به نظرتون آیا پادپرس بستر مناسبی برای انتشار داستان های دنباله داره یا فقط برای سوال پرسیدن خوبه؟ آیا انتشار داستان دنباله دار به غنی شدن پادپرس کمکی می کنه؟ یا صرفا باعث میشه موضوعات زیاد بشوند و مخاطب نداره؟
اولین داستان من رو می تونید در لینک های زیر دنبال کنید 
و درباره ش نظر بدید تا ببینیم آیا پادپرس بستری برای انتشار نوشته های نویسنده ها هم هست؟
به نظرم اگر قرار بر این هست که داستانی نوشته بشه مثلا در تلگرام یا اینستاگرام مثل کاری که چیستا یثربی می‌کنه، میشه این کار رو در پادپرس هم انجام داد. اتفاقا اینجا برای نوشتن متون طولانی خیلی بهتر از تلگرام و اینستاگرام هست.
میشه نسخه کوتاه را در اینستاگرام یا تلگرام قرار داد و از خواننده‌ها دعوت کرد برای خواندن داستان کامل‌تر به لینک پادپرس مراجعه کنند.
از دوست پادپُرسی که اخیرا فهمیدم نویسندگی هم میکنن دعوت میکنم نظر تخصصی شون رو بدن @Zah_Ra 
.
نظر یه مخاطب رو میخواین، شخصا از خوندن اتفاق‌های دنباله‌دار مثل این مستندات عالی تجربیات یه معلم و یا این تجربه‌های هیچ‌هایکینگ لذت میبرم. و دوست دارم باز هم ازشون بخونم.
فقط در مقام یه خواننده گاهی توش گیج میشم که الان چه کاری از من مخاطب برمیاد؛ موقع طرح پرسش تکلیفم رو راحت تر میدونم، ولی این جور جاها نمیدونم اگه من نقد یا نظر یا تجربه‌ای بذارم دارم داستان فرد رو خراب میکنم و یا کمک میکنم 
مرسی از شما لاله ی عزیز. حقیقتش من دوره ی نویسندگی ندیدم و نظرم تخصصی نیست ولی خب به عنوان یه نویسنده ی غیرحرفه ای به نظرم ایده ی خوبیه. زمانی که از تلگرام استفاده میکردم، کانالی داشتم با تعداد محدودی از دوستانم. برای تعطیلات نوروز 96، داستانی نوشتم تحت عنوان نامه ای به پسرم که در واقع میخواستم یه چیزایی رو بگم!ولی در قالب داستان. جالبیش برای خودم این بود که با اینکه اولین تجربه ی نوشتن داستان از این نوع دنباله دار برای من بود و ایرادات زیااادی بهش وارد بود ولی استقبال خوبی ازش کردند و بعدا میدیدم که درباره شخصیت یا چالش هایی که براش به وجود میاد با من بحث میکردن! یجوری انگاری چالش هایی که شخصیتی که شما دنبال میکنی، برای خودتم مطرح میشه.
مثل فیلم دلدادگان که این روزا داره از شبکه سه سیما پخش میشه. شخصیت زن فیلم از دوست صمیمی اش متنفره چون با نامزد قبلی اش که در حقش بی وفایی کرده و دوستشم باخبر بوده از رابطه ی اونها ازدواج کرده.
بیاید با جریان شخصیت ها پیش بریم.
پادپرس: فرض کنید شما قصد ازدواج با کسی داشتید که به دلایلی بهم خورده. الان بهترین دوستتون میخواد باهاش ازدواج کنه. حستون چیه؟ آیا میشه مثل دو تا دوست باهاشون برخورد کرد؟
این اتفاقیه که توی داستان ها هم میفته. فقط کافیه باهاشون همراه بشی تا واکنش خودتو تو موقعیت های اون مورد سوال قرار بدی.
یه کمک دیگه! به نظرتون یک قسمت رو به عنوان موضوع بذارم و قسمت های بعد رو در پاسخ به همون موضوع یا برای هر قسمت حدودا 1000 کلمه ای یک موضوع جدید ایجاد کنم؟
به همفکری همگی نیاز دارم
اگه به عنوان نویسنده مایل هستین فضا برای تعامل‌های احتمالی هم در زیر هر هزار کلمه وجود داشته باشه، قسمت‌های مجزای لینک شده به هم، با حدود هزار کلمه مناسب تره، و یا مثلا هر هزار کلمه در یه موضوع (در قالب چندین پاسخ).
امتحان می کنم!!! برای این که آیا باز خورد مثبتی از این قضیه میگیریم! که آیا نوشتن متون ادبی و داستان در پادپرس برای جامعه پادپرسی جذابه یا نه من یکی از داستان هامو میذارم
من هم با لاله موافقم که قسمت‌های مختلف از هم جدا باشند. مثلا داستان فلان، قسمت پنجم که به قسمت قبلی (چهارم) و بعدی (ششم) لینک داشته باشد.
اگر نوشته ها با تصاویر ترکیب بشن و در نوشتن برخی جملات و کلمه ها از فونت های رنگی و بولد و از این قبیل استفاده بشه من حتما پیگیری می کنم. مخصوصا اینکه از طریق ایمیل هم ارسال بشه. اپلیکیشن ایمیل اپل طوری طراحی شده که این ایمیل های پادپرس رو که داخلشون پاسخ متعدد کاربران وجود داره به صورت خیلی ساده و مرتب نشون میده و جذابیت خوانده ایمیل پادپرس رو زیاد می کنه. ولی اگر تنها متن خالی باشه فکر نمی کنم بتونم بخونم.
نمونه تصاویر زیر رو ببینید:
لطفا این تصور پیش نیاد که محتوای داستان برام مهم نیست. اصلا. تا زمانی که ظاهر نوشته برام لذت بخش نباشه وارد محتواش نمی شم.
خانم @baratii.nazanin ببخشید اگر از متن داستان شما استفاده کردم. 
امیدوارم این مطلب من تاثیر منفی رو ادامه کار شما نگذاشته باشه. امیدوارم بتونید متن داستان رو حالا که در اولش هستین به صورت جذاب تری ویرایش کنید. ممنون از زحمت تون. 
به نظرم پادپُرس در صورتی موفقه که بتونه افراد با علایق و زمینه‌های مختلف رو جذب و کنار هم نگه داره، تا امکان ارتباط بین رشته‌ای فراهم بشه.
ایوون رو برای همین وقتا ساختن، به قول @somo849 :
مکانی برای یه استراحت کوچک در جمع پادپُرس. لزومی نداره واسه یکم استراحت و صمیمیت به خودمون سخت بگیریم
چه بهتر که اگه میخوایم کمی در ایوون بچرخیم و ذهنمون رو از حالت همیشگیش خارج کنیم، با داستان‌های یه ذهن پادپُرسی مواجه شیم. مخصوصا که میدونیم این داستان‌ها میتونه با خودش ذهن‌های خلاق و نویسنده رو دور هم جمع کنه و ذهن‌های کنجکاو و فانتزی رو به پادپُرس بکشونه.
ابتدا من فکر کردم که گذاشتن داستان های نوشته از افراد و یا منابع را میفرمایید حال آنکه شما نوشتن و گذاشتن داستان توسط خودتان را میفرمودید، البته کاری عالی است و شما میتوانید با این کار در نویسنده گی پیشرفت کنید خیلی خوب است گذاشتن متون ادبی و داستان های خود نویس برای ما هم منابع خوبی فکری و اندیشیدنی خواهد بود، حتماً این کار را انجام دهید به امید موفقت های هرچی بیشتر شما.
نازنین جان، من از خوندن داستانت بسیار لذت بردم.
عالی بود. منتظر قسمت های بعدی هستم
من از خواندن داستان بسیار لذت بردم. قسمت اول من را گرفتار داستان کرد به طوری که بی‌صبرانه منتظر خواندن قسمت دوم هستم.
فکر کنم توصیف ماریا حتی می‌توانست چندین پاراگراف بیشتر طول بکشد.
