به نظرتون آشنایی خبرنگارها با دانش پایه محیط زیستی چقدر میتواند به نفع اکوسیستم ایران باشد؟ اصلا چنین دانشی برای خبرنگارها و تهیه خبرهای موثق لازم است؟
سایر جاهای دنیا تجربههای خبرنگاران به چه صورت است؟
و ایشان برای تهیه گزارشهای خبری و نقد فعالیتهای مسئولین از چه منابعی کمک میگیرند؟
در دنیا حوزهای وجود داره به اسم خبرنگاری محیط زیستی یا Environmental journalism که برای توصیفش میتونین به لینک ویکیپدیا از این موضوع مراجعه کنین. چنین خبرنگارهایی معمولا اطلاعات مربوط به وقایع و اتفاقاتی رو جمع آوری میکنن که به دنیای غیرانسانی (محیط زیست) مربوط میشه و در ضمن از رفتار و فعالیتهای انسان ناشی میشن.
برای ورود به این حوزه داشتن دانش پایه محیط زیستی حتما لازم هست، وگرنه صرف دغدغه داشتن اتفاقی که میفته مشابه بعضی اتفاقات دنیای سلبریتیهامون و یا چیزهای مشابه میشه و ممکنه گاهی حتی نتیجه برعکس بده! و به جای جلب توجه افراد به یه مسئله یا مشکل، مسئله لوث بشه و یا افراد نسبت بهش سِر بشن.
در ضمن با توجه به اینکه اکثر فعالیتهای صنعتی و کسب و کاری منجر به آسیب به محیط زیست میشن، یه مورد دیگه که در این حوزه پیش میاد بحث های تبلیغاتی و برندینگ شرکتهاست!
خیلی از ژورنالیستهای ایرانی رو اگه تو توییتر دنبال کنین، ممکنه به چنین مواردی بربخورین! اکثرشون حالت یه اینفلوئنسر رو به خودشون گرفتن که بسته به درامدهای مادی و معنوی ممکنه در مسائل مختلف وارد شن. و این خطرات خودش رو داره، از جمله برعکس جلوه دادن اطلاعات و واقعیت ها.
یه چیزی که برای خود من این چند ساله بلد شده بود این بود که خب چرا ما یه منبع موثق برای گزارش های محیط زیستی نداریم! یعنی بارها برام پیش اومده که یه خبری رو توی یه سایت حامیان محیط زیست و فعالان خوندم و بعد تکذیب شده. یه علتی که داره اینه که این حوزه اساسا حوزه فقیریه تو ایران، شما اگر خبرنگار حوزه آی تی و… باشید میتونید برید تو سایت های مختلف کار تولید محتوا کنید و در کنار کار خبرنگاری وروزنامه نگاری پولم دربیارید. در صورتی که خبرنگاری وروزنامه نگاری محیط زیست به جز دغدغه ی بالایی که میخواد سختی های خودش رو هم داره، هم باید دانش پایه توی اون حوزه داشته باشید! مثلا اگر عکاسی طبیعیت میکنید برای یه گزارش شما هم باید عماسی بلد باشید و هم بدونید چه موجودی کی از لونش قراره خارج بشه تا بتونید ازش یه عکس ساده بگیرید که از چند ساعت و تا یک هفته ممکنه کمین شما طول بکشه! یعنی خیلی وقت ها شما که با یه عده میرید سر یه پروژه که گزارش تهیه کنید ممکنه موفق به تهیه گزارش نشید حتی! یعنی به جز تمام مشکلات و سختی هایی که داره میتونم بگم که بی پولی رو هم به اونا اضافه کنید! یه کار سخت با حقوق کم که واقعا کمتر کسی تو ایران دیدم که به طور حرفه ای دنبالش کنه! گزارشگرهایی هستن که چندتا حوزه کار کنن وخبرهای محیط زیستی رو هم پوشش بدن ولی به این دلایل و دلایل دیگه هم خیلی تو ایران درضد کمی رو تشکیل میدن!
با روزنامه نگارای فعال این حوزه صحبت کرد و برای اونا کلاس های مبانی محیط زیست برگزار کرد که سطح اطلاعات اونا رو بالا برد.
یه سری از کنشگرهای حوزه محیط زیست هم خودشون دارن گزارش های پراکنده میفرستن. اگر سایت یا جای خاصی بتونه اینارو یکی کنه این کمک بزرگیه! یعنی همه بدونن که اگر گزارشی دارن، بفرستن به این کانال تلگرامی مثلا حتی!
البته الان کانال هایی هستن ولی چون نه حرفه ای عمل میکنن و نه مستند، ایرادات زیاد دارن!
کاری که خودم و باشگاه دانشجویان کردیم، مثلا آگاه سازی دانشجوها بود که اونا رو کمی دغدغهمندتر کنیم، بهشون بگیم که وقتی با یه پدیده روبرو میشن چی کار کنن و … .
ما به یه نسل جوون از کسایی احتیاج داریم که بیان و از تجربیاتشون تو طبیعت برای بقیه بگن، حتی شده به طور شفاهی! که اول گوش ها عادت کنه به شنیدن، چیزی شبیه به سخنرانیهای تد!
سازمان محیط زیست هم باید خودش بانی بخش مهمی از اخبار باشه! ماهیانه گزارش های قابل استناد و درست روی سایتش قرار بده؛ فعالیت هایی که در ماه گذشته کرده و … .
این راهکارها عالی بودن و فعالیتی که برای آگاهسازی دانشجوها میکنین قابل تقدیره .
دو-سه تا سوال برام پیش اومد در همین مورد:
الان تو ایران حدودا چند نفر کنشگر محیط زیستی داریم؟ تعداد ژورنالیستای محیط زیستی مون چقدر هست؟ یه جور تخمین که بشه فهمید اصلا با چه جمعی روبرو هستیم و بعد بشه برای فعالیت های بیشتر و منسجم تر برنامه ریزی کرد (مثلا همون سخنرانی های مشابه تد و یا آموزش روزنامه نگاری و …).
کنشگرهای حوزه محیط زیست گزارشهاشون رو بر چه اساسی تنظیم میکنن؟ اولویتهاشون چه جوری مشخص میشه و خروجی گزارش به چه سبکی هست؟ (لُب کلام گزارشها چیه؟)
گزارشهای محیط زیستی اکثرا برای چاپ به کجا فرستاده میشه؟
فعالترین کانال تلگرامی و یا وبسایت در این زمینه کدوم ها هستن؟ اعتبارشون چقدره و مطالبشون تا چه حدی قابل استناد هست؟