چرا در رویاهامون هنگام خواب، فقط چیزها را میبینیم؟ و فقط حس بینایی فعال است؟
چرا به ندرت توی خواب هامون بو، صدا، مزه ی چیزها را حس میکنیم؟
دنباله ی موضوع به نظر شما کسایی که مادرزادی نابینا هستن می تونن خواب ببینن؟
به طور دقیق اطلاعات به روزی در این مورد ندارم و ندیدم تحقیقی به چرایی این موضوع نگاه کنه. ولی یک دلیل میتونه سیستم وسیع و پیچیده‌تر ادراک و پردازش حس بینایی در مقابل بقیه حسها باشه. این میتونه باعث بشه که توانایی بازسازی داده‌های بینایی بیشتر از بقیه حسها باشه، در حالیکه بقیه حسها بیشتر برای پردازشهای سطح پایین مثل پاسخهای حرکتی به کار میرن، بنابراین چندان نیازی به قابلیت بازسازی ندارن.
این نکته رو هم در نظر بگیرین که در هنگام رویا، عملا گیرنده‌های حسی فعالیت چندانی ندارن و اون چیزی که در مغز ادراک میشه، شبه‌حس هست و نه دریافتهای حسی از دنیای بیرون. در این بین، چشم یک استثنا هست و در رویاهای سبک (REM) به نظر میرسه که چشم حرکتهای منظمی داره که انگار داره به تصویری که در خواب دیده میشه نگاه میکنه، برای مطالعه‌ی بیشتر در این مورد میتونید به مقاله نیچر مراجعه کنید.
به طور کمی عمومی، تصویر در واقعیت بیرونی وجود نداره ولی چشم انگار داره به یک فیلمِ ذهنی نگاه میکنه و همراه با حرکتِ عناصر تصویر، حرکت میکنه!
چند تا نکته مرتبط:
- هرچند مهمترین عنصر در خوابها، تصویر هست، ولی مثلا ورودی و خروجی صوتی هم بسیار رایجه، به عنوان نمونه این مقاله plos رو نگاه کنید. هرچند ممکنه در مقابل حجم تصویری خواب چندان به چشم نیاد. برای درک این مطلب، احتمالا دقت کردین که بسیاری وقتها افراد در خواب حرف میزنن!
- ورودی نامتناسب در موقع خوابیدن میتونه اثر بسیار زیادی در برانگیختن حسهای متفاوت داشته باشه. برای مثال (تجربه شخصی)، فرض کنین که در حالتی بسیار خسته به سر میبرین، صدایی آزاردهنده در محیط مانع خوابیدن شما میشه. اگر در نهایت به خواب برین، احتمالا همون صوت و واکنش به اون جزیی از خواب شما خواهد بود!
5 پسندیده