من هر بار که میخوام دو کلمه ی «توجیه» و «همسایه بغلی» رو بنویسم، اول به شکل «توجیح» و «همسایه بقلی» می‌نویسمش و بعد که دارم دوباره متنم رو میخونم متوجه میشم یه چی میلنگه و تو گوگل سرچ میکنم و متوجه میشم «توجیه» و «بغلی» هستن که میلنگن!
توجیهم(!) برا خودم اینه که احتمالا کلمه های پرمصرف تری مثل «ترجیح» و «باقالی» یا «بقالی» تو ذهنم نقش بستن و موقع کلمه‌نویسی یه خطای ذهنی این وسط رخ میده! نظری دارین در این زمینه؟ میدونین املای کلمه ها چه جوری تو ذهن ادم جا میگیره و چی میشه که گاهی اشتباه املایی داریم؟
من یه زمانی روی حافظه و رابطه اش با کلمات کار میکردم. بیشتر به شکل فرضیه هست ولی میتونه کمک کنه تا حدی. وقتی کلمات توی ذهن ذخیره میشن، ممکنه خیلی نزدیک به هم ذخیره بشن و وقتی ذهن دنبال کلمه ای میگرده، به کلمه ی نزدیک برسه. حالت دیگه وقتی پیش میاد که دنبال اسم خاصی میگردیم توی ذهنمون.
فک کنم بیشتر توالی های مشابه باشه.
فرض کن من یه دایره میبینم: توی مغزم پیام عصبی از نقطه 1 میره به 2، اینجا دوشاخه میشه، میره به 3، دوباره دوشاخه میشه، میره به 4.
حالا من یه توپ میبینم که خیلی شبیه دایره ست: از 1 میره به 2، دو شاخه میشه، میره 3، دوباره دوشاخه میشه، اینجا به جای 4 میره به 4’.
تقریبا به همین صورت. ولی روند بازیابی از روندی که توی کامپیوتر هست متفاوت هست. این حافطه ها شبیه به جاذبهای دینامیکی هستند. مغز از یه شرط اولیه شروع به بازیابی میکنه. به همین خاطر در خیلی مواقع، جاذبهای نزدیک به هم ممکنه با هم قاطی بشن. مثال ملموستر میتونه دوتا شکل شبیه به هم باشه که ممکنه با هم اشتباه گرفته بشن.
