پارسال بهار خودم تکی رفته بودم پارک دانشجو (تهران).
در حال لذت بردن از هوای بهاری بودم که یهو دیدم آقایی دوربین به دست داره میاد سمتم. نزدیک که شد دیدم یک نفر دیگه این‌بار میکروفون به دست به نفر قبلی اضافه شد.
وقتی به من رسیدن خیلی مودبانه برای گرفتن یه مصاحبه‌ی کوتاه ازم اجازه گرفتن و منم باحالت کاملا استرسی بهشون “بله” دادم.
مصاحبه در مورد “فیلم و بازیگری” بود. اینکه چقدر فیلم می‌بینی, چی می‌بینی, کدوم بازیگرو دوست داری و غیره.
در آخر ازم خواستن چندتا دیالوگ رو با حالت‌های متفاوتی بازی کنم
طبق معمول که بعد از هر مصاحبه‌ای, مصاحبه شونده از مجری تاریخ پخش برنامه رو می‌پرسه منم اینکارو کردم ولی نتونستم ببینمش.
چند روز بعد دوستم باهام تماس گرفت و گفت که “الان توی تلویزیون شبکه پنج نشونت میداد. بین ده‌تا بازیگر تو اول شدی پسرررر ” (نگو مسابقه بوده)
خلاصه تجربه‌ی باحالی بود.
شما چی؟ تاحالا توی خیابون مصاحبه کردین؟
چه حسی داره؟
از سوتی‌هاتون بگین
تو خیابون که نه ولی یادمه زمانی که فوتبال ساحلی بازی میکردم، بعد از یک بازی خونگی، که بردیمش، قرار بود از یکی از بازیکنا مصاحبه بگیرن که منو فرستادن جلو.
حالا منم بعد از بازی خسته، بدنم خیس عرق، صورت و دهنم پر از ماسه، هی دارم تُف میکنم ، رفتم پیش آقای میکروفون بدست؛ فقط دو چیزش رو یادم مونده: اولی اینکه مصاحبه کننده بهم گفت نگران نباش و اینی که میگم رو فقط پشت دوربین بگو. دومیش هم اینکه کلاً داشتم میلرزیدم.
بعداً که مصاحبه م از شبکه استانی پخش شده بود، بچه ها دیده بودن. تنها چیزی هم که بهشون حال داده بود این بود که من مثل بید میلرزیدم
من الان اگه بیان باهام مصاحبه کنن فرار میکنم چون اصلا این پدیده رو دوس ندارم ولی بچه که بودم یادمه جشن عاطفه ها بود منم ایییینقدر کادو برده بودم که باهام مصاحبه کنند چون روندش این مدلی بود که( هرچی کادو بیشتری ببری شانس بیشتری برای مصاحبه پیدا می کنی ) سوالاش این جوری بود که چرا این کادو هارو آوردی؟الان خوشحالی؟؟؟چند سالته؟ک من فکر کنم ۷سالم بود
دوبار برام پیش اومده. اولین بارش حسینی بای بود. جلوی درب دانشگاه تهران و ایستاده بود. هر کسی که بیرون میومد خفت میکرد ازش سوال می پرسید. الان دقیقا یادم نیست چی پرسید ولی یادمه اینقدر ضایع جواب داده بودم اصلا پخش نکردن
دومین بارش جلو درب استادیوم آزادی بود. بازی بود که برای تیم ملی، بازی خداحافظی دوستانه گذاشته بودن. که بعدش بره جام جهانی - جام جهانی برزیل بود فکر کنم- همینکه از استادیوم بیرون اومدم یکی از این ون های صدا سیما جلومو گرفت و در مورد طرفداری و یا دوازدهم و … سوال پرسید. آخرش مشخص شد هدف اصلا مصاحبه نبود و میخواستن به اسم طرح یار دوازدهم ملت و البته بنده رو تیغ بزنند. البته به کاهدون خوردن!
بله
شبکه البرز در مورد انتخابات دقیقا دو روز قبل از انتخابات مجلس
منکه ندیدم پخش بشه با اینکه گفته بودن پخش میشه
البته به دو دلیل میدونستم پخش نمیشه یکی برای پوشش من و دیگری جوابهای کوبنده
خوشبختانه به دلایلی مجبور به زدن ماسک بودم تو اون روزها و صورتم پیدا نبود😅
زمانی که مصاحبه گیرنده ای مراجعه میکنه هدفش کار خودشه و باید جوابهایی بدید که به مذاقش خوش بیاد والا پخش نمیشه یعنی نمیتونه پخش کنه حتی اگر پاسختان خیلی منطقی هم باشه.
به همین دلیل من هم حاضر نیستم خودم را وسیله و بازیچه دست کسی دیگر کنم دو سه بار پیش آمده ولی امتناع کردم
ولی یه زمانی در خیابان ولیعصر به سمت پایین میومدم سر جام جم یکی از مجریان تلویزیون را خارج از ایستگاه دیدم که تو کابین راننده سوار کردم چون برنامه صفر و یک را اداره میکرد که مورد علاقه من بود و بحثی راه افتاد و ایشان را تا پایینتر از توانیر رساندم میخواست بره گاندی شبکه دو ایشان نقطه نظرات منو تو برنامش نقل کرده بود و اظهار رضایت کرده بود از اینکه اقشار مختلف برنامشو نگاه میکنن و متعجب از شغل و اطلاعاتی که رد و بدل کرده بودم
زمان دانشجویی یه تیم از شبکه استانی اومدن دانشگاهمون ولی هر کس میخواست مصاحبه کنه اول باید با حجاب کامل میشد و بعد یه متن رو حفظ میکرد و همون متن رو میگفت که به نظرم توهین بود و توی این مصاحبه نمایشی شرکت نکردم
ولی سال ها بعد یک بار توی رادیو با من مصاحبه کردن
مثلا قرار بود ارتباط زنده باشه ولی قبل از ارتباط خانم از من یک بار سوال ها رو پرسید و جواب های من رو شنید، خیلی هاش رو ازم خواست حذف کنم یا اینکه کلمه انگیلیسی رو به کار نبرم
به نظرم اون رادیو خیلی خیلی بهتر از اون مصاحبه فرمایشی تلوزیونی بود
سوتی هم ندادم چون یه خانم با چادر مشکی و به شدت خوش برخورد بود باحالیش این بود که فکر نمیکردم کسی رادیو گوش کنه ولی کلی ادم بهم زنگ زدن و گفتن که صدام رو شنیدن
در بیرون تا به حال مصاحبه نکرده ام
ولی اگر موضوعی عادی و غیر قابل فیلتر باشه مثلا درباره اینکه به چه طبیعتی علاقه داری و از این چیزها و من هم اون لحظه آماده باشم ممکنه قبول کنم.
مثلا یکبار یا پارسال یا اوایل امسال بود بطور اتفاقی در ما رو انتخاب کردند و درباره برنامه های نوروزی و فیلم های نوروزی پرسیدند و فکر کنم هدفشون در آوردن میزان بینندگان و جذابیت برنامه ها بود و من هم واقعا بیشترش رو نمیدیدم و صادقانه جواب دادم .
” (نگو مسابقه بوده)
، رفتم پیش آقای میکروفون بدست؛ فقط دو چیزش رو یادم مونده: اولی اینکه مصاحبه کننده بهم گفت نگران نباش و اینی که میگم رو فقط پشت دوربین بگو. دومیش هم اینکه کلاً داشتم میلرزیدم. 
ولی بچه که بودم یادمه جشن عاطفه ها بود 
منم ایییینقدر کادو برده بودم که باهام مصاحبه کنند چون روندش این مدلی بود که( هرچی کادو بیشتری ببری شانس بیشتری برای مصاحبه پیدا می کنی ) سوالاش این جوری بود که چرا این کادو هارو آوردی؟الان خوشحالی؟؟؟چند سالته؟ک من فکر کنم ۷سالم بود 