در تولید بازی‌های رایانه‌ای و دیجیتال، چقدر توانمندیم؟
به عنوان مخاطب، اگر قرار باشه برای فرزندتون بازی رایانه‌ای تهیه کنین، به چه مولفه‌هایی توجه می‌کنین؟
چقدر براتون مهمه که کودکانتون چه بازی‌هایی رو تجربه میکنن؟
2 پسندیده
مشاهده
یه فامیلی داشتیم که پسرشون یه بازی میکرد اسمش رو یادم نیست ولی تنها کاری که تو این بازی میکرد این بود که با شخصیت اصلی بازی میرفت و تو شهر خرابکاری میکرد!!! مثلا یه چماق دستش بود و میرفت میزد ماشین‌های مردم رو داغون میکرد، شیشه های مغازه ها رو میشکست، … .
بازی رو بابای بچه براش خریده بود! و کلا پدر و مادرش برای اینکه بچه شون تو خونه بمونه و سر به راه بار بیاد این راهکار رو گذاشته بودن جلوش (چون با چیزهای دیگه آروم نمیگرفت و انرژیش تخلیه نمیشد).
فکر میکنم با توجه به سختی‌های زندگی و یا چیزهای دیگه، اولویت پدر و مادرها چیزی غیر از بازی ای هست که بچه شون تجربه میکنه.
2 پسندیده
منم خانواده هایی رو دیدم که میگن چون پسرم میره تو کوچه بازی میکنه ، براش تبلت خریدم که با همون بازی کنه و جایی نره
و یا اینکه چون گریه میکنه براش بازی ریختم اما به بازی و تعالیم اش توجهی ندارند.من بازی هایی رو دیدم که صرفابه انواع لباس، ارایش باربی می پردازه و هیچ نکته ی آموزنده ای نداره ، در عین حال برای پدر و مادر هم هیچ اهمیتی نداره
نمی دونم در این مواقع چطور باید به این خانواده تذکر داد که به این موارد هم توجه داشته باشند
تجربه
دوران دبیرستان یکی از دوستانم ی فیلمی رو برام آورد که ببینم، از نظر خودش خیلی جالب بود، منم کنجکاو بودم که ببینم چطور فیلمیه، در عین حال میدونستم که خیلی مورد علاقه ی پدرم نیست. رفتم تو اتاق و پای سیستم نشستم .
اوایل فیلم ، پدرم متوجه غیبت من شدن.اومدن کنارم نشستن و ابراز خوشحالی کردن که حالا می تونیم با هم دیگ فیلم ببینیم.
ی مقدار که گذشت، خودم متوجه شدم که خیلی جالب نیست.پدرم اتاق و ترک کردند و موقع خروج به من گفتند که فیلم وپاک کن 
نمی دونم این بهترین برخورد بود یا نه، اما من همیشه توجهشون به خوراک فکری مون رو تحسین میکنم.چه این خوراک از جنس کتاب بوده، چه فیلم، چه بازی و …
1 پسندیده