تخته سیاه یا سفید فرقی نمیکنه، هردوشون مشکلات دارن، نور میافته توشون نمیشه دید، پاک کردنشون، تمام شدن ماژیک و مشکلات گچی شدن از جمله ی این مشکلاتن. چه راه هایی برای حلشون هست؟ دیگه چه مشکلاتی تو این ابزارها میبینیم که میشه بهبود داد؟
ارتفاعشون هم معمولا میزون نیست، خیلی وقتا پایین تخته نوشتن خیلی سخته (باید خم شی) و دستت به بالای تخته هم نمیرسه. البته بستگی به قد شخص هم داره، ولی پایین و بالاش معمولا به سختی استفاده میشه.
در ضمن فضای در دسترس هم برای تکمیل درس کافی نیست، طوری که همیشه لازمه تصمیم بگیری کدوم قسمت از محتوای رو تخته رو پاک کنی تا بتونی بدون از دست دادن انسجام محتوا ادامه ش بدی.
تخته های ریل داری که بالاو پایین و یا چپوراست میشن برای تنظیم قد و فراهم کردن فضای بیشتر مناسب هستن که مورد استفاده هست اما به نسبت کمتر از تخته ثابت هاست.
رستوران ها معمولا روی میزهاشون سفره های یه بار مصرف زیادی میکشن، بعد از تموم شدن هر وعده غذا کل اجزا رو از طریق جمع کردن سفره ی بالایی جمع میکنن، بدون دردسر نیاز به پاک کردن سفره. و وعده ی بعدی روی سفره ی زیرین شروع میشه.
آیا میشه رو تخته ها هم لایه هایی کشید که بعد از نوشتن محتوا با کندن لایه ها، کل محتوا رو پاک کرد؟ چه جنسی مناسبه برا چنین لایه هایی؟
برام دور از ذهن بود این راه :)) سخت شد فک کنم،ساده تر هم باید بشه. دیروز سر کلاس نشسته بودم استاد تو درس داشت میگفتم " مردم چیزیو استفاده میکنن که ساده باشه." همون تخته ریلی ها هم زورشون میاد بذارن چه برسه به لایه ی تخته :))
خیلی موافقم با این حرف.
۱. مکانیزم بالا هم میتونه ساده باشه: یه تخته رو تصور کن مثل یه دفتر، هر روز مسئول کلاس سی برگ به این دفتر اضافه میکنه، استاد که مینویسه برا پاک کردنش کافیه برگ رو بکنه بندازه کنار. الان یه سری پلاستیکایی اومدن که به دیوار میچسبونی و روش مینویسی. دیوارت رو به وایت-بورد تبدیل میکنه. مثل اون.
فقط لازمه که این برگه ها یه جور باشن که هزینه ی زیادی نداشته باشن، هم برای تامین کننده ش و هم برای پاک کننده ش! یعنی پلاستیکی باشن بیشتر ضرره. به نظر راه خیلی خوبی نمیاد این مورد، الان که فکرش رو میکنم.
آیا میشه تخته ها رو طوری ساخت که برای پاک کردنش صرفا لازم باشه یه دکمه رو فشار بدیم؟ یعنی مثلا رد ماژیک صرفا یه تغییر موقعیت اجزای تخته ی زیری باشه که این تغییر موقعیت با فشار یه دکمه ریست بشه.
یاد این تخته آهنربایی های بچه ها افتادم، مینویسی بعد یه دستگیره ای که رو تخته هست رومیکشی که پشتش یه آهنربا داره وهمشو پاک میکنه، مثه اونا میشه ساخت اما اینجوری یا دکمه ای که گفتین، همه ی تخته پاک میشه.
راجب قسمت دوم،
خب فک کنم در مرحله ی اول شرط درست کردنشون موندگاری بوده! که بشه روش نوشت و بمونه، اگه گچ یجوری بود که مینوشتیم رو تخته و ذره ذره میریخت پایین و پاک میشد که دیگه به کار نمیومد، برای ماژیک ها هم اگه تخته ماژیک جنسشون خوب باشه رد نمیمونه. برا تخته سیاه ها زیاد میبینیم که ابروخیس میکنن، نمیدونم چقد از عمرش کم میکنه اما دیگه گچ نمیره تو حلقمون الان که تو ذهنم میارم میبینم تخته سیاه هم باز به نوعش ربط داره، مثلا تو اتاق دکتر یه تخته ای هست که اصلا ردگچ بعد پاک کردن روش نمیمونه! (البته تخته اش سبزه)
شما میتوانید از قلم نوری استفاده کنید و روی صفحه نمایش بدهید. هم ماژیک و کثافتکاریهاش را ندارید، هم نیازی به استفاده از مواد آلوده کننده محیط زیست مثل پلاستیک و … نیست. در ضمن میتوانید کمتر برای تدریس سرپا باشید!
1- تخته سیاه های مرغوب مشکل انعکاس نور رو ندارند ولی باید هر چند سال یک بار عوض شن. این رو مقایسه کنید با یه پرژکتور با قیمتی چند ده برابر که تازه عمرش پنج سال هم نیست. در ضمن مشکل ارتباط و خواب آلودگی دانش آموزا و دانشجوها در فضای نسبتا تاریک رو هم اضافه کنید بهش.
کافیه به اندازه کافی از ارتفاع پایین شروع شده باشه تا افراد کوتاه قدتر هم بتونن راحت استفاده کنن.
2- یک گچ های کوچکی (فکر کنم کره ای هستند) وجود دارند بسته اش اندازه یه بسته آدامسه، برای یک ترم تدریس زیادی هم هست، در ضمن حتی دستتون هم گچی نمی شه!!! منتها به ظاهر گرونتره ولی در واقع به صرفه تره.
3- اگر بشه گروه ها و اساتید رو در تعویض به موقع تخته ها و استفاده از تخته، گچ و تخته پاک کن مرغوب ترغیب کرد خیلی مسائل با کمترین هزینه حل می شه
البته می شه بر اساس انتخاب استاد در نوع ارایه محتوا، کلاس پروژکتور دار یا تخته سیاه دار یا ترکیبی اختصاص داد.
چند تا نکته در مورد نظرات دوستان،
1- به لحاظ محیط زیستی، استفاده از سفره های یک بار مصرف نکوهش شده است و خیلی ها دنبال راه های مثل تخته سیاه و پاک کنش، منتها حالت بهداشتیش هستند.
2- استفاده از پروژکتور چند تا ضرر داره
سرعت ارائه مطالب بالا می ره و مخصوصا در دروس مفهومی دانشجوها نمی تونن مطالب رو دنبال کنن. به جز مواردی که به مشاهده عکس، مثال یا برنامه نیاز هست اصلا توصیه نمی شه. ته درس می بینید بچه ها هیچ چیز نفهمیدن و به همین خاطر نمی تونن توی بحث شرکت کنن و کلاس شما شبیه ویدیو درس می شه…
هزینه بالا. عمر مفید هر پروژکتور خیلی محدوده، قیمتش به شدت بالاست (جنس مناسبش)،
به محیط تاریک نیاز داره، چشم خسته می شه، ارتباط با دانشجو ضعیف می شه، تسلط استاد به کلاس کم می شه، بچه ها خواب آلوده می شن
کم شدن تحرک اساتید. تنها فرصت اساتید ببرای ایستادن رو ازشوت می گیرید.
عدم توانایی مشارکت دادن بچه ها در درس. فرض کنید وسط کلاکس یکی از بچه ها ایده ای مطرح کنه یا شما بخواهید در بحث پای تخته مشارکتش بدید.