به نظر شما اگه دعوت یه همکلاسی با سن و سال بالا به شام رو رد کنم، بی ادبی کردم؟

سلام،
من یه همکلاسی ای توی دانشگاه دارم که خیلی سنش زیاده و خیلیم آدم محترم و مهربونیه، شده با چندتا همکلاسی دیگه رفتیم کافه مهمونمون کرده اینا. بعد منو میخواست یه بار شام دعوت کنه ولی من یه جورایی پیچونمدش چون یکم ترسیدم که چرا فقط منو دعوت کرده اینا ولی بجاش من گفتم که باهم بریم بیرون ولی همون کافه و اینا خیلی عادی. کار بدی کردم که پیچوندمش؟ بی ادبی کردم با توجه به اینکه خیلیم ازم بزرگتره؟ آخه احساس امنیت نکردم نمیدونم.

5 پسندیده

سلام.

بیا یه لحظه دنیا رو از لحاظ اون فرد ببینیم. فرض کن یه نفر مثلا ۱۰ سال کوچیکتر از خودت رو به شام دعوت میکنی و طرف رد میکنه. بهت برمیخوره و با خودت میگی چقدر بی ادب بود که دعوتم رو رد کرد؟!

من باشم بهم برنمیخوره. نهایتا اگه بخوام قضاوت کنم با خودم میگم «چقدر طرف به خواسته هاش آگاهه و اعتماد به نفس داره که به این راحتی دعوت به شام من رو رد میکنه!» ولی نمیگم «چقدر بی ادبه!».

البته به این هم بستگی داره که چطوری دعوت رو بپیچونه. مثلا اگه مسئله رو شخصی کنه و بهم بگه «اوووووف! تو خیلی پیری. من کجا با تو بیام شام!» و یا از الفاظ نامتناسب استفاده کنه، خب اره با خودم میگم «اییی! چه بی ادب. همون بهتر که دعوتم نگرفت!» ولی اگه صرفا بگه «نه. کار دیگه دارم» یا یه چی تو این مایه ها، بی ادبی تو جمله نیست.

برگردیم تو دنیا از دید شما، اصلا مهم نیست کی چند سالشه یا بقیه (بزرگتر یا کوچیکتر) چی میخوان. مهم اینه که شما چی میخوای. شما مسئول احساسایی که به بقیه دست میده نیستی، مسئول خواسته ها و احساسات خودت هستی.

اگه خوشت نمیومده با این فرد، بری سر قرار دونفره، خب خوشت نمیاد. و خوب کاری کردی نرفتی! قرار دونفره اون هم تو اولین برخوردها به ندرت قرار دوستانه حساب میشه و هدفش بیشتر آشنایی و ایجاد ارتباط عاطفی قویتر هست. اگه هدف ایجاد ارتباط اجتماعی عادی باشه، خب لزومی نداره دونفری باشه، جمعی پیش میره.

پ.ن. اگه ناخودآگاه حس عدم امنیت کردی، شاید چیزی در دعوت بوده. مثلا اون لحظه که داشته دعوت میکرده لحنش طور خاصی بوده یا حالت بدنش چیزی رو القا میکرده که عدم اعتماد می‌آورده. زبان بدن رو دست کم نگیر، حتی اگه آگاهانه متوجه حالت‌های بدن افراد و مفهومش نشی، ناخودآگاه اون رو بلدی. منظورم اینه که خودت رو قضاوت نکن و سعی نکن به خودت عذاب وجدان بدی. به جاش با خودت و توانایی های ناخودآگاهت حال کن و تلاش کن یواش یواش بهشون آگاه و مسلط شی.

4 پسندیده

به نظرم شما مرز اولیه رو به طرف یادآور شدید و نه بی‌ادبی. قاعدتا باید در این موارد، چندین بار ملاقات برای آشنایی در مکانهای عمومی‌تر باشه و بعد اگر حد و مرز مشخص شد، احساس مناسب امنیت شکل گرفت، دعوت به جایی مثل خونه. یه نکته هم مهمه: هر دعوتی عموما در فرهنگهای مختلف، معنای مشخصی داره، باید این معنای عمومی رو دو طرف در ذهن داشته باشن و با توجه به اون جواب بدن. اگر در جایی مثل اروپا یا آمریکا هستید، دعوت به خونه معمولا به معنای صمیمیت بسیار بالاست و اگر حس‌تون عدم امنیت در این رابطه بوده، به نظرم درست بوده و منطقی رفتار کردید.

3 پسندیده