چشمم کور، زبونم لال، فرض کنین به کرونا مبتلا شدین. هرچند که با این وضعیت فکر کنم خیلیامون مبتلا شدیم و خبر نداریم. حالا فرض میکنیم که نشونه هایی نزدیک به یه فردمبتلا شده رو داریم(شاید اصلاً یه آنفولانزای ساده باشه)، ترجیحا چکار کنیم که هم برا خودمون مناسب باشه هم برای سایرین؟
مثلاً یه راه حل میتونه این باشه که خودمونو به مراکز درمانی برسونیم و تست بدیم و منتظر درمان و قرنطینه شدن باشیم. ولی خب اینم در نظر بگیریم که احتمالا بریم به این مراکز و به خاطر شرایط نا مناسب واقعاً دچار کرونا بشیم.
یه راه حل هم میتونه این باشه که بمونیم تو خونه و خودمون رو قرنطینه کنیم. ولی خُب این معایبی داره.
به نظر شما بهترین راه حل چه میتونه باشه؟
بخش مربوطه در «مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها» [1] (تحت نظر دپارتمان سلامتِ دولت فدرال ایالات متحده) رو پیشنهاد میکنم مطالعه کنین. خلاصه‌ی کارها به این شکل هست که
در خانه بمانید به جز برای مراقبتهای پزشکی بیرون نیاید. به هیچ وجه در سرکار یا اماکن عمومی ظاهر نشین. (نحوه رفتن برای مراقبتها رو هم بعدا توضیح داده)
خودتون رو کاملا از بقیه اعضای خانواده جدا کنین. تا حد ممکن حداقل در یک اتاق با تهویه مناسب بمونین، بقیه اجازه حضور نداشته باشن، دستشویی و حمام رو مجزا کنین. هر تماسی با شما یا با وسایل مرتبط با شما، میتونه برای دیگران بسیار خطرناک باشه. ویروسها تا مدت زمان زیادی میتونن در بیرون زنده بمونن بخصوص در زمستان که شرایط مناسبتر هست.
قبل از رفتن به دکتر تماس برقرار کنین. باید به وضوح توضیح بدین که بیماری کرونا دارین یا مشکوک هستین. این به پزشک یا مرکز بهداشتی کمک میکنه که از درگیر شدن بقیه با بیماری جلوگیری کنن.
ماسک استفاده کنین. ماسک فقط برای افرادی که در معرض بیماری هستن الزامیه و کمک میکنه که از پخش ویروس جلوگیری بشه.
دستهاتون رو با دقت بشورین. توصیه های معمول در این مورد رو بسیار جدی بگیرین.
موقع سرفه از دستمال استفاده کنین.
هیچ مورد شخصی رو با کسی به اشتراک نزارین.
توصیه میکنم اگر زبان انگلیسی بلدین حتما با دقت بخونین چون بسیار مهمن.
