سیاه رنگی است که دارای معانی متفاوت مثبت و منفی می باشد. این رنگ را نشانه ی ترس و تهدید و یا غم و اندوه و رنگی مرموز در ارتباط با ناشناخته ها، قدرت، زیبایی، مرگ، شر و رمز و راز می دانند.
نظر شما چیست؟ از آداب جاهای مختلف دنیا در این زمینه چه می‌دانید؟
ما هم در جومونگ دیدیم هم در مختار 
سوالتون بسیار باستانیه سرکار خانم اما به نظر من این تنها یک بازتاب هست که انسان هایی که دارای هوش پایین تری هستند برای
اینگونه به نظر رسیدن از نگاه دیگران استفاده می کنند.
همانطور که می دانید رنگ یک بازتاب غیر واقعی از هر جسمی است که به واسطه تابیده شدن نور خورشید به آن ماده ما آن را به رنگ خاصی می بینیم. وگرنه همه چیز در دنیای بدون خورشید سیاه و سفید خواهد بود و ماهیت واقعی تمامی اشیا سیاه و سفید است. خوش به حالمان که خورشید داریم
البته نمی توان از تاثیرات روانی رنگ ها بر افراد به این راحتی گذر کرد اما به نظر من هرچیزی که دستمایه تغییر ذهنیت افراد به سمت موضوع غلطی بشود اشتباه است. هرچند که میتوان از آن درست نیز استفاده کرد اما نبودنش بهتر از بودنش است (نظر شخصی)
اما من فکر می کنم افرادی که دارای هوش بالاتری هستند از ابزارهای مختلف مثل رنگ برای رسیدن به اهدافشان استفاده می کنند. اگر لازم است در شرایطی قدرتمند به نظر برسیم چرا از رنگ قدرت استفاده نکنیم؟!
در اینکه از خیلی از مسائل روحی و روانی سوء استفاده‌های زیادی میشه شکی نیست. ولی اگر حذف مسئله در دستور کار باشه، در نهایت جامعه‌ی تهی از معنا و مفهومی درست میشه. تقریبا هر چیزی قابلیت سوء استفاده رو داره، بهتره با روشی درست امکان این مسیر غلط رو از بین ببریم تا به دنبال حذف باشیم.
شاید چون بعد از مرگ ما جسممون متلاشی میشه (دفن، سوزاندن، خوراک حیوانات مردار خوار و…) و این جسم دیگه نوری رو نمیبینه وارد دنیای جدیدی میشه که تاریکی بهش تابیده میشه و لباس سیاه هم نماد این تاریکی هست.
تعبیر جالبی بود 
یاد ماده تاریک در اخترفیزیک و کیهان‌شناسی افتادم. از ماده تاریک البته نوری دریافت نمیشه، شما از تابش تاریکی به ماده گفتی، نابودی رو با سیاهی و تاریکی معادل کردی و بودن رو با نور.
دقیقا و فقط میتونن نهایتا صد سال در ذهن ها بمانند و تاثیرگذاریشان نهایتا به اندازه یک دهه رو ذهن ها تاثیر بگذارد. البته که رنگ ها بسیار مفید هستند و حتی خود من هم از آنها استفاده می کنم اما این باعث محدودیت ذهن در تمایل درک از رنگ ها نیز می شود یعنی خون همیشه قرمز است و قرمز برای ما میتواند یاد آور خون باشد اما نمیتواند یاد آور پرتغال باشد و این به نظر من محدودیت ذهنی زيادی در تمایلات، سلایق و اهداف هر فردی ایجاد می کند. چهارچوب ذهنی یک چیز فرضیست که رنگ میتواند یکی از پایه های این چهارچوب باشد زیرا بینایی یکی از حواس بسیار مهم برای درک اطراف است. چهارچوب ذهنی برای انسجام ذهن در افراد باظریب هوشی پایین تر شکل گرفته که بتوانند مراحل ابتدایی هوش (ظریب هوشی تا ۱۳۰) را در بحث تکامل طی کنند. در آینده با بالا رفتن میانگین ظریب هوشی جامعه، چهارچوب های ذهنی از بین رفته و تفکراتی آزاد و کروی به وجود خواهد آمد.