شده تا حالا از شدت نصیحت ها حالتون بد بشه؟
آستانه تحمل نصیحت هر آدم چقدره ؟
نصیحت گری جزیی از شخصیت بعضی آدماست یا نشانه بزرگ شدن و با تجربه شدن و پیر شدن هر آدمی؟
چرا بزرگترا اغلب در پی نصیحت کوچکترا هستن؟
یعنی واقعن صبر و تحمل در برابر نصیحت ها باعث سعادت میشه؟
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
بله گاهی پیش اومده! اما بعد که فکر کردم دیدم حق با اونا بوده.
من یک نوجوان کم تجربه هستم که اصلا عصبانی نمیشم 
نمیدونم چرا! ولی فقط سکوت میکنم، به خاطر همین به مطلبی که گفته شده بیشتر فکر میکنم. یه کتاب جالب در زمینه‌ی تجربیات شخصی افراد خوندم که توش نوشته شده بود: «همه‌ی افراد، حتی افراد احمق هم داستان و تجربه‌ی خودشون رو دارند، پس بهتره به ادما گوش بدیم حتی اگه احمق باشند!!»
نصیحت‌گری گاهی در بزرگترا خیلی بیشتر دیده میشه و فکرمیکنم نشان دهنده‌ی بزرگ شدن انها از لحاظ عقلی است، چرا که عقل انسان فقط به سال نیست.
بیشترین نصیحتی که تاالان به من شده، نخوندن کتابهای فلسفی بوده، چرا که به نظر اطرافیان فلسفه برای سن من مناسب نیست، ولی من گوش ندادم وخوندم! چیز های جالبی یاد گرفتم که حتی به وسعت روحم هم کمک کرد ولی به دنیای خشکی وارد شدم که دارم ازش لذت میبرم!!!
نکته‌ی دیگه اینه که صبر و تحمل دربرابر نصیحت باعث سعادت نمیشه، بلکه فهمیدن بهترین نصیحت و انجام اون باعث سعادت میشه و اگه احیانا میخواین از دست نصیحت های خفه کننده‌ی دیگران در برید، بهتره با لبخندی درشت برصورت بهشون بگید «حق با شماست» و با مشورت باافراد خبره بهترین کار روانجام بدید!!
تجربه دارم که میگم.
شاید اینکه بعضی نصیحت ها به دل میشینه و تاثیر گذار میشه و بعضی هاش نه ، به گوینده مربوط باشه
ما یکبار بحثی با این موضوع رو اینجا انجام دادیم
شاید مفید باشه
من یه دوستی دارم که از خودم دو سال بزرگتره، مدام نصیحتم میکنه و میخواد راه و رسم زندگی رو با دیدی که خودش از زندگی داره به خوردم بده 
مجبور شدم فعلا کمتر رفت و آمد کنم، نمیدونم چرا از نصیحت شنیدن خوشم نمیاد. ترجیح میدم نصیحت کسی رو گوش بدم که از هر لحاظ آدم موفقی باشه وگر نه راه خودم رو میرم
حضرت جامی در سلامان و ابسال میفرماید:
بر نصیحت یافت کار اول قرار / کز نصیحت نیست بهتر هیچ کار
از نصیحت تازه گردد هر دلی / وز نصیحت حل شود هر مشکلی
ناصحان پیغمبرانند از نخست / گشته کار عقل و دین زایشان درست
منتها ناصح باید پخته باشد و یا بقول بزرگان رندی جهانسوز باشه
بقول حضرت حافظ:
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست / رهروی باید جهانسوزی نه خامی بی غمی
از هیچ کدوم خوشم نمیاد.
خودمم اصلا سعی نمیکنم نصیحت کنم و سعی میکنم پیشنهاد بدم.
اینجوری هم خودم راحتم، هم طرف مقابل.
همیشه توی نصیحت یک نگرانی کورکورانه وجود داره. تعصب و بسته بودن!
از نصیحت شنیدن خوشم نمیاد و کسی رو هم نصیحت نمی کنم ولی اگه کسی ازم مشورت بخواد سعی می کنم اگه بتونم کمکش کنم.