تا به حال به رفتارها و برخی اعمال غیر عرفی ورزشکاران فوتبال توجه کردید؟ خیلی از اونها تحصیلاتی کمتر از دیپلم دارند. ایا میشه گفت یکی از دلایل بی اخلاقی های شایع بین بازیکنان فوتبال رو عدم تحصیلات مناسب برای اونها دونست؟ اگه بله باید چیکار کرد و چطوری باید یه راه حلی برای اون پیدا کرد؟ یه سوال دیگه اینکهاصلا سواد داشتن برای یه ورزشکار چه مزایایی میتونه داشته باشه و این موضوع چه تاثیری میتونه رو جامعه بذاره؟
شعور به "میزان تحصیلات " مربوط نمیشه. به نظرم شاید دانش باعث میشه ما آدم های متمدن تری به نظر برسیم اما این دلیل نمیشه که لزوما بتونیم درست رفتار کنیم. پدربزرگ بی سوادم شعوری داشت که تو خیلی از آدمای باسواد ندیده بودم. بیشتر به شخصیت فرد و محیطی که توش بزرگ شده و تربیت و طرز فکرش بر می گرده.
سوال رو این جوری بهش نگا میکنم: اگه یه جمع ۲۲ نفره تحصیل کرده با هم مسابقه ورزشی ۹۰ دقیقه ای برگزار کنن و تحت فشار جسمی/ذهنی مسابقه قرار بگیرن، چقد احتمال داره همین اتفاق هایی که تو فوتبال میفته تکرار شه؟
در چه صورت این جمع نظر داور رو راحت میپذیرن؟
###تجربه
من تو جمع های تحصیل کرده بازی-شادی زیاد کردم و به چالش های مشابهی برخوردم. مثلا یه موقع داشتیم با دوستم تو زمین ورزشی دانشگاه بدمینتون بازی میکردیم، بعد دوستان دیگه ای اومدن و شروع کردن به والیبال بازی کردن، و یه موقع یکی از این دوستان اسپک محکمی زد و توپش خورد به راکت دوستم و راکت شکست. طرف شاکی شد که اصلا چرا اومدین اینجا بازی؟!
رفتار طرف مقابلمون چیزی نبود که اسمش رو بذارم رفتار حرفه ای و یا حتی رفتار انسانی.
البته بعد از ماجرا طرفین با هم صحبت کردن و سوتفاهم ها رفع شد. ولی در شرایط تنش تحصیلات نیست که تعیین کننده ی منش آدم هاست.
خوب اینطوری هم میشه به قضیه نگاه کرد که تو ایران غالبا خانواده هایی که رو تربیت درست دقت دارن، بچه هاشون کمتر سمت فوتبال (به عنوان حرفه) سوق پیدا میکنن. فازشون تو درس و کاره تا فوتبال حرفه ای. البته مشخصه که استثنا هم وجود داره.
#پرسش
تو سایر نقاط دنیا که ورزش حرفه ای وجود داره چکار می کنن؟ چطور یه نوجوان از سنینی که استعداد یابی میشه در مسیر هدایت میشه؟ یا چطور به همچین قضایایی نظارت میشه؟
لیوانی که بیش از حجمش آب بریزی توش سرریز می کنه. پس بهتره یا حجم آب کنترل شه یا ظرفیت فرد رو بالا ببرن به روشی. قانون و … به نظرم لزوما تحصیل این مشکل رو حل نمی کنه اما شاید مشاوره و آموزش مربوطه سودمند باشه.
ذات ورزش، پرهیجان و پرحاشیه ست. یعنی اگه بریم مسابقات ورزشی بین دانشگاهی که شرکت کننده هاش همه در حال تحصیل هستن، رو مورد بررسی قرار بدیم هم کلی از این موارد ناهنجاری ها میبینیم. حتی به نظرم اگر یه مسابقه فوتبال بین 22 تا متخصص علم اخلاق هم برگزار کنیم حواشی خودش رو داره.
###تجربه‌ی شخصی
تو مسابقات بین دانشکده ای هم مشکلات اخلاقی وجود داشت فقط در مقیاس خیلی کوچکتر که فقط به گوش افراد همون محیط میرسید. یه مرحله بالاترش، تو مسابقات بین دانشگاهی چون رقابت خیلی شدیدتر بود حواشی هم بیشتر میشد، چه بسا با اینکه افراد همه از قشر دانشجو بودیم ولی دعواها و بداخلاقی های زیادی رو به دنبال خودش داشت.
حتی به نظرم تو تیمای حرفه ای تر و غیردانشگاهی رفتار بازیکنا خیلی پخته تر و حرفه ای تر بود. مثلاً تو مسابقات دانشگاهی خیلی از حواشی به خاطر مشکلات شخصی بین افراد پیش میومد.
البته اگه منظورت از تحصیلات رو، محیطایی که باعث بشه نحوه تفکر و تعقل رشد کنه، معنی کنیم، اونوقت اگه همچین منظوری داشته باشی به نظرم هرکسی تو همچین شرایطی رشد کنه به هر حال نحوه عملکرد اخلاقیش تغییر میکنه و فقط شامل ورزشکارا نمیشه.
الان همونقدر که جامعه ورزشی مون لزوماً اصول اخلاقی مثبت و خاصی رو از خودش انتشار نمیده(مثلاً پوریای ولی و غلامرضا تختی رو من به عنوان منتشر کننده اصول اخلاقی در دوره خودشون در نظر میگیرم)، به همون میزان یا شایدم بیشتر، فضاهای دانشگاهی و پژوهشی مون آلودگی داره. سواستفاده اخلاقی و فکری از دانشجوها، مافیای اساتید، رفتار متناقض از سمت بعضی اساتید و دانشجوهای مقاطع بالا و …
حالا سوال من اینجاست: در نبود یه الگو برا ورزشکارا که بتونن براساس اون رفتار حرفه ای عُرف رو پیش بگیرن چه اقدامی رو لازم میدونین؟ (مثلاً تو کشتی و ورزش پهلوانی پوریای ولی و تختی یه الگو هستن که تا حتی الان هم جوابگوی نیاز ورزشکارا هستن)