بلاگ خوانی هم میتونه جز زمان‌های مطالعه‌ی مفید هر کسی حساب بشه اگه بلاگ خوبی رو برای مطالعه انتخاب کرده باشیم. شما چه بلاگ ها و یا بلاگرهایی رو میشناسین که محتواشون ارزش دنبال کردن و خواندن را دارد؟ بلاگ فارسی یا انگلیسی فرقی نمیکند.
لطفا زمینه‌ی نوشتن بلاگ رو هم در پاسختون معرفی کنین تا با هم یه دایرکتوری از بلاگ‌های خوب و ارزشمند ایجاد کنیم.
این ها فقط روی وبلاگ و سایت شخصیشون می نویسن یا اینکه کانال تلگرام هم دارن و اونجا هم نوشته هاشون رو به اشتراک میذارن؟
اگه داشته باشن من در جریان نیستم. فقط وبلاگاشونو می‌بینم.
البته اینم درنظر بگیریم که معمولاً وبلاگ‌نویس‌ها میانه چندان خوبی با شبکه‌های اجتماعی ندارن.
یه جورایی بی‌کلاسی می‌دونن 
ممنون برای این لیست جذاب 
اگه با این بلاگ ها آشنایی دارین کاش در حد یه خط هم زمینه‌های اصلی نوشتن بلاگ و لینکشون رو هم معرفی کنین.
از بین این بلاگ‌ها فقط با بلاگ میثم مدنی به شکل مستقیم آشنا هستم و میدونم شاید نصف نوشته های بلاگ به موضوع کتاب و کتابخوانی اختصاص داره و بقیه درباره دیدگاه‌های میثم راجع به اتفاقات زندگی خود ایشون و باز کردن فکرهاشون در این باره هست.
با سرچ اسم یا وبلاگ هرکدوم، مستقیم می‌رسیم به اصل موضوع. بنابراین فکر کردم نیازی به گذاشتن لینک نباشه. ضمن اینکه از بچگی با لینک‌گذاری تو خونۀ دیگران مشکل داشتم 
میثم مدنی که معرف حضور خیلیاست. شاید جالب‌ترین بخش زندگی ایشون، رها کردن موقعیتیست که خیلی‌ها آرزوشو دارن. یعنی انصراف از هیئت علمی و استادی دانشگاه که مثل مرد بوسیدش و گذاشت کنار. قدرت تحلیل بسیار بالایی داره. فقط حیف که کم می‌نویسه.
امیر تقوی مدیرعامل گروه ساعی و یکی از کاربلدهای حوزۀ مدیریت کشورمون. مطالب خوبی می‌نویسه مخصوصاً زمان‌هایی که از دست جامعه و روزگار عصبانیه!
یاور مشیرفر: دوره دکتری دانشگاه برونل لندن رو مثل مرد(!) ترک کرد و برگشت ایران و در حوزۀ توسعۀ پایدار بطور جدی مشغول مطالعه و تحقیقه و مطالبش رو در وبلاگش (دست‌نوشته‌های یک دیوانه) به اشتراک میذاره. البته درک مطالبش کمی سنگینه. یادم میاد یه مقاله داشت 12هزار کلمه وقتی خوندم سر به بیابون گذاشتم! آدم خاص و در کارش بسیار جدیه. ضمن اینکه بحث کردن باهاش اصلاً ساده نیست. اصالتاً اهل تبریزه.
بابک یزدی: بسیار خوش‌فکر و بی‌حاشیه. یه مطلب رو می‌گیره و خیلی زیبا می‌شکافه و توضیح میده. شناخت زیادی ازش ندارم. چون معمولاً مطالبش رو می‌ذارم سرفرصت بخونم که هیچوقت هم این سرفرصت به دست نمیاد! 
امیرمحمد قربانی: دانشجوی پزشکی (فکر می‌کنم الان دکتر شده) که تک‌بُعدی رشد نکرده و حرفهای خوبی برای گفتن داره. خاطراتش از بیمارستان رو اونقدر زیبا و جذاب توضیح میده که متوجه گذر زمان نمی‌شیم. یکی از دلنشینترین جملات امیرمحمد در معرفی خودش:
«معتقدم روش فعلی آموزش پزشکی، از من یک پزشک می‌سازد که قرار بود ده سال پیش طبابت کند و مرا برای پزشکی آینده تربیت نمیکند. در تلاشم تا بتوانم خودم را برای پزشکی‌ای که در پیش رو است، آماده کنم»
صدرا علی‌آبادی: در موردش چیزی نمیگم. فقط پیشنهاد می‌کنم یکی از پستهاشو بخونین. اگه اشتباه نکنم مشهدیه.
و …