من کلا بدون برنامه‌ریزی زندگی میکنم، و یقین دارم که همیشه بهترین شرایط برام فراهم میشه، برای همین یهو یه کاری میکنم که به هیچ وجه درباره اش برنامه ای نریختم، ومتاسفانه بعضی از دوستام بابت این کارا کلی ناراحت میشن.
1 پسندیده
چندتاسوال:
بااین برنامه هایی که به اصطلاح ذهنی اند برنامه های دیگران خدشه دارمیشه؟
اگه بخواید بادرصد میزان موفقیتتون رودرمورد برنامه تون بگید چه عددی روانتخاب می کنید؟
برنامه هایی که میگید در چه زمینه ای هستند؟{درزمینه ی تحصیل برنامه باید باشه چون یکی ازعوامل مدیریت زمان ودرس خوندنه}
یقینی که برمبنای بهترین بودن شرایط داریدتاچه اندازه بابی برنامگی شما پیش میره وبه نفعتونه؟
امیدوارم تاحدی به جواب شما بااستفاده ازاین سوالات نزدیک شده باشیم…
داشتن یا نداشتن برنامه برای زندگی خصوصی، تا حد زیادی اختیاری هست، ولی در مواردی که کار یا مسئله به دیگران مربوط میشه، اصطلاحا هماهنگی با بقیه هم لازمه. بهای این عدم هماهنگی در طولانی مدت میتونه از بین رفتن دوستیها، تنهائی و … باشه.
یک نمونه از بی برنامگی ما مربوط به سفر رفتنه، ما زیاد مسافرت میریم و جالبه که در بیشتر موارد، شب قبل سفر خودمون هم خبر نداشتیم که فردا صبح شاید رفتیم سفر، صبح یهو همه چیزو جمع میکنیم و میریم سفر،…( دور یا نزدیک) برای همین اطرافیان که کلی برنامه برای هر کارشون میریزن ناراحتن که چرا ما رو در جریان نمیزارین، شاید هم دوست ندارین کسی باهاتون بیاد و…
البته محصل نیستیم فقط مشکل اینجاست که نزدیکترین دوستمون تمام زندگیشون با برنامه پیش میره ،و مدام از دست ما شاکی
معتقدم در زندگی بدون برنامه‌ریزی هم یک نوع برنامه‌ریزی وجود دارد .
اما شخصا بدون برنامه‌ریزی در زندگی نوعی احساس گیجی و کمبود میکنم به همین دلیل برای 10 سال آینده برنامه مشخصی دارم . این که 2 سال آینده کجا هستم و چه اتفاقی باید رخ دهد ، 4 سال آینده چه کاری باید انجام دهم و نهایتا 8 سال آینده باید چه کارهایی را تکمیل کرده باشم ورای این که آیا این برنامه‌ها محقق خواهد شد یا خیر .
1 پسندیده