من یه دوستی دارم که شدیدا درونگراست و معمولا راجع به خواسته هاش، نیازهاش و چیزهایی که دوست داره یا آزارش میده صحبت نمیکنه… من خودم بعد از دو سال دوستیمون بعضی اخلاق هاش دستم اومده اما هنوز هم نمیدونم وقتی عصبی و ناراحته چیکار باید بکنم… من معمولا تو این شرایط بهش دلداری میدم محبت میکنم، معمولا از آینده گله میکنه و ناامیده و من همیشه سعی کردم بهش بگم ناراحت نباش درست میشه، زندگیمون بهتر میشه… اما دیروز بهم گفت که از این شرایط ناراضیم… دلداری نده… امیدواهی بهم نده… بهش گفتم خب چی آرومت میکنه بگو همون رو انجام بدم گفت اگه خودم بگم دیگه ارزشی نداره… من الان واقعا گیجم و نمیدونم باید چیکار کنم؟!
نظر شما چیه در این زمینه؟! به نظرتون باید چیکار کنم؟!
2 پسندیده
من یه آدم نسبتا درونگرام، وقتی ناراحتم؛ دیگران به سختی بتونن حالم رو خوب کنن، چون خودم نمیخوام و این اجازه رو بهشون نمیدم. تو ناراحتی ترجیح میدم از آدما دوری کنم و دنبال راهی بگردم تا خودم بتونم حال خودم رو خوب کنم. 
چطور حال خودتون رو خوب میکنید؟
زمان هایی که دلم میخواد با دوستام باشم و حرف بزنم و …، ترجیحم اینه که روی قوی، جسور، پرانرژی و پررنگم رو ببینم، نه صورت غرغرو و کلافه و آزرده و … . برا همین بودن با کسی که من رو به رقابت و بازی میندازه، یا کلی حرف برای زدن داره خب معمولا جذابتر از وقتایی هست که یکی رو دارم که منتظره غرناله هام رو بشنوه یا حالم رو خوب کنه … .
2 پسندیده