اگه مرزهای اقتصادی باز بود، طوری که آمازون میتونست در بازار ایران فعالیت کنه و یا اوبر میتونست در شهرهای ایران خدمات تاکسی رانی بده؛ چه اتفاقی برای همتاهای فارسی زبانشون میفتاد؟
به نظر شما هم پودر میشدن؟ چرا؟
اگه مرزهای اقتصادی باز بود، طوری که آمازون میتونست در بازار ایران فعالیت کنه و یا اوبر میتونست در شهرهای ایران خدمات تاکسی رانی بده؛ چه اتفاقی برای همتاهای فارسی زبانشون میفتاد؟
به نظر شما هم پودر میشدن؟ چرا؟
خیلی دوست داشتم بگم که نه، پودر نمیشدند امّا غیر از این برام متصور نیست، البته نه به شدت پودر شدن امّا خیلی ضعیف میشدن. خودشون هم به همین نکته باور دارند. واکنش محمدجواد شکوریمقدم وقتی فهمید که نتفلیس قراره به ایران بیاد رو ببینید. شاید حضورشون باعث رقابت خوبی میشد، قاعداً حمایت دولتی-مردمی هم بیشتر میشد. هر چی بیشتر فکر میکنم تصورش سختتر میشه.
بعضی از این سرویس ها در چنین رقابتی حتما میبازن؛ مثلا اپارات یا فیلیمو یا بازار که هر دو سر کاربر حاضر در این پلت فرم ها حتی همین الان هم موجوده. یعنی فیلمی که در اپارات در دسترس هست، در یوتیوب به تعداد بهتر و بیشترش در دسترس هست!
ولی پلت فرمی مثل دیجی کالا، و یا اسنپ و تپسی که با فروشنده لوکال در تماس هست (یه سر ماجرا بازار داخل ایران هست) فکر میکنم از سمت پلت فرم بزرگتر خریداری بشن. آمازون لازمه هزینه ای کنه تا بازارش رو در داخل ایران توسعه بده و فروشنده های ایرانی وارد سیستمش بشن. اگه بتونه دیجی کالا رو با هزینه ی معقول تری بخره، خوب احتمالا چنین کنه.
به همین سبک اوبر لازمه با راننده های لوکال قرارداد ببنده. به نظر معقول تر هست که بیاد اسنپ یا تپسی رو بخره تا اینکه خودش بیاد با تبلیغ محلی داخل ایران، راننده بگیره.
دو هفته پیش خبری رو خوندم مبنی بر اینکه دسترسی به یوتیوب در ایران ممکنه آزاد شود. همزمانی این اخبار با طرح سوال شما که به صورت وسیع تر مدنظر قرار دادید برایم جالب بود.
در عین حال چند وقت پیش هم گفته شد که شبکه اجتماعی کلوب بسته خواهد شد، در حالی که جزو 150 سایت پربازدید ایرانی هست.
به نظر من همه این موارد نشان دهنده این هست که کسب و کارهای ایرانی قدرت رقابت در بلند مدت، با مشابه خارجی را ندارن.
از طرف دیگر وقتی صحبتهای آقای شکوری راجع به نت فلیکس را خواندم به نظرم کسب و کارهای داخلی حتی قدرت رقابت با آنهایی که فیلتر هستن را هم ندارن. در کنار همه کمبودهایی که وجود دارد اینکه کفه رقابت محتوایی به نفع کسب و کارهای خارجی می باشد، خیلی آزار دهنده است. البته فکر کنم اگر این محدودیت در رقابت به درازا بکشد نهایتا همون اتفاقی که واسه خودروسازهای داخلی پیش اومد، بازاری کاملا انحصاری و یک طرفه بدون قدرت رقابت، برای این مدل از کسب و کارها هم خواهد افتاد.
تنها یک نکته!
یقین داشته باشید باز گذاشتن مرز ها و تجارت آزاد و برداشتن گمرک های سنگین به پویایی اقتصاد کشور کمک خواهد کرد،نمونه اش در سال های دور در کشور خودمان وجود داشته است و امروزه هم در کشور های دیگر می بینیم.مسلما وقتی کالای با کیفیت کشور الف با قیمتی مشابه کالای بی کیفیت کشور خودمان عرضه می شود میل مصرف کننده به کالای الف است و در عین حال یقین داشته باشید این تلنگری است برای کارخانه های خودی تا کیفیت محصول شان را بالا ببرند و این است رقابت سالم!
در یک نمونه امروز می بینیم که در نگاهی کلی و طبق شنیده ها،اکثر مردم نسبت به خودروهای شرکت رنو (که در نتیجه ی برجام پایش به ایران باز شده)حتی اگر مونتاژ ایران هم باشد،تمایل بیشتری دارند تا نمونه های مشابه داخلی.شک ندارم که این خودش باعث ایجاد یک نوع رقابت در بین خودروسازان داخلی خواهد شد(هرچند در سطح محدود)
اما در چند سال قبل از برجام،دیدیم که نبود خودروسازان خارجی در ایران،باعث افت مشهود کیفیت خودرو های داخلی شد.دلیلش هم واضح است،وقتی محصولی بهتر از محصولِ منِ تولیدکننده ی ایرانی در کشور وجود نداشته باشد(یا وارد نشود)عمده ی مصرف کنندگان مجبورند کالای من را خوب یا بد بخرند و اگر من وجدان کاری نداشته باشم و فقط به پول فکر کنم!باقطعاتی با قیمت و کیفیتی نازل،محصول خودم را سَرِهَم می کنم(البته به چندین برابر قیمت تمام شده)و هر کس هم بگوید محصولت بد است می گویم همینه که هست!(چرا؟)چون من تنها تولیدکننده ی کشور هستم.