خانم قوجلوکه ادعای ترجمه و گرد آوری دارند در فهرست منابع کتاب از کتابی به اسم ویرجینیا ولف و دنیایش نوشته جان لمان اسم برده اند…
با یک بررسی به این نتیجه می‌رسیم که کتاب خانم قوجلو ترجمه دقیق و کلمه به کلمه همین کتاب به همراه عکسهای آن است .
این کتاب در ایران هم به نام خودش با ترجمه احمد کسایی پور از انتشارات هرمس چاپ شده است.
خانم قوجلو در کتاب خودش اشاره ای به این موضوع نکرده و خود را خالق اصلی این کتاب معرفی کرده است درحالی که هیچ چیزی به مطالب کتاب اضافه نکرده است. بگذریم که در ترجمه اشتباهات وحشتناکی هم مرتکب شده است.
نظر شما در باره این اقدام ایشان چیست؟ آیا حق دارند اصل کتاب را تا حد یک منبع پایین بیاورند؟
بیایید بدون اینکه مفهوم ترجمه و گرد آوری را معنی کنیم به این توجه کنیم این کتاب ترجمه نعل به نعل کتاب لمان است . بنابر این نیاوردن نام نویسنده بر روی جلد و تقلیل دادن آن تا حد یک منبع در انتهای کتاب یک جور دزدی حساب می شود نه؟
اگر این اتفاق افتاده باشه، قطعا همینه، دزدی ادبیه. ولی منظورم بازی با قوانین و اصطلاحاته. فرض کنید شخص ادعا کنه، هرچند درصد زیادی از کتاب مشابه با منبع اول است ولی از منابع دیگری برای تکمیل موضوع استفاده شده. حالا این اضافه شدن مطالب ممکنه در حد 1 درصد یا 50 درصد باشه.
من کتاب را صفحه به صفحه با نسخه فارسی دیگرش که از نوشته لمان ترجمه شده مقایسه کردم… بله مسلما خانم قوجلو تغییراتی اعمال کرده بودند( شاید ناخود آگاه ناشی از بیسوادی) مثلا کلمه Dame را که خوانده می شود دیم و یک لقب اشرافی است که به زنان داده می شود مثل لقب سر که به اقایان داده می شود ترجمه کرده بودند " دامه" و خنده من از این بود که دامه اتل اسمیت چه اسم خنده داری می شود و وقتی به پانویس مراجعه کردم دیدم Dame Ethel Smith بوده که ایشون خیلی راحت از کنارش گذشته بودند.بعید می دانم کسی که در اینحد خرابکاری کرده باشد بتواند آدم قابل اعتمادی برای نوشتن کتابی دربازه زندگی ویرجینیا ولف باشد … از این بابت شاید بتوان به ایشان حق داد که کتاب را بیسوادانه شخصی کرده اند!!!
یه سوال پیش میاد: دلیل اینهمه دقت در این کار خاص چی بوده؟ مسئله شخصی در کار هست یا صرفا کنجکاوی؟
بعید میدونم قانون خاصی برای مقابله با این نوع رفتارها وجود داشته باشه. مگر اینکه در قوانین مربوط به کپی‌رایت چیزی وجود داشته باشه. ولی این رفتار نشون میده یا چنین قانونی وجود نداره یا اعمال نمیشه، چون اگر نمونه‌هایی وجود داشت فرد اینکار رو انجام نمیداد. برای مثال رسوایی‌های علمی چند سال اخیر در مجلات بین‌المللی باعث شده افراد نسبت به سرقت علمی حساس بشن.
