تنش های ناشی از رفتار جمعی در داخل مترو رو چه جوری برا خودم کم می‌کنم؟

من به دلیل فاصله ای که از خونه( کرج) تا محل تحصیل و محل کار(شرق یا مرکز تهران) دارم اغلب روز ها ساعت 4:50 از خواب بیدار میشم و تا ساعت 5:20 نهایت از خونه میزنم بیرون.

معمولن از مترو برای سفر استفاده میکنم ولی اون ساعت که از خونه میام بیرون وسیله ای که باهاش تا مترو بیام یکم طول میکشه پیدا بشه یا اینکه باید مسیری رو پیاده طی کنم تا به تاکسی برسم.

تا اینجا همش اکیه و مشکل به حساب نمیاد.

زمانی که وارد مترو میشم صحنه های فیلم آخرین سامورایی رو به صورت زنده می بینم مردمی که حجوم میبرن که سوار مترو بشن (اغلب مترو تندرو) و واقعیت اینه که خوب حق دارن یا باید مسیر طولانی ای رو سر پا بایستن یا باید به قول خودشون زرنگ باشن.
راه حل من برای این مسئله این بوده که کمی زود تر بیدار بشم و به ایستگاهی برم که شروع خط هست و معمولن تا تهران با مترو عادی میام مگر اینکه عجله ای باشه و صبح دیر بیدار شده باشم.( محاسبات من نشون داده که اختلاف زمانی مترو عادی و تند رو که مخصوص خط تهران کرج یا خط 5 هست حدود 10 تا 20 دقیقه هست که یسری بستگی ها داره ولی خیلی فرق هست بین این دو حالت از نظر خشونت سامورایی ها).

تو این مدت معمولن می خوابم در غیر این صورت یه کتاب می خونم( اصن روشن فکر نیسم همون کتابایی رو می خونم که آخر ترم باید امتحان بدم یا کتاب زبان).

این رسیدن تا مترو تهرانه. مترو صادقیه هم یه فیلم دیگه بد تر از آخرین ساموراییه. راهکار من این بوده که ارم سبز پیاده بشم و از اون خط استفاده کنم که خلوت تر باشه.

عصر هم موقع برگشت از تهران اگه از دانشگاه بیام که داستان خوبه اگه خسته باشم تا خود صادقیه میتونم بشینم ولی اغلب یکی دو ایستگاه میشینم و بعد که دیگه جای نشستن نیست جام رو به فردی میدم که در الویت نشستن نسبت به من باشه.
اگر از محل کارم بیام باید خط تجریش-کهریزک رو سوار بشم که شبیه فیلم سکوت بره هاست یا بهتر بگم از هر چی فیلمه فیلم تره…

از صادقیه به کرج هم مثل صبح هست و سعیم بر اینه که کمترین تنش رو به خودم و بقیه بدم.

سرتون رو درد آوردم اینا چالش های عمده من هست تو بحث حمل و نقل و راهکار هایی که به جهت کم کردن تنش ها به حداقل ممکن پیدا کردم. همیشه تو سفرهام سعی میکنم تا حد امکان جو اطرافم رو مثبت کنم تا هم خودم هم اطرافیان راحت تر باشن. برای کم کردن هدر رفت وقتم هم کتاب می خونم و جایی که نشه آهنگ خوب گوش میدم .

بهترین پاسخ به این چالش های محیطی بالا بردن صبرمون هست و اینکه ایمان بیاریم اون فردی هم که میگه آقا تورو خدا یکم جا باز کن من هم سوار بشم مثل ما میخواد بره خونه پس یکم به فکر هم باشیم.

1 پسندیده

خوب من تقریبن هر روز با این مشکلات رو به رو میشم ولی تو مترو عادی دست فروش ها مغز برام نمی ذارن البته تو مسیر برگشت به کرج کاری هم نمی شه کرد.

خیلی چیزا هست که دلم می خواد عوض بشه ولی کاری که ما باید انجام بدیم صبر است و صبر است و صبر.

یه واقعیتی که دوس دارم همیشه به خودم یاد آوری کنم اینه که همه به اندازه من خسته هستن و همه می خوان مثه من برن خونه.

راستش هیچ وقت دوست ندارم تحت فشار باشم پس سامورایی بازی هم در نمیارم.

ولی به نظرم از تاکسی و اتوبوس خیلی بهتره اصولن تایمی که من باید از وسایل عمومی استفاده کنم تجربه بهم نشون داده تاکسی که اصلن ، اتوبوس هم بی آر تی از تاکسی به مراتب بهتره.

1 پسندیده