قبو میکنم و همچنان دوست دارم کسی بدون اندیشیدن نظر کسی را قبول یا رد نکند.