الف) بکارگیری تولید خودروهای الکتریکی در کشور، تا از این طرق بشه
ب) تأمین ایستگاههای شارژ، مراکز تست-تعمیر و سایر سیستم های مورد نیاز سرویس دهی به خودروهای الکتریکی
ج) انجام تحقیقات منسجم و سازمان یافته برای بررسی تأثیر متقابل وضعیت های شارژ و دشارژ خودروها با شبکه
به نظر میرسه مورد آخر رو باید اول انجام داد چون پیاده سازی یه سیستم بزرگی که قراره جای یه سیتم تقریبامطمئن قبلی رو بگیره، خودش باید مطمئن و در نتیجه پرهزینه باشه.
از اینرو من رفتم سرغ بررسی دقیق بخشی از این مورد. میدونم ممکنه خیلی طول بکشه ولی اینو در نظر بگیرید که دنیا از چندین سال قبل رفته به این سمت و اتفاقا تو بعضی از زمینه های خودروهای الکتریکی حتی پیشرو هم بوده ایم. فقط باید آستینا رو بالا زد و به محققین و جوونای متخصص و سایر افراد با تجربه در این زمینه در صنعت بها داد
.
یه سوال این وسط مطرحه : آیا اصلا این کار میتونه برای محیط زیست مفید باشه؟
چه از دید جوی و چه غیر اون اگه بکارگیری از منابع انرژی های تجدید پذیر (که ما تو ایران فراوون داریم) رونق پیدا کنه دیگه میشه گفت اصلا سوخت فسیلی نمیسوزه که بخواد آلودگی پیدا کنه. در مورد جنبه های دیگه هم مثل بازیافت یا دور ریزی باتری های این خودروها هم میشه از روندی مشابه برای باتری موبایل ها و لپ تابها بهره گرفت. البته کار منسجم در این زمینه، تحقیقات دقیق خاص خودش رو میطلبه.
در نظر بگیرید این سیستم با مشارکت قشرهای مختلف، عملیاتی بشه، در کنار سایر تلاش ها یرای فرهنگ سازی استفاده از سوخت های فسیلی و خودروهای سنتی به علاوه استفاده از فناوری های مشابه در سایر صنایع چقدر میتونه نه تنها از آلودگی هوا بلکه از سایر پدیده های مضری چون انتشار گازهای گلخانه ای، گرم شدن زمین، بیشتر شدن حفره بوجود آمده در لایه اوزون، افزایش قیمت سوخت، جنگ هایی که با هدف تأمین سوخت و انرژی در جهان صورت میگیره و … رو کاهش داد.
چیزی که من تو مدت فعالیتم در “پادپرس” به عنوان یه بستر نوآورانه یاد گرفتم این بود که ساختن یه وسیله نوآورانه یه بحثه و جا انداختن و ترغیب افراد به استفاده از اون یه بحث دیگه. یعنی اگه یه آدم خلاق یه وسیله یا موضوع جدید و آینده نگرانه رو به وجود میاره لزوما نباید انتظار داشته باشه که بقیه جامعه هم خیلی سریع جذب اون بشن.
در ضمن اینکه زیرساخت های اولیه اکثر فعالیتهامون هم مشکل داره و بیشتر کارهای جدید ناخواسته نیازمند حمایت دولت میشه(چه در زمینه بازار مربوطه، چه در زمینه قوانین و چارچوبهای مورد نیاز برای فعالیت).
در عین حال نیازهایی تو سطح جامعه وجود داره که ممکنه ماها به خاطر عادت به نبودشون و یا تکراری شدن برطرف نشدنشون ناخودآگاه تلاشی برای مرتفع شدنشون انجام نمی دیم.(مثل همین آلودگی هوا که کم کم داریم باهاش کنار میایم)
به شخصه فکر میکنم همون قدر که ساختن و بوجود آوردن چیزهای نو مهمه، پیداکردن نیازها و معرفی درست اونها به بقیه هم مهمه. چه بسا موارد مشابهی تو طول تاریخ بودن که از دوره خودشون خیلی جلوتر بودن ولی نتونستن حمایت افراد رو به خودشون جلب کنن و به سرانجام نرسیده باشن.
خیلی از کشورها مخصوصا چین دارن سرمایه گذاری های وسیعی تو این زمینه می کنن، خروجی این کار وقت گیر و پردامنه است.
در صورت کوتاهی در این امر جبران صدمات می تونه پرهزینه باشه.
به نظر میاد این مورد جزو فناوری هایی است که عموم مردم رو خواه ناخواه درگیر خودش کنه.
حمایت دولت برای انجام تحقیقات منسجم به همراه شکل دهی طرح های پایلوت (شناور و آزمایشی) حداقل در بعضی مناطق مثل مناطق آزاد یا جزایر کشور برای شروع میتونه خوب باشه.
چند وقت پیش داشتم ویدیویی میدیدم که یکی از مخترعین ایرانیمون که موفق شده بود خودروهای الکتریکی سطح بالایی رو تولید کنه در کشور و در جشنواره های بین المللی جوایزی رو ازآن خودش کنه ،خودروهای الکتریکی رو که ساخته بود داخل سد منجیل مینداخت جهت اعتراض به اینکه داخل کشور به کارش و ارزش اون اهمیت نداده بودن.
اینجا بنظر بحثی که پیش میاد اینه که نوآوری پروسه ای محدود به تولید محصول نیست،بلکه مهمتر ازون اندیشیدن و برنامه داشتن برای وارد کردن این محصول به بازار ،جذب مشتری و… خلاصه پروسه ای صفر تا صدی از ایده تا بازار هست!
میشه بپرسم اونوقت برای شارژ این خودروها (که با انرژی الکتریکی شارژ میشن) دقیقن چجوری قراره انرژی به وجود بیاد؟
همین الانشم تقریبا با مشکل انرژی الکتریکی مواجه هستیم و حتی برای تولید بیشترش احتمالا مجبور به ساخت نیروگاههای بیشتر خواهیم شد.
یک سوالی که استفاده از ماشین های الکتریکی در ایران رو از نظر آلودگی هوا توجیه می کنه اینه که ایا آلودگی ناشی از تولید برق بیشتر هست یا آلودگی ناشی از سوختن بنزین در یک ماشین کم مصرف؟
برای اینکه این سوال روشن تر شود یک مقایسه موردی می کنم: اگر ماشین تویوتا پریوس پرایم در کشور امریکا استفاده شود، ایا آلودگی هوا وقتی بیشتر است که از برق استفاده شود یا خود پریوس بنزین استفاده کند؟ این ماشین وقتی از بنزین استفاده می کند به طور متوسط 160 گرم CO2 در هر مایل تولید می کند. همین ماشین اگر از برق در کشور امریکا استفاده کند، کارخانه ی تولید برق به طور متوسط 250 گرم CO2 در هر مایل تولید می کند (با در نظر گرفتن این که این ماشین در هر مایل 0.35kWh برق مصرف می کند و هر kWh به طور متوسط 744 gr گاز CO2 تولید می کند در آمریکا). بنابراین اگر گاز CO2 را معیار آلودگی بگیریم استفاده از این ماشین برقی کمکی به کم کردی آلودگی هوا نمی کند مگر این که این ماشین در ایالت هایی مثل کالیفرنیا یا کنتیکت استفاده شود که نیروگاه های غیر فسیلی در آنها بیشتر از ایالات دیگر استفاده می شوند و تولید برق در انها آلودگی کم تری دارد.
این مقایسه در ایران چطور است؟ اگر ماشین را با برق شهری مثل اصفهان، تهران، با مشهد شارژ کنید چه مقدار CO2 به ازای هر kWh تولید می شود؟
