شاید حالا به هر دلیلی تمایل به گفتنش نداشته باشید ولی خوشحال میشم اگربزرگترینش رو نگفتید لااقل یکی از مهمتریناشو بگید!!
زندگی کردن در جامعه ای پر از دروغ، ریاکاری و حسدورزی جامعه ای که این رفتار ها واقعا نشانه کوته فکری شه با این پیشینه تاریخی و فرهنگی جای بسی تاسف داره
تحملش خیلی برام سخته دیگه نمیشه کسی به کسی اعتماد کنه چون آدما با هم روراست نیستند بنابراین آرامش ندارند حالا اگه شما تو روابط تون باصداقت هم باشید اولا معمولا باور نمیشی ثانیا کاری می کنن که حسابی خراب شی
ای کاش بدونیم که کارمون اصلا عاقلانه نیست و ضررهای چه بسا جبران ناپذیری رو داریم به هم تحمیل می کنیم
ای کاش خودمون رو پیدا کنیم…
باید تصمیم بگیرم در شهری کوچک با امکانات کمتر و زندگی راحت تر و بودن در کنار خانواده رو انتخاب کنم یا برم شهر بزرگ و دنبال پیشرفت خودم و خانواده رو تا حدودی فراموش کنم ؟
البته الان بعد چند سال فکر کردن تقریبا تصمیمم رو گرفتم
آرامش مهم ترین معیار تصمیم گیریه
بحران بسیار مهم دیگه زندگی من رواج فساد اخلاقی تو جامعه ماست که لابد نشان روشنفکریه
غافل از اینکه به نظر من پرده های حیا دریده شده اراده ها سست اعتمادها ضعیف آرامش نابود … شده بیشتر وقت آدم ها صرف برآوردهکردن بعضی از مقطعی ترین نیازها اون همبه نحو مدیریت نشده داره میشه
دقیقا
طرف نمیفهمه یا نمیخواد بفهمه راه درستش یه چیز دیگست فقط میخواد انجام بده چون دوست داره
بزرگترین بحرانی که هر انسانی میتونه تو زندگی باحاش مواجه باشه گم کردن معنا و چرایی زندگی هستش و هر شخصی که پاسخی برای این چرایی پیدا کرده باشه دیگه بحران های زندگی معنای ویژه ای براش نخواهند داشت.