در این پست اشاره ای شد به این موضوع که کشاورزی در منطقه ی خشک ایران توسط اجدادمون یه هنر بوده. دو مورد از این روش‌ها میتونه:
قنات
آبیاری کوزه ای
باشه که هر دو در نوع خودش از اختراعات و ابداعات در این زمینه بوده. من خودم اطلاعاتم در این باره خیلی زیاد نیست. ولی فکر میکنم اشنایی با هر دوش ارزش داشته باشه، چون هر دو روش نسبت به همتاهاشون از اختراعات پایدار هستن.
مثلا آبیاری کوزه ای برعکس آبیاری قطره ای از آلات پلاستیکی که در محیط بمونن استفاده نمیکنه. یا قنات برعکس چاه های آب، اجازه نمیده منابع آب زیرزمینی به صورت برگشت ناپذیر مصرف شن.
چه اطلاعاتی درباره ی این دو ابداع ایرانی و یا روش‌های دیگه دارین؟ درباره ی تجربه ی استفاده از این روش‌ها و یا اصل و اساس روش و نحوه مهندسی ش و …؟
آب انبارها رو هم میتونین به این سازه ها اضافه کنین. در قسمت های کویری آب انبارها از آب باران یا رودخونه های فصلی پر میشدن و برای سایر زمان ها در طول سال حفظ میشدن.
چرا ما باید به این سوال فکر کنیم. ببینید ایرانیان باستان علمشونم ماله باستانه، ولی پدربزرگ - مادر بزرگ های ما ماله شصت هفتاد سال قبلن و علمشون خیلی کهنه نشده و به نظرم بهتره. حتی اگه بخوایم علوممون رو ارتقا بدیم نباید به تاریخ های خیلی دور نگاه کنیم، چون خیلیاشون غیر کاربردیه.
ولی مثلا قنات خیلی جای کار داره و درسته که شاید ریشه در ایران باستان داشته باشه، ولی مربوط به زمان حال هم هست.
«در گذشته برای اینکه امنیت باغ‌ها و خانه‌هایی که در مسیر آب قنات‌ها و چشمه‌ها قرار داشتند تأمین شود، ورودی و خروجی آب را به گونه‌ای طراحی می‌کردند که هیچ موجود زنده‌ای نتواند وارد شود. » از ویکی پدیا. قسمتی هم در باغ فین هست به اسم شترگلوی فتحعلی شاه، که آب از یه لوله ی Sشکل با جوشش میزنه بیرون.
ظاهرا از این ابتکار معماری آب ی، در سازه های مربوط به آب هم استفاده شده و قسمتی از لوله های فاضلاب رو به شکل گلوی شتر میساختن که از بوی بد و همین طور پدیده فشار معکوس تو لوله جلوگیری کنه، منبع ویکی پدیا.
البته ابتکار مربوط به مهندسی سازه هست، ولی همچنان به منابع آبی مربوطه.
به نظرم اشنایی با ابتکارات گذشته ها همیشه الهامبخشه. چون این افراد هدفشون از هر ابتکاری حل یه مشکل به صورت مستقیم بوده، و نه افزایش فروش و رقابت با سایر محصولا.
