با توجه به اینکه گوشی هوشمند استفاده نمیکنم تجربه‌ی زیادی متاسفانه در مورد سلفی و یا لایو اینستا ندارم وگرنه حتما اول از تجربه‌های خودم براتون می‌گفتم تا طرح مسئله با همدلی شروع بشه .
ممنون میشم شما از تجربه‌هاتون بگین، چه موقعیت‌هایی هست که تحریک میشین با موقعیته سلفی بگیرین؟ مثلا تا حالا بازیکن مشهور تو خیابون دیدین نگهش دارین باهاش عکس سلفی بندازین؟ یا یه موقعیت خارق‌العاده که ممکنه یه بار تو زندگی هر کسی رخ بده براتون پیش اومده توش از خودتون لایو اینستا یا سلفی تهیه کرده باشین؟
هیچوقت لایو نزاشتم و یا از خودم استوری و موقعی های خوب یا مناسبی که فکر میکردم اگر مثلا بشه استوری گذاشت برام پیش اومده و دوستداشتم تو اون لحظه اون کار رو انجام بدم ولی انجام ندادم.
وقتی موقعیت تموم میشه لحظه به لحظه ی اون موقعیت تو ذهنم ثبت میشه با جزییات کامل.وقتی شروع میکم مرور کردن میبینم اگر فیلم یا عکس بود عکسا یا فیلمها گوشی رو پر میکرد بعد ازش خسته میدشم و پاک میکردم اما وقتی نیست میتونم تموم لحظه ها رو مرور کنم و به یاد داشته باشم.
گاهی فیلم یا عکس برا هر چیزی مفید نیستش.
خصوصا که اینستگرام روزانه 30 میلیون یا بیشتر بازدید کننده داره.از اینکه باهر عکس یا فیلم میتونیم هیجان دیگران رو بکار بگیریم مدام با سلفی و لایو میخوایم،وانمود کنیم که آره با تدوام عکس وفیلم میشه بهتر زندگی کرد و لحظه های خوبی رو ثبت کرد.اما باید موقعیت ها هم درک کرد.گاهی هر چیزی رو نمیشه با تدوام عکس وفیلم پیش برد و وانمود کرد که عقب نیستیم و میتونیم هیجان رو ادامه بدیم.
حتی تدوام خبر ها و انتشار از تمام جزیات هم میشه تحریک رو بیشتر و بیشتر کرد.خصوصا اگر در انتشار فیلم ها یا عکسها نوشته های هست مثلا این فیلم را حتما ببینید،خب قطعا تو رو ودار میکنه که تا پایان فیلم رو ببینی.
شبکه های اجتماعی بیشترین چیزی که برای مردم ایران به همرا آورده مصرف گرایی و تنوع طلبی همراه با مقایسه های متفاوت که اصلا با فرهنگ و درایت خانوادگی ما همخونی نداره.باعث متلاشی شدن زندگی ها و گاهی (مثل سیل الان)مرگ رو بهمراه میاره.
بنظرم تحریک کردن شبکه های اجتماعی تا الان خیلی موفق بودن در نابود کردن زندگی ها.
ممنون زری عزیز که تجربه‌ت رو به اشتراک گذاشتی. اجازه میخوام با بعضی قسمت‌ها مخالف باشم:
دقیقا میشه! به دو دلیل که شخصا تجربه کردم:
اداش رو دربیار تا بهش تبدیل شی،
fake it to make it!
تو ورزش خیلی زیاد از این جمله استفاده میشه، چطوری؟ وقتی میخوای یه حرکت جدید رو دربیاری، اول به کمک در و دیوار و تخته و تمام ابزار کمکی موقعیت رو شبیه‌سازی میکنی و بدنت و ذهنت رو به اون موقعیت عادت میدی. بعد یواش یواش باور میکنی که میتونی، و اون وقت هست که میتونی واقعا اون حرکت رو بزنی.
خیلی از ایجاد تعهد فردی به کمک توجه سایرین موافقم. تعهد دادن و بروز به دیگران باعث میشه جسارت انجام یه کار درتون بالا بره. این رو هم تو ورزش تجربه کردم: وقتی می‌ترسی که میتونی یا نه، کافیه با صدای بلند بیانش کنی! این کار یه جور پذیرفتن ترس و روبرو شدن باهاش هست: همه ترست می‌ریزه و به تعهدی برای انجام تبدیل میشه.
اینستاگرام اگه درست استفاده بشه، امکان چنین چیزهایی رو فراهم کرده: شما میتونی ۱. وانمود کنی و ۲. با صدای بلند تعهد بدی.
این وسط واکنش سایرین به کارهای من، مسئولیتش با من نیست. اگه کسی حسودیش میشه، اگه کسی فضولیش تحریک میشه، اگه کسی با برداشت اشتباه خودش غرق میشه، اگه … ، این‌ها مسئولش من نیستم. این‌ها اون جامعه‌ی فالور هستن؛ خودشون انتخاب کردن فالو کنن، و نه لید. این خیلی مهمه: «انتخاب کردن».
وقتی کسی میخواد انتخاب کنه با مقایسه اشتباه خودش با بقیه، از عزت نفس خودش کم کنه، شما حتی اگه اینستاگرام رو هم ازش بگیری، ایشون راهی برای مقایسه پیدا میکنه.
ابزارها دلیل انتخاب‌های ما نیستن، صرفا راهی هستن برای اینکه ما بتونیم به انتخابمون جامه‌ی عمل بپوشونیم.
ما با انتخاب‌هامون زندگی‌مون رو نابود میکنیم و نه با ابزارها.
این تعارض رو پیش آوردم که بگم به نظرم گرفتن سلفی و گذاشتن لایو کار بدی نیست و اتفاقا کارکردهای عالی داره.
خیلی دوست دارم بدونم دوستانی که اهل سلفی و لایو هستن، معمولا تو چه موقعیت‌هایی از سلفی و لایو استفاده میکنن و چرا؟
راستی گفتی موقعیت‌هایی بوده که دوست داشتی استوری بذاری، چه تیپ موقعیت‌هایی هست که در حدی هست که دلت بخواد استوری شون کنی؟
ممنونم لاله جان…حرفات خیلی خوب بودن و باهات موافقم (انتخاب کردن)خیلی مهمه و میتونه همینطور که شخصیت ما رو به وجود میاره میتونه باعث خیلی چیزای دیگه مثل لذت بردن یا نبردن یا ترسیده و یا تحریک شدن رو بوجود بیاره.
خودم که بیشتر اوقات تو اینستا هستم چند چیز خاص رو با هم دنبال میکنم.دو مترجم،چند کتابفروشی که ازشون خرید دارم (در شیراز و بوشهرو یکی هم کاشون)و ناشرانی که نشر تازه داشته باشن و اطلاع از خبرهاشون.ولی همونا هم که مسابقه میزان و میخوان چیزی رو دنبال کنیم باعث میشه وقتم از اون چیزی که براش برنامه ریختم بیشتر پیش بره و بیشتر تو نت بگردم.(هر چند اینستگرم موقعیت هایی که دنبال میکنی رو زودتر برات نشون میده)و یا معلم زبان و کسانی که میتونم ازشون چیزی رو یاد میگیرم رو دنبال میکنم.مثلا امشب سر یه ساعت خاص یه نفر که کتاب خوندن رو شروع کرد و یکسال و نیم هستش که با هم کتابخونی جمعی داریم تو اینستگرام باعث شده تحلیل کرده و نوع تفکرات اشنا بشیم. البته من هر چیزی که وقتمو بگیره دنبال نمیکنم.
موقعیت هایی که تو جاده شمال بودیم و بین جنگل عبور میکردیم و حس خوبی داشت دوستداشتم نوازش نسیم ها رو بین بقیه تقسیم کنم ولی نشده که اینکار رو کنم.حتی همین کتاب خوندن و خرید کردن کتابها هم وسوسه دیگه ای بود که میخواست منو به سمت دائما استوری گذاشتن و یا اگر نمیزاشتم هی دلم بیشتر از ذهنم بهم گوش زد میکرد که اینکار رو نکردی.اما یه مدت اینکار رو که کردم ومخاطب های خاص خودم رو داشتم.اما دیگه سمتش نرفتم.
لاله ورزش کردن رو خیلی باهات موافقم که هی از خودت فیلم میگری ببینی کدوم بهتره یا تمرین کردن رو میتونی به اشتراک بزاری.یه مدت بود تماما هند استند کار میکردم و ورزشی که تو اتاقم داشتم (وقت باشگاه نداشتم ) دوستداشتم بازم بتونم به بقیه بگم که میشه تو اتاق هم ورزش کرد. اما بعد از یه مدت که دستم درد گرفت به خودم گفتم بهتر که نبود وگرنه نصفه نیمه رها میشد و اثر مرکب خودشو نداشت و خیلی ها وسوسه کردی و بد میشد.(این نوع تفکرات منه)نمیدونم بقیه نظراتشون نسبت به این موضوع سلفی چیه ویا لایو؟
ولی من هر چیزی رو با سلفی یا لایو دنبال کردم و میکنم تقریبا بی هویت برام نیست و از انتخابم پشیمون نیستم و تونسته منو به راهی که میخوام کمک کرده و خیلی چیزا یاد گرفتم.در مورد هنر و نقاشی هم همینطور .استادی هست که قبل از اینستگرم باهاش آشنا بودم و هنوز هستم و کاراشو میبینم.
وگرنه حتما اول از تجربه‌های خودم براتون می‌گفتم تا طرح مسئله با همدلی شروع بشه 
.
) دوستداشتم بازم بتونم به بقیه بگم که میشه تو اتاق هم ورزش کرد. اما بعد از یه مدت که دستم درد گرفت به خودم گفتم بهتر که نبود وگرنه نصفه نیمه رها میشد و اثر مرکب خودشو نداشت و خیلی ها وسوسه کردی و بد میشد.(این نوع تفکرات منه)نمیدونم بقیه نظراتشون نسبت به این موضوع سلفی چیه ویا لایو؟