به نظر شما کسایی که مادرزادی نابینا هستن افراد رو در خوابشون چطور میبینن؟ آیا اصلا می تونن افراد روببینن؟ آیا محیط براشون شکل می گیره؟ یا فقط تاریکی و مکالمات رو درک می کنن؟
نمیتونن خوابو ببینن، ولی میتونن خواب ببینن 
سوال باحالیه و به اندازه ی سوال آدمای کر و لال چه جوری فکر میکنن؟ برام جذابه. و با همون سبک بخوام بهش فکر کنم:
پرسش
ماها که میبینیم تو خوابمون اجسام و افراد رو میبینیم؟
تجربه خواب و رویاهایی که تو خواب میبینیم به چه شکلیه؟ واقعا موقع خواب قسمت‌های دریافت‌کننده مغزمون درگیر میشه؟ (مثلا مرکز ادراک بینایی و شنوایی در مغز؟)
من تو بعضی از خواب هام، خیلی وقتا چیزی به معنای واقعی نمیبینم (یعنی از قدرت بیناییم تو خوابم چندان بهره ای نمیبرم و تصویر چندان درش جایی نداره)؛ ولی احساس میکنم، احساس ترس میکنم، احساس شادی میکنم، لمس هوا رو حس میکنم، … .
تصور میکنم خواب افراد نابینا به چنین خوابایی از ما نزدیک تر باشه. آزمایش‌هایی هم در این زمینه انجام داده بودن که درش افراد نابینا چیزی در رویاهاشون نمیدیدن، ولی حواس دیگرشون نسبت به افراد بینا بیشتر تو رویاها تحریک میشد (حس بویایی، شنوایی، لامسه، …). با توجه به این حرفا، محیط و فضا در خواب ها حتما براشون و در تجسمشون شکل میگیره.
3 پسندیده
حالا باید دقیقتر مورد بحث قرار بگیره، ولی خواب براساس تجربیات هست و ترکیبی از اونا. به همین خاطر همونجوری که @lolmol گفت، ترکیب خوابهاشون احتمالا متفاوت هست ولی به دلیل اهمیت خواب در مسئله کارکرد ذهن، حتما این اتفاق میوفته. بحثهای خوبی رو میتونید ببینید توی این بحث و توضیحی از تحقیقی در این مورد. نکته ای که میتونه کمک کنه اینه که وقتی خواب تصویری میبینیم، تصویر کجا تشکیل و بازتولید میشه؟
3 پسندیده
سوال من هم بی ربط به این سوال نیست.
در حالی که چشممون جای دیگری رو نگاه میکنه ولی سنگینی نگاه کسی رو، روی خودمون حس میکنیم.
آیا نابیناها هم این سنگینی نگاه رو حس میکنن؟
اگر نه، ما که در ندیدن اون شخصی که داره خیره نگاهمون میکنه، با نابیناها مشرکیم پس چرا ما حس میکنیم ولی اونا نه؟
و اگر آره، چطور سیگنالهای سنگینی نگاه به مغزمون ما و نابیناها منتقل میشه؟
3 پسندیده
این رو بعید میدونم از اثر نگاه باشه. جالبه اگر کسی تحقیق علمی ارائه بده، ولی میتونه اثر روانی این پیش فرض باشه که یه نفر داره نگاه میکنه.
1 پسندیده
در این زمینه میتونین یادداشت زیر از ساینس الرت رو نگاه کنین که به چند کار تحقیقاتی دیگه اشاره میکنه:
مثلا یکی از کارها، روی فردی هست که از لحاظ بصری نابیناست ولی مغز هنوز میتونه سیگنالهای بینایی رو از چشم بگیره و پردازش کنه. و جالبه که فعالیت امیگدال چنین فردی در اثر نمایش بعضی تصاویر که به او خیره شده افزایش پیدا میکنه!