اخیرا اسلک هم خودش رو وارد بازی تحریمهای اعمالی بر ایران کرده. قبلا هم بسیاری از امکانات اساسی از جمله گوگل آنالیتیک همین روش رو در پیش گرفتن.
سئوال اول اینه که واقعا چرا این شرکتها از تحریمها پیروی می‌کنن؟ در حالیکه اساسا فلسفه تحریمها هیچ ربط خاصی به این کسب وکارها نداره؟
سئوال دوم اینه که باید چه روشی رو در پیش گرفت؟ بخصوص اینکه به نظر میاد نمیشه برای فعالیت طولانی‌مدت روی هیچکدام از امکاناتی که امروز باز هستند حساب باز کرد چون احتمال داره به راحتی همین روش رو در پیش بگیرن. استراتژی چی میتونه باشه؟
من با بدبختی بازیم و گذاشتم روی گوگل حاصل 1 سال زحمت .
حالا این وسط کلی واسطه هستند جرات نداشتم بازی و آپدیت کنم چون کلی هزینه برام داشت.
حالا با این همه مشکل گوگل آقا بازی رو برداشته و حذفش کرده چون پولی بود. می دونید دیگه من وصل هستم به طالبان و داعش.
چقدر مشکل داشتم برای انتشار،تازه بازی رو برداشتند.
میشه ربط داد. اصولا همه چیز و به همه چیز میشه ربط داد. مثلا من با درامدم به یکسری سازمان ها کمک می کنم
حالا بگذریم بخاطر تحریم ها نمیشه نرم افزاری نوشت که پرداخت درون برنامه ای داشته باشه.
اومدم یه سایت جایگزین پیدا کردم . حالا فعلا این تحریم نکرده یا نفهمیده از ایرانم. باید اینطوری فعالیت کرد فعلا
باید یه سایت جایگزین پیدا کرد یا طوری کار کرد که نفهمند از ایرانیم.
مثلا با خرید یه سرور مجازی میشه این تحریم هارو دور زد. که هزینه خیلی بالایی داره فکر کنم ماهی 150 تا 200 اینطوری هم تحریم هارو دور میزنیم هم خودمون رو
کی بشه از این خراب شده برم این همه مشکل نباشه.
استفاده از خدمات اینترنتی از داخل کشور بخصوص خدماتی که امکان پرداخت دارند مثل همون ارزش پاسپورت کشور برای پول ملی هست
همونطور که تلاش میشه تا ارزش پاسپورت ایران کاهش پیدا کنه
کاهش ارزش پول های فیات هم با کاهش کانال هاش تغذیه میتونه با سرعت زیادی اتفاق بیافته
خدمات آنلاین از خدمات با ارزش افزوده بالا محسوب میشن که مصرف کنندگانشانشون بخصوص در کشور های درحال توسعه قشر خاص ، تحصیل کرده و تاثیر گذار جامعه محسوب میشن پس خارج کردن چنین خدماتی از دسترس چنین افرادی باعث شنیدن جملاتی از این دست میشه
البته من این رو اصلا بد نمیدونم
این باعث میشه که بازار وب در کشور ما تا حدود زیادی بسته باقی بمونه. شاید بدونید که گوگل در چین فعال نیست!
ورود به بازار چین برای هیچ کسب و کار خارجی راحت نیست و تقریبا به محض اینکه متوجه میشن شما چینی نیستید بیزنس شمارو مورد تحریم مردمی قرار میدن و یجورایی میرید تو لیست سیاه
این باعث میشه تا برای هر بیزنس در بازار جهانی یک اسلات خالی در بازار چین ایجاد بشه . این باعث کنترل بیشتر دولت و مردم روی فضای وب میشه و…
بحث طولانی هست ولی در کل من فکر میکنم این موضوع در صورت تدبیر مدیران داخلی و ادامه دار بودن از طرف دولت آمریکا به ضرر آمریکایی ها و به نفع ماست . این یک نمونه بارز از تهدیداتیست که میشه به فرصت تبدیلش کرد
اما همونطور که دوستان گفتن با داشتن یک سرور ( چه اختصاصی حقیقی و چه مجازی و حتی vps) میتونید براحتی تحریم هارو دور بزنید و بعنوان کاربری از یک کشور دیگه با دنیا تعامل کنید .
در سرویس های که اکسس(دسترسی) به سرویس از منطقه منع نشده باشه و صرفا از طریق رنج آی پی این کار رو انجام داده باشن با روشن کردن فیلتر شکن براحتی موضوع رفع میشه .
اما بحث این نیست که چطور میتونید این موضوع رو دور بزنید. باید توجه داشته باشید که عمده این وبسایت ها حتی اگر متوجه بشن که شما یک کاربر ایرانی هستید ممکنه حساب کاربری شما رو ببندن و تمام داشته های نقدی و غیر نقدیتون رو طبق قانون خزانه داری آمریکا صاحب بشن !
این اتفاق در مورد وبسایت های زیادی افتاده که نمونه اخیرش وبسایت بایننس بوده و گمانه زنی هایی در مورد فارکس هم میشه که فعلا به واقعیت بدل نشده
پس در کل حواستون باشه و اگر شما یک فرد توانمند در زمینه طراحی وب و … هستید سعی کنید امکاناتی که ایران رو برای دسترسی منع میکنند ساخته و بارگذاری کنید. اولین بازار شما میتونن تمام کشور هایی باشن که از استفاده از این امکانات منع شدن و صرف بی طرف بودن شما برای تمام دنیا میتونه مزیتی باشه برای رشدتون ( البته کیفیت خدمات باید در حد مطلوب باشه )
من با این بسیار موافقم، به شرطی که کمی عقلانیت مدیریتی در جامعه وجود داشته باشه. کلی بازار کسب وکار وجود داره که آدمها میتونن بهش حمله کنن. متاسفانه این روحیه در افراد کاری و سرمایه‌گذارها وجود نداره و همه منتظرن که ببینن که آخر این داستان چی میشه.
کنترل دولت یک حساسیت بیش از حده که در ما ایجاد کردن وگرنه تصورش رو بکنید که مثلا در جایی مثل آمریکا این کنترل کمتر اعمال نمیشه! صرفا لاپوشانی بیشتری میشه و البته کمی آزادیهای سیاسی بیشتری وجود داره وگرنه تمام داده‌های فردی و شرکتی از زیر دست نهادهای امنیتی رد میشه!
این بحث ها خیالی و غیر واقعی هستند. بله اگر مدیران فلان می کردند درست بود. فعلا که نکردند و نمی کنند به هر دلیلی.
مثال از چین درست نیست.
چین قدرت زیادی داره و می تونه خیلی از کارهارو به هزینه خودش انجام بده.
فضای بسته باعث پیشرفت نمیشه، اون آدم هایی که هستند باعث پیشرفت می شند.
الان صنعت خودرو بسته بوده چقدر شکوفا شده؟ همونقدر هم چیزهای دیگه شکوفا میشه
مسائل سیاسی خصوصا سیاست بین الملل همیشه روی تجارت سایه انداخته. اگر یک زمانی _ دوران آدم اسمیت ، ریکاردو ، باستیا ، باپتیست سه و… _ دولتها نقش خود را در تجارت کاهش داده و به صفر میرساندند ؛ امروزه دیگه چیزی به نام تحریم بی معنا میشد ! (ایضا بسیاری از فجایع انسانی_نظامی هم رخ نمیداد)
بسیاری از کسب و کارها به دلیل سیاست‌های حکومت‌ها مجبور به قطع همکاری با یکدیگر اند. مثل کسب و کارهایی که در قضایای جنگ تجاری امریکا با چین دچار مشکل شدند یا تحریم ایران که با فشار خزانه‌داری امریکا به شرکتها ، آنان را از همکاری با ایران (و هر کشوری که دلشان بخواهد) منصرف میکنند.
من معتقدم کسب و کارهای مبتنی بر وب و اینترنت را به راحتی میتوان در کشور پیاده سازی کرد. البته دایره وسیعی از کسب و کارها را میشود در داخل کشور پیاده کرد و به همین دلیل این محدودیت ها یک نوع فرصت است. به دلیل تحریم ، شرکت آمازون در ایران فعالیت ندارد ، از تاکسی اینترنتی مثل اوبر نمیتوانیم استفاده کنیم یا بسیاری از سایتهای سرویس دهنده بر روی ما بسته اند . این خلاء را میشود با کمک کسب و کارهای داخلی جبران کرد. و فرصتی است که اگر غنیمت شمرده شود میتواند موجب فعال شدن کارآفرینی درکشور شود.
من هم موافقم و بخصوص اینکه بیایم این مسئله رو با خودرو مقایسه کنیم بسیار گمراه‌کننده‌ست. توی چیزی مثل خودرو، اتفاقا ما همیشه دنبال شرکتهای خارجی بودیم برای مونتاژ و ربطی به تحریم نداشت. خوبی فضای مجازی، عدم کنترل‌پذیری بالا و البته تنوع خدمات بسیار وسیعه.
نکته دوم هم اینه که اینجا برخلاف خودرو، نیاز ضروری و حیاتی وجود نداره که بتونه انحصار رو توجیه کنه و اگر افراد نتونن درست کار کنن دخلشون میاد. نمونه بسیار واضح داستان پیامرسانهای داخلی بود که نشون داد این ایده‌ها میتونه باعث بشه تا دولت عدم دخالت رو انتخاب کنه و صرفا در نقش ناظر باشه!
این حرفها به این معنی نیست که موافق فضای بسته هستم یا مدافع سیاست خاص. صرفا حرف بر اینه که در نهایت یک روزی باید یک گروهی حرکتی از خودشون نشون بدن چه با تحریم چه بدون اون.
شنیدن این صحبت از شما که خودتون دستی در کار دارید برام کمی دور از انتظار بود.
موضوع خودرو بسیار متفاوت از فضای وب هست، در بحث خودرو با سخت افزار هایی طرف هستیم که تولیدشون منوط به داشتن سخت افزار هایی بعضا پیشرفته تر از خود محصول و یک دانش چند وجهیست. علاوه بر اون زیر ساخت های مورد نیاز برای آزمودن سطح کیفی تولیدات و فاصله علمی کشور با پیشرو های این صنعت رو هم باید در نظر گرفت.
در صنعت وب شما چندان به سخت افزار محدود نیستید و انتقال دانش در این زمینه به سختی بازار های تولید محصول نیست. از طرف دیگه در این فضا خلاقیت میتونه تا حدود فراوانی جای خالی ضعف دانش رو پر کنه و باعث خرید زمان برای مهندسین مربوطه بشه تا به علوم مورد نیاز واقف بشن.
همونطور که یوسف هم اشاره کرد برخلاف صنعت خودرو ، در صنعت وب با انحصار مواجه نیستیم که جلوی شکوفایی رو بصورت جدی بگیره
صنعت وب بسیار ارزان قیمت هست تا جایی که هزینه ایجاد یک سرویس آنلاین رو نمیشه با یک خط تولید مقایسه کرد. آزادی عمل و تاثیر تفکرات فردی موضوعی هست که میتونه عقب افتادگی ایجاد شده در این زمینه رو بسرعت جبران کنه.
در ضمن در فضای اینترنت تحریم یا منع کامل تقریبا غیر ممکن هست. برای مثال شما برای انتشار بازیتون میتونید از سرویس دهنده های مثل بازار استفاده کنید ، چنین سرویس دهنده هایی در بازار بیشتر کشور ها هم فعال هستند که از تحریم های آمریکا علیه ایران پیروی نمیکنند و باعث میشه که شما بتونید خدمات نرم افزاری خودتون رو براحتی برای مردم این کشور ها نمایش بدین .
شکوفا نشدن صنعت خودرو رو مستقیما تحت تاثیر بی فکری مدیران این صنعت میدونم.
مثال تازه ای نیست، ولی کشوری که میتونه تانک ، موشک ، بنزین ، ماهواره ، بالگرد ، هواپیمای نظامی ، سیستم های راداری و پدافندی تولید کنه چرا نمیتونه سنسور ایربگ تولید کنه؟ دلیلی بجز سهل انگاری میتونه داشته باشه؟
بحث خیانت هم که بعقیده من بصورت سیستماتیک در کشور ما اتفاق میافته بسیار در این زمینه تاثیر گذار هست.
از طرف دیگه رقابت در صنعت کالا بسیار سخت تر از رقابت در صنعت خدمات هست و در فضای وب شما خدمات ارائه میکنید نه کالا.
تنها موردی که دیدم دولت چین بهش وارد شده و در اون سرمایه گذاری کرده ( در حجم عمده ) صنعت بلاکچین هست که مواردی که در حال آماده سازیش هستند برای مصارف دولتی و از پیش تعیین شده خواهد بود .
در صنعت وب ، کشور هایی مثل چین ، روسیه ، اسرائیل ، هند و ژاپن با ورود کارآفرین ها رشد کردند.
البته حمایت های دولتی در برخی موارد تاثیر گذار بوده. برای مثال مقاومت و ایجاد موانع برای پول های دیجیتال باعث شده بیشتر شرکت های فعال در این زمینه کسب و کارشون در آمریکا رو تعطیل کرده و به کشور های دیگه برن و خب در مقابل کشور هایی با وضع قوانین مناسب و بجا باعث جذب این کسب و کار ها شدن.
در کل دولت ها در صنعت وب و صنایع مشابه ،بازو های تعیین کننده نیستند و صرفا میتونند در نقش تسهیلگر اونهم در موارد خاصی ورود بکنند.
قطعا رشد گوگل ، اینتل ، مایکروسافت ، اپل و … ارتباط مستقیم به دولت آمریکا نداشته .
موافقت با این موضوع برام بسیار سخت هست
پایه و زیر ساخت لازم برای انجام تجارت پول هست که پول هارو دولت ها بوجود آورده ، حمایت و مدیریت میکنند پس میشه نتیجه گرفت که با خروج دولت ها چیزی بنام تجارت و همکاری های تجاری باقی نخواهد ماند .
بله درسته ماهیت وجودی دولت را نمیتوان کنار گذاشت. دولت به عنوان تنظیم کننده مقررات ، تضمین کننده اجرای مقررات و نگهبان حقوق شهروندان می‌بایست باشد ولی عقیده اقتصاددانان کلاسیک براین است که نقش دولت تا همین جاست و دولت نباید در امور تجاری دخالت کند ، سیاست های خود را اعمال کند یا به دلیل مشکل داشتن سیاسیون با هم ، در تجارت بین الملل مانع ایجاد کنند. (که به عقیده کینزی ها در مواقع بحرانی و به هم خوردن تعادل و امنیت جامع دولت میتواند در تجارت دخالت کند).
نه ببینید اینقدرها هم گل و بلبل نیست.
درسته صنعت خودروسازی مثال خوبی نبود قبول دارم.
ببینید انحصار انتشار بازی دست چندتا شرکت بیشتر نیست که بزرگترینشون بازار هست.
من برای بازیم نیاز به مجوز داشتم. و این مجوز رو سایت بازار از من می خواست. سایت های دیگه نه
بعد من وارد پروسه طولانی شدم برای گرفتن مجوز.
مثلا به من ایراد گرفته بودند چرا جسد می سوزونی تو بازی؟ نباید این کار و بکنی.
حالا بگذریم فرایندی داره این مجوز گرفتن.
من اگر بازی و برای سیستم عامل ویندوز هم بخوام منتشر کنم مجوز می خواد.
من به راحتی بازی رو هم در خارج از ایران منتشر کردم هم ویندوز هم اندروید، میگم به راحتی یعنی بدون عبور از هیچ فیلتری.
شرکت بازار با یکسری شرکت دیگه همکاری می کنه که باعث میشه حالت انحصار داشته باشه.
الان کسی نمی تونه با سایت هایی مثل بازار و دیجی کالا رقابت کنه. انحصار دست این دو شرکته
هر شرکت خوب ایرانی که تاسیس میشه بعد از یک مدتی گرفتار فساد میشه.
از دیجی کالا بگیرید تا بازار.
آخه وقتی بستر خوبی نداریم شما چه چیزی رو می خواید بسازید؟ روی چی؟
شما امتحان کنید. فردا چندتا دانشجو جمع بشند نرم افزاری مثل تلگرام و پیاده سازی کنند به محض اینکه طرفدار براش پیدا شد یا باید با دولت یا یکسری سازمان همکاری کنند یا کلا بی خیالش بشند.
مگر کانال های تلگرامی نبود که حتی تعداد افراد کانال براشون مشکل ایجاد کرد. باید می رفتند مجوز می گرفتند و هزار تا کار دیگه.
من هر بازی که بخوام بسازم باید از زیر نظر چندتا سازمان عبور کنم و اونا باید من و تایید کنند مگر اینکه بازیم رو روی یکسری سایت منتشر کنم که اصلا مخاطب نداره
فراموش نکنیم بخش بزرگی از مردم ایران یک جورایی اجنبی پرست هستند یا عاشق غیر خودشون هستند و این اخلاق رو چه تو خرید ماشین نشون میدن چه نرم افزار.
این رو قبول دارم که به این سادگی نیست. بهتره روی تحلیلهامون از اقتصاد و اجتماع کمی وقت بزاریم، حداقل این رو یادمون باشه که اگر میخوایم برای چهار نفر برنامه‌ریزی کنیم کلی پیچیدگی وارد کار میشه چه برسه برای میلیونها نفر.
خیلی جالب میشه که از تجربیات مختلفی که در این زمینه دارید بنویسید. تجربیات تلخ و مسائلی که ممکنه با بهبودشون امیدواری به دست بیاد برای آینده.
این تقریبا اساس مشکلی که در مرحله اول باید براش فکری بشه. فکر میکنم حرفی که @Emad_Mohammadpoor میزنه درست باشه. در سخت بودن کار بسترسازی شکی نیست ولی اگر در قیاس با چیزی مثل خودرو، بسترسازی در این زمینه بسیار راحتتره.
با فساد و اینجور مسائل هم موافقم ولی این رو باید بدونیم که فساد شرکتها همه‌جا وجود داره. یکی از اتفاقهای محتمل در آینده ایران، توجه و نیاز دولت به مالیاته. این خیلی مهمه که به طور ناخواسته این توجه و نیاز دولت رو میبره به سمت فضای باز برای کسب وکارها، چون رونق و تنوع کسب وکار معادل با درآمد بیشتره! شاید خوشبینانه به نظر بیاد ولی من این مسیر رو می‌بینم در وضعیت چندسال آینده. اتفاقهای از این دست هم به طور تدریجی روی نمیده و معمولا در یک بازه زمانی کوتاه تغییر رفتار خودش رو نشون میده.
فقط کافیه از dns سایت شکن استفاده کنی. کل تحریم ها دور میخورن میرن
البته یه سری باگ ها داره. مثلا سایت داخلی که اصلا فیلتر نیست رو فیلتر میکنه و میفرسته قاطی پیوندها
بله. گهگاهی که استفاده میکنم. امنیت رو میشه با روش های مقرون به صرفه تری بدست آورد تا دائم بخواین نگران باشین! تو macOs یه فایروال خوب به نام little snitch دارم که تمام کانکشن ها رو به اطلاعم میرسونه و میتونم تصمیم بگیرم که بهشون اطمینان کنم یا نه.
