چندوقت پیش با دوست صمیمیم (دختر) چت می‌کردم و بهم گفت که دچار افسردگی شده.
جویای احوالاتش شدم و سعی داشتم که حالشو خوب کنم اما با صراحت و شفافیت واضحی بهم فهموند که نیاز داره تنها باشه و به کمک من احتیاجی نداره.
چون حالش خوش نبود از رفتارش خرده‌ای نگرفتم, اما یکم حسم به خودم بد شد و احساس کردم خیط شدم.
با کمک شما میخوام بدونم که: از کجا می‌تونم بفهمم طرفم اصلا به حرفای من / کمک من / همدلی من نیاز داره؟
ـــــــــــــــــــــــــــ
اولین راهش به نظرم اینه که طبق خواسته طرف مقابل عمل کنید. به هر حال هر کسی بنا بر مدل شخصیتش بهتر می دونه الان چه شرایطی براش بهتره. پس مستقیم بپرسید: “از من کاری برمیاد؟ یا آیا میخوای تنها باشی؟”
این حستون باید بررسی بشه☺، چون شما کار اشتباهی نکردین و وظیفه دوستی و انسانیتون رو انجام دادین. این فارغ از عکس العمل احتمالی طرف مقابل هست.
منم موافقم که طبق خواسته دوستتون رفتار کنید. و اگر ادامه دار شد ازش بپرسید کاری از دستتون برمیاد؟اگر بعد از مدتی هم حالش خوب شد من باشم میپرسم که علت چی بوده آیا همیشه این طوره که اگر حالش خوب نیست میخواد تنها باشه وچون دوست صمیمی هستید و اگرمتمایل هستید این صمیمیت ادامه پیدا کنه اگر به نظر رسید مشکل بیان کردن دارند ازش بخواهید که به مشاور مراجعه کنید شاید یه مشاوره کوتاه حال هردوتون رو خوب کنه .
مطرح کردن این سوال شما نشانه اینکه در رابطه با دوست صمیمیتون احساس مسولیت دارید و این خیلی خوبه به نظر من شاید از میزان صمیمیتی که داشتید انتظار این پاسخ رو که "میخوام تنها باشم " رو نداشتید. باید بدونیم که همه ما در عین رفاقت برای حفظ سلامت روانمون نیاز به محدوده ای برای تنهایی داریم. که به نظرم باید این محدوده رو برای خودمون و کسانی که نزدیکمون هستند مشخص کنیم .بس به نظر دوستم (@najme ) باید بررسی بشه.