ترکیه حتما یکی از انتخاب‌هام هست، چون نیازی به ویزا ندارد، تاریخ و فرهنگ غنی دارد، غذای خوبی دارد (که به روحیاتم سازگار است)، در ضمن با هزینه‌ي خیلی معقولی می‌توانم یک سفر حسابی و پر از تجربه‌های جدید ترتیب بدم.
تا به ترکیه سفر نکنید، متوجه نمیشید که دزد زیاد داره. یا هتل‌های ارزان آن از لحاظ امکانات از مهمانسراهای ما هم کمتر هستند (البته غیر از اینترنت وایرلسی که در اختیار قرار میدهند)، یا هزینه‌ی تاکسی خیلی بیش از انتظارتان است.
من انگلستان و نیوزیلد برام جذابیت زیادی داره، اوّلی به‌خاطر فرهنگ و تاریخ، دومی به خاطر طبیعت که البته از ارباب حلقه‌ها جذب‌اش شده‌ام. امّا خُب با این وضعیت مالی فکر نمی‌کنم بشه رفت ولی بعد از این‌ها بالی هم به نسبت قیمت به‌نظر خوب می‌رسه. البته با خودم قرار گذاشته‌ام، تا ایران رو خوب نگشتم، سفر توریستی خارجی نرم.
سوال خوبیه، ولی فکر کنم اگه به انتخابای گذشته مون نگاه کنیم بیشتر میتونه موانع رشد گردشگری یه منطقه رو نشون بده. مثلا من در جواب به سوال چه کشوری را انتخاب میکنید؟ میگم
کشورهای افریقایی، چون اکثر کشورهای اروپایی شبیه هم هستن و یکی رو ببینی بقیه رو دیدی، در ضمن از لحاظ طبیعت و مردم، متفاوت از سایر جاهای در دسترسم هست.
افغانستان، نمیدونم چرا!
ولی فعلا می‌ترسم به سفر به این جاها، فکر کنم. چون توصیف خاصی ازشون نمیشنوم و تصورم ازشون یه جای محروم با امنیت پایین هست.
من هم هر سری که ازم میپرسن کدوم کشورها رو دوست داری بری ببینی میگم کشورای قاره آفریقا . کشور خاصی رو فعلا تارگت نکردم. به نظرم آفریقا کمی بکرتر از بقیه قاره ها مونده. البته این پیش فرض منه و شاید اشتباه میکنم.
در ادامه آمریکا و ژاپن هم از کشورای دیگه ای هستن که دوس دارم برم ببینم.
چین انتخاب اولم است به خصوص شهرهای تاریخی‌اش مانند Pingyao
اما ارزان بودن سفر برایم خیلی مهم است. به خاطر همین شهرهای گران همیشه در اولویت آخرم هستند. همینطور دریافت راحت ویزا هم خیلی برایم مهم است. دوست دارم شهرهای مدرن چین را هم ببینم و سوار قطارهای سریع‌السیرشان شوم.
اول لبنان و بعد مصر و بعد کشورهای بالکان
لبنان همیشه برای من خاص بوده و هست همینطور مصر
نسبت به جاهای دیگه ارزونتره و اینکه من از غذاهاشون از بچگی خوشم میومده چون همیشه دنبال شیوه پختشون بودم.جاذبه های گردشگری وتاریخی هم نگو
کشورهای بالکان هم همینطور ولی نسبتا کمتر اما سفر بهشون ارزونتر در میاد
اما الان با بیکاری من و وضع ارز تا خونه همسایه بیشتر نمیتونم برم
من کل کشواری آمریکای جنوبی رو دوستدارم خصوصا کلمبیا و بریزل که یه لحظه هم نمیشه تنها راه رفت از دزد و مافیای زیاد و…
اما اولویت با اینهاست…
برعکس تنها جایی که من علاقه ندارم برم اسیاست…چین و تایلند وسنگاپور و مالزی و …برام تکراریه
ولی هند رو دوستدارم
هرچند وقتی وارد چین میشه خودش یه دنیاست و حس نمیکنی یه کشوره
ولی زبان انگلیسی تو چین زیر صفره خیلی ارتباط گرفتن سخته
نه اینکه کشواری دیگه اسون تر باشه ولی چینی ها خیلی رو نمیپپسندم
مثلا با خودت تفنگ میبری؟
وای خدا من جایی که امنیت نداشته باشم، عمرا بتونم برم. تو خونه خودم، با شنیدن هر صدایی یاد فیلم های ترسناک میافتم. بماند که بخوام جایی برم که میدونم امنیت نداره
نه تفنگ چیه
با اطلاعات یعنی برم
بهر حال با نا امن ترین کشور یه جای امن پیدا میشه.
مثلا الان میشه به بغداد رفت ولی اگر یه آشنا داشته باشی میتونی به شمال عراق هم سفر کنی طوری که گذرنامه نشون ندی که ایرانی هستی چون درجا شوتت میکنن بیرون
خب امنیت هم یه سطوحی داره، وقتی یک جا ناامنی اینقدره که :
اگر جایی باشه که به نظرشون امنه، یعنی نسبت به اتفاقات وحشتناک تری که دیدن، امن تره؛ یعنی یک سطح پایین تر.
به نظرم تعریف امنیت در اونجا با ناامنی در اینجا برابری داره.
خب لابد من دوستی دارم که میتونم بهش اطمینان کنم که جای امنی رو بهم معرفی کنه یا با هم بریم که بتونیم بهتر کنار هم باشیم (باز یه نکته بوجود میاد که من تنهای دوستدارم برم )
اما در کل میشناسم آدمایی رو برای بهتر رفتنم به این کلمبیا پر خطر
ولی بعد از این‌ها بالی هم به نسبت قیمت به‌نظر خوب می‌رسه. البته با خودم قرار گذاشته‌ام، تا ایران رو خوب نگشتم، سفر توریستی خارجی نرم.
تقریبا هر جایی زیبایی خودش رو داره.
