دیروز دوستی که در بخش اداری یه مدرسه کار میکرد، بهم گفت که تا آخر اسفند بهشون اجبار کرده بودن که برن سر کار، وگرنه حقوقشون رو نمیدن! آخه دقیقا برای کدوم کار؟!
مدیریت از این خنده دارتر؟!
و ایشون هم البته نرفته بوده و گفته نمیخوام! حقوقم رو ندین.
امروز هم نگاهم افتاده به قسمتی از نامه سردبیر عصر ایران به روحانی:
شما جلسات تان را از پاستور به حافظیه منتقل کرده اید تا فضای بزرگ تری داشته باشید و بتوانید با رعایت فاصله بهداشتی مناسب از یکدیگر، بنشینید و کرونا نگیرید. در عکس ها مشخص است که نزدیک ترین فرد به شما در فاصله دو متری تان نشسته است.
شما کارهایتان را از طریق ویدئو کنفرانس پیگیری می کنید.
مجلس شورای اسلامی مدت هاست که تعطیل است و تنها دو بار جلسه مجازی برگزار کرده.
مجلس خبرگان رهبری اجلاس اسفندماه خود را به تعویق انداخته است.
مجمع تشخیص مصلحت نظام و شوراهای متعدد موجود در ساختارهای حکومتی تعطیل هستند …
و حالا چند سوال: پس چرا کارمندان دولت را تعطیل نمی کنید؟ جان شما از کارمندان عزیزتر است؟ آیا کارمندان هم می توانند مثل شما در اتاق های بزرگ و با فواصل دو متری از یکدیگر و ارباب رجوع مستقر شوند و با ویدئو کنفرانس کار کنند؟
آیا همه کارمندان مثل شما خودروی اختصاصی دارند تا بدون نگرانی از کرونا، از پارکینگ خانه تا پارکینگ اداره بروند یا اکثرشان مجبورند مسیر خانه تا اداره و بالعکس را با تاکسی و اتوبوس و… طی کنند و در کل مسیر نگران این باشند که نکند از فرد کناری شان کرونا بگیرند؟
من حرفش رو میپسندم. مخصوصا که خیلی از ادارات حتی تو روزهای عادی هم بود و نبودشون چندان تاثیری تو گردش کارها نداره، چه برسه به این روزهای بیمار و تعطیل‌وار.
چه اصراریه همه کارمندا این روزای کرونایی برن سر کار؟ بحث اینه که حقوقشون حلال بشه یا واقعا این روزها به کار و خروجیِ همه کارمندها نیازه؟
برای مشارکت تو این بحث فقط ۴۸ ساعت بعد از آخرین پاسخ فرصت دارین.
کاربرهای معتبر، که نشان پادپُرسی رو دارن، می‌تونن تو این گفتگو شرکت کنن.
بستگی داره که چه اداراتی تعطیل بشن یا این که کلا تعطیل رسمی اعلام بشه. من خیلی انتقادهایی شنیدم که چرا در کشور مثلا یک ماه تعطیل رسمی اعلام نشده.
اگر تعطیل رسمی اعلام بشه که خوب کارخانجات مواد غذایی و بهداشتی هم تعطیل میشن و این کار رو نمیشه مدت بلندی انجام داد. همینطور بر اساس قانون کار کارفرما باید به کارگران و کارمندانی که قرارداد ماهیانه دارن برای تعطیلات رسمی هم حقوق بده و تعطیلی طولانی‌مدت به صاحبان شرکت‌های خصوصی آسیب می‌زنه.
اگر هم بخشی (مثلا ادارات دولتی غیرضروری) تعطیل بشن و حقوق بگیرن و بخشی تعطیل نشن حس تبعیض ایجاد میشه.
بخش‌هایی از ادارات دولتی مثل گمرک و خزانه هم برای کارهایی مثل واردات کالاهای مورد نیاز لازمه که باشن.
دقیقا بخش‌هایی نیازه کار کنن و بخش‌هایی نه! مثلا الان اصلا نمیشه بیمارستان‌ها رو تعطیل کرد و مطمئنم خود پرستارها و دکترها هم متوجه هستن که چرا مرخصی کمتری بهشون میدن و … .
حالا اینکه بقیه الکی برن سر کار، فقط برای اینکه حس تبعیض ندیم:
مگه همین الان با دیدن کار مجلس و سایر بزرگان حس تبعیض بهمون دست نمیده؟! اونکه تبعیضش دردناکتره؛ کسانی که بیشترین حقوق و مزایا رو دریافت میکنن الان هم از مزیت تعطیل کردن و یا دورکاری برخوردارن.
این روش کار کردن، خودش کلی هزینه س؛ اون هم هزینه بدون درآمد، یعنی ضرر. از هزینه های انرژی اداره مربوطه بگیریم تا هزینه رفت و آمد و هزینه احتمال مبتلا شدن و سایر هزینه ها.
یعنی روش بهتری برای برداشتن این حس تبعیض وجود نداره؟ مثلا یه سری حقوق و مزایای بیشتری برای کسانی که در این وضعیت لازمه کار کنن قائل شن؛ مثلا حقوق نماینده مجلس هر شهر رو که نیاز مالی خاصی نداره و به راحتی از پس زندگیش برمیاد رو بین پرستارها و پزشک‌های اون شهر توزیع کنن! صرفا برا اینکه میدونم دولت پول نداره، گفتم از حقوق بزرگان کم کنیم.
به نظرم ترکیبی از این دو گزینه که بخش‌های غیرضروری اجازه مرخصی بدون حقوق یا مثلا با نصف حقوق داشته باشن و دادن مزایا اضافی به بخش‌هایی که لازمه کار کنن راهکار خوبیه. تا جایی که میدونم تو اسفند حقوق پرستاران رو به همین دلیل ۵۰ درصد افزایش دادن.
پی‌نوشت: قبول دارم حقوق نماینده‌ها زیاده. به نظرم تعداد پزشک‌ها و پرستارها هم انقدر زیاد هست که بعد از تقسیم بین اونها مبلغ که باقی بمونه ناچیز باشه.
با یه شوخی شروع میکنم! من از وقتی سرباز نیروی انتظامی شدم متوجه شدم کاری روی زمین نمیمونه چرا که در نهایت نیروی انتظامی برای کمک به اون بخش‌ها اعزام میشه خیلی هم ارزون در میاد برای دولت چون مجانی هست. مثل همین انتخابات‌ها!
ادارات دولتی ما اکثرا بهم مرتبط هستن و خیلی‌ها رو نمیشه تعطیل کرد چون تامین نیازهای اساسی مردم با مشکل مواجه میشه. مثل ادارات زیرمجموعه‌ی وزارت راه و وزارت کشور که البته شاید بشه کارمنداشونو شیفت‌بندی کنن تا لااقل تعداد کمتری سر کار باشن و اون فاصله‌ی مطمئن حفظ بشه.
جدای از اینکه کدوم کارها رو میشه تعطیل کرد و کدوم‌ها رو نه مشکل بزرگتر اینه که مدلی برای شرایط کنونی وجود نداشته. تمرین و مانوری هم برای مردم عادی نبوده و نوعی سردرگمی وجود داره تا جایی که انگار ما با یک پدیده‌ی غیر قابل پیش‌بینی روبرو هستیم در حالی که کشوری مثل ایران که همیشه تهدید‌های مختلفی داشته منطقی به نظر میرسه که مدل‌هایی برای شرایط این چنینی داشته باشه. اونم با این همه نظریه‌پردازی از طرف مسئولین در مورد اینکه کل ماجرا یک جنگ بیولوژیک هست.
جنگ بیولوژیک بودن این ویروس بسیار بعید است چرا که اقتصاد و سلامت خود آمریکایی‌ها را بیشتر از هر کشور دیگری تحت تاثیر قرار داده است. به زودی تبعات اقتصادی کرونا در اروپا و آمریکا بیشتر خودش را نشان خواهد داد.
بله بعید هست حتی اگه هم اینطور باشه اثباتش به این راحتی و به این زودی نمیتونه باشه و متاسفانه مطرح کردنش کمی باعث انحراف ذهن مخاطب از مسئله‌ی واقعی که خود بیماری هست میشه. ماجرا از اون نظر جالبه که با این طرز تفکر که تقریبا اولین احتمال رو جنگ بیولوژیک دونسته هیچ مدلی برای مقابله باهاش پیش‌بینی نکرده و این دوتا تناقض داره باهم.
این توضیح قانع کننده و همدلانه بود. ممنون الان حداقل راحتتر میتونم دولت رو درک کنم! کنارش این رو هم اضافه میکنم که مدیریت نداریم تو اکثر سازمان های دولتی. و بدون مدیریت حتما سردرگمی ایجاد میشه.
بدیش اینجاس که دولتمون در کنار نداشتن تفکر سیستمی و دید مدیریتی، حتی روابط عمومی خوبی هم نداره! اونقدر گنده گویی میکنه که اینجور وقتا به سختی میشه باهاش همدلی کرد … .
صرفا برا اینکه میدونم دولت پول نداره، گفتم از حقوق بزرگان کم کنیم.
خیلی هم ارزون در میاد برای دولت چون مجانی هست. مثل همین انتخابات‌ها!
الان حداقل راحتتر میتونم دولت رو درک کنم! کنارش این رو هم اضافه میکنم که مدیریت نداریم تو اکثر سازمان های دولتی. و بدون مدیریت حتما سردرگمی ایجاد میشه.