رفتم میوه بخرم، یه سری انگور خیلی جذاب تو مغازه بود. میپرسم چند؟ میگه
۱۰ تومن! انگورش عالیه، مال باغ های همین اطرافه و محلی و سالم.
میگم اگه مال باغ های این اطرافه چرا قیمتش از انگور عادی که از جاهای دیگه میارین گرونتره؟! میگه اخه این رو برا تولید نوشیدنی خاص استفاده میکنن و رو هوا میره! برا همین نایابه.
مدتی پیش هم موز کیلو ۱۲ تومن یهو قیمتش رفت رو ۱۶ تومن. اینکه میگم یهو، واقعا یهویی بود. روز جمعه خریدم ۱۲، روز یکشنبه زیر ۱۶ تو بازار نبود. میگم چرا؟ میگن
اخه عید حاجی هاست و حاجی ها از مکه اومدن و میخوان مهمونی بدن موز لازمشون میشه!
انگوری که از یه شهر یا روستای دیگه به بازار وارد میشه، هزینه هایی مثل نگهداری در سردخونه و همین طور حمل و نقل رو هم داشته. در حالی که برای انگور محلی، فاصله باغ تا مغازه کمتر از ۵ کیلومتر هست و انتظار میره قیمتش حداقل نصف انگور وارد شده از شهر دیگه باشه.
موز که همون موزه و اگه ارزشش ۱۲ تومن هست، دلیلی نداره قیمتش بدون توجیه بالای ۳۰٪ رشد کنه.
معادله ی عرضه و تقاضا رو متوجه میشم، ولی به نظرم میرسه اگه بنا به عرضه و تقاضا باشه؛ یعنی داریم تو بازار سیاه معامله میکنیم و چنین چیزی رو پایدار نمی‌بینم. نظر شما چیه؟
-
چنین اقتصادی از چه قوانین نوشته یا نانوشته در سطح جامعه ناشی میشه؟
-
چطور میشه جلوش رو گرفت و روش مناسب برای مقابله باهاش چیه؟
البته روشی غیر از تحریم موقت و بی حاصل منظورمه. -
راستی میدونم دولت و بخش نظارتی دولت به خوبی از این چیزا خبر داره. آیا کاری هم از دستش برمیاد؟ آیا تو ساختار دولت، به این چیزا هم فکر میشه؟