مغز انسان با تصاویر میونه بهتری داره تا کلمات
پس همه اتفاقات رو به صورت تصویری باید ثبت کرد. این برای خود افراد هم راحت تره . به نظرم اگر مسیر فرایند رو توسط تصاویر سلفی و توضیح پای عکس که این مربوط به فلان کار و فلان موقع هست جذاب باشه
و صد البته که تصویر سلفی ویدیویی بهتره
هر کدوم بسته به نحوه ارایه میتونه انتخاب بشه . اگه نمایشی باشه تصاویر سلفی ویدیویی و اگر به صورت بنر یا دیوار نگاره باشه عکس و متن
قدیما فقط به صورت صوتی ضبط میشد که دیگه مرسوم نیست
یک سایت جامع راه اندازی بشه تا هر کس توی صفحه شخصیش این موارد رو بزاره.میتوانیم فهرست بندی خوبی نیز انجام بدیم.مثلا مراحل ثبت شرکت یا گرفتن نماد.مسایل مالیات و حقوقی و …
شاید بازی با کلمات خیلی حساس باشه. در همه جای ایران درک ما از مدیریت، ریاست هست. این تفاوت در عمل ریاست با ارزیابی مدیریت باعث خیلی از این مباحث میشه. برای ریاست چیز خاصی مطرح نیست ولی مدیریت مهمترین جائیه که شما از تجربیات “استفاده” می کنید نه “ثبت”.
من اگه مدیر بودم یه سیستم ثبت تجربیات خیلی ساده توی محل کارم درست میکردم که به این شکل کار میکرد：
یه سیستم انلاین که همه افراد مجموعه بهش دسترسی داشتنو هر کدوم پروفایل شخصی خودشون رو داشتن. افراد موظف بودن که هر هفته تجاربی رو ثبت کنن و برای اینکه راحتتر باشه این پروسه ازشون خواسته میشد که به سوالاتی در پایان هر هفته کاری پاسخ بدن： مهمترین چالش کاری که هفته گذشته باهاش روبه رو بودن چی بوده؟ چه پارامترهایی اون کار رو براشون سخت/راحت کرده؟ اگه مدیر این مجموعه باشن این چالش پیش اومده رو چطور و با چه ابزاری بهبود میبخشن؟
تمام این دبتاها ذخیره میشد و افراد که چالشهای مشابه داشتن میتونستن تجربیاتشون رو با هم به اشتراک بذارن و نهایتا هر چند ماه یه بار یه جمع بندی کلی صورت میگرفت و ذخیره میشد.