یه فضای کار اشتراکی داریم که دور تا دورش پنجره س و تعداد زیادی میز و صندلی هم داخل فضا، تقریبا هر ۲×۳ متر یه میز و چهار صندلی قرار داره.
تیم ها نیاز به تخته وایت بورد و یا چیزی برای تعامل تیمی در لحظه دارن، طوری که بتونن اطلاعات بین اعضای تیم رو در حد یک-دو روز ثبت داشته باشن. ولی فضا طوری نیست که بشه به هر میز به تخته داد. عکسی از این فضای کار اشتراکی رو میتونین ببینین:
در ضمن بچه ها خیلی حوصله ی استفاده از کاغذ برای این کار ندارن. تیم ما از پنجره و کاغذ برا اینکار بهره میبره و کارش راه میفته. ولی هر تیمی به پنجره دسترسی نداره!
هیچ راه خارج از چارچوبی به ذهنتون میرسه؟
یا جایی نمونه های مشابهی دیدین که بتونن در فضاهای اشتراکی با جای کم نیاز به تعامل نوشتاری رو برای افراد زیادی تسهیل کنن؟
سلام.
شاید بشه یه طلق از کنار میز آویزون کرد جوری که وقتی که لازم هست برش گردونن روی میز و چیزی بخونن یا بنویسن و وقتی که نیاز به فضای میز بود برش گردونن پایین.
امیدوارم ایده دزدی تلقی (با فتح لام) نشه؛ حالا طلق شفاف ( چون میزتون سفیده به راحتی نوشته ها دیده میشه) یا صفحه های با روکش شیبه وایت برد که قابلیت نوشتن و پاک کردن داره به صورت لولایی یک طرف میز نصب و آویزون بشه و بعد موقع نیاز ۲۷۰ درجه بچرخه بیاد رو میز بخوابه و مماس شه، اشکالش اینه که باید لبتابا رو کنارتر کشید ولی با میزای بزرگی که تو عکس هست چندان مشکل ساز نیست حالا که ایده طلق، دزدی تلقی نشد کمی میپروریمش: خوبیش اینه که سر جاتون نشستین و مینویسین البته میتونید برای اینکه دست همه برسه بیشتر از یه طلق باریک یا کوچیک نصب کنید که از چند جای میز قابل دسترسی باشن.
یه چی که به ذهن خودم اومده اینه که از فضای بالای سرتون استفاده بشه و یه جورایی تخته ها بتوننن حالت کرکره ای بالا برن و جمع شن (شبیه پرده های نمایش تصویر پروژکتور تو کلاسای درس)و موقع استفاده پایین بیان و ثابت شن حالا کمک کنین بپروریمش
حالا اگه لولا هم سخته و سورراخکاری و… داره میشه با چسب پهن هم اینکار رو کرد.
حالا اگه ایده شما رو ندزدیده باشم @leilay میشه یه جای ریل یه حالتی باشه مثل سیم تلفون که جمع بشه برگرده بالا.
چند تا سئوال:
1- چقدر امکان جا به جائی وجود داره؟ مثلا هر تیم دایره ای جمع بشن (احتمالا نمیشه ولی پرسیدن که ضرر نداره )
2- چرا از ارتباط اینترنتی استفاده نمیشه؟
3- اهمیت این مسئله در برابر چیزی مثل مجزا نشستن افراد چقدره؟
خوب خوندن نوشته های روی شیشه شفاف زیاد راحت نیست. ولی طرحتون رو میشه کمی تغییر بدید و وایت بردها رو سرتاسر قرار ندید. به جز کم شدن نور، مشکل دیگه اینه که فضا خیلی بسته بندی میشه فک کنم فضای بازی که گروه ها همو ببینن نباید از بین بره .
مرسی برا طرح پرسش از مدیران تیوان در این جا هستن @Majestic . و خوب میشه اگه خودشون هم نظرشون رو بدن.
تا ایشون میان، پاسخ به پرسش ها از سمت یکی از کاربران این فضا (خودم!):
معمولا جابجایی مقاومت افراد رو میبره بالا، چون خیلی تغییر ملموسیه. در عین حال که هر مدل چیدمانی مزایایی داره و معایبی. چیدمان دایره ای (اگه دایره توخالی منظوره) بیشترین ضررش پِرت شدن فضاس.
ارتباط اینترنتی به دو دلیل: ۱- همیشه جلو چشمت نیست، مگه اینکه صفحه ابزار رو جلو چشمت باز نگه داری که مانع سایر فعالیت های کامپیوتری میشه. ۲- برا یه تعامل تیمی زنده، مثلا وقتی میخوای با هم تیمی هات مدل کسب و کار رو چکش کاری کنی یا از استراتژی های اینده صحبت کنی، تخته و یا نوشتن با دست (به جای کیبورد) یه چیز دیگه س. البته مستندسازی با کمک فضاهای دیجیتال سر جای خودش.
اولویت با کنار هم بودن اعضای تیم هست. چراش رو نمیدونم، ولی طبق تجربه کنار هم بودن یه تیم خیلی به رشد اون تیم کمک میکنه.
طرح ها خوب بود، و سر فرصت و با کمی فکر دوست دارم بیام برا تکمیلشون و ایده پردازی. خودم یه چی که به ذهنم رسید یه تخته ساده دستی بود، مثل این مربی های والیبال یا بسکتبال. البته این یه جورایی کلک رشتی حساب میشه! چون مشابه کاغذ هست، و فقط هدررفت کاغذ رو نداره و در ضمن حس تخته رو هم میده.
دو صفحه تلقی یا شیشه‌ای مات رو که بشود دو طرفش با ماژیک نوشت، با دو عدد لولا از یک ضلع به هم وصل کنیم به این شکل / و به صورت ایستاده روی میز بگذاریم. یک پایه‌ی U شکل کوچک و کم ارتفاع، می‌تواند نگهدارنده‌ی این دو صفحه از زیر باشد. بعد از نوشتن روی دو طرف تخته، می‌توان یکی از صفحات را برگرداند و به این صورت، صفحات داخلی چرخیده و بیرون کار قرار می گیرند. اینجوری دو تخته وایت برد جدید داریم، نوشته‌های قبلی هم حفظ می‌شود. یعنی چهار تخته وایت‌برد. (مشابه این رو توی اینترنت برای بچه‌ها پیدا کردم که با کمی تغییر و استفاده از مصالح سبک‌تر و کارآتر، می‌توانیم برای محیط خودمان بسازیمش)
هر میز طلایی یک تخته (چهار تخته) خواهد داشت و هر فرد نقره‌ای یک تخته به اندازه‌ی کمدی که در اختیارش گذاشته شده یا به اندازه‌ای که به راحتی قابل حمل و نقل باشد. - مزیت این وسیله، این است که چهار سطح برای نوشتن دارد که می‌تواند نوشته‌های حداقل سه سطح آن را برای طولانی مدت حفظ کرد. - به صورت ایستاده و باثبات روی میز قرار می گیرد. - قابل جابجایی و جمع‌آوری است. - می‌تواند وسط میز قرار بگیرد و افراد یک تیم از دو طرف آن به صورت همزمان استفاده کنند. - جای کمی از سطح میز رو اشغال می‌کند. - استفاده‌ی راحت برای اعضای نقره‌ای به صورت فردی در این طرح لحاظ شده. - تخته‌ی اعضای نقره‌ای با اینکه کوچک است، چون از چهار سطح برخوردار است، کارآیی زیادی دارد. - با هزینه‌ی کم و به راحتی قابل ساخت است. - برای دید سالن، تیم‌ها و میز‌های دیگر و رفت‌وآمد در فضای عمومی، مزاحمتی ایجاد نمی‌کند.
یعنی کاغذ و پشت پوسترهای همایش و کنفرانس بهتر از تلق هست به چند دلیل:
رو تلق با ماژیک باید بنویسم و زود پر میشه! در حالی که رو کاغذ یا پوستر کنفرانس میشه راحت با خودکار بنویسی.
چون به کنار میز چسبوندمش، یه کم ازادی عمل رو برا کسی که سمت تلق نشسته میگیره. یه جوری هر بار که میخوایم از تلق یا همون تخته ی ساخته شده استفاده کنیم، لازمه یکی از اعضای تیم بند و بساطش رو جمع کنه!
وقتی تلق رو پاک میکنم یا روش مینویسم، باید مواظب باشم که روی میز کثیف نشه!
در ضمن اصلا حس و حال رو تخته نوشتن و یا ارائه برای نفرات دیگه ی تیم نداره. شاید برا اینکه همه مون نشستیم و روی یه قسمت میز خم شدیم.
چرا ثابت کردن خوبه؟ از لحاظ فنی نمیدونم (یه نفر با ذهن مهندسی لازمه)، ولی از لحاظ عملکردی، چون یه کم مساحت میزها کم هست، به نظرم این که از یه طرف با تخته یا تلق محدود شیم خوب نیست.
@lolmol
اوووووووم !!!
میشه یه عکس از کاری که کردین بگیرین؟
چون یه بخشایی از ایرادی که میگین شاید مربوط به پیاده سازی باشه!!!چون بخشی که روش نوشتین وقتی بر می گردونید صفحه رو به حالت اول رو به داخل قرار میگیره.
این عکسه واقعیه، یعنی عکس محل کارمونه. الان متن موضوع رو هم ویرایش میکنم که شفاف تر شه.
از مدیران تیوان در این جا هستن 
