تک فرزندها با چه مشکلاتی روبرو هستند؟
به چه روشهایی میشه بر این مشکلات غلبه کرد؟
فکر میکنم همین که نعمت «خواهر» با «برادر» رو از بچه‌ای که خودمون باعث تولدش شدیم بگیریم، ظلمی بزرگ‌تر در حقش انجام دادیم!
البته این، یک نظر صرفاً شخصی بود و منم روانشناس نیستم.
اما همیشه اعتقاد داشتم به اینکه یا نباید بچه‌دار شد یا اگر خواستیم بشیم بیشتر از یکی 
با تمام احترامم برای علم روانشناسی (که همچنان در آزمون و خطا درحال دست و پا زدنه) اما فکر میکنم راهی برای غلبه بر این کمبود بزرگ پیدا نشده باشه.
درد واقعی یک تک‌فرزند رو خودش می‌دونه و دیگران (روانشناسان) نهایتاً می‌تونن راهکارهایی برای مدیریت بهتر احساساتش ارائه بدن نه غلبه بر مشکل.
1 پسندیده
من به نظرم یکی از مشکلات اساسی که خودم همیشه بابتش به مادرم غر می‌زنم، توجه بیش از حده. شاید خیلی عجیب باشه ولی این به نظرم واقعا یک مشکله.
2 پسندیده
خیلی چیزا رو نمیشه به دوست یا پدر و مادر گفت و خواهر و برادر اینجا بدرد میخوره . تک فرزند شاید دیرتر با مسئولیت پذیری و صفاتی چون سخت کوشی و رهبری آشنا بشه
1 پسندیده
مشکل؟ گل بی عیب هم یافت می شود؟!
لطفا این نظر را از دید یک تک فرزند بخوانید!
اینکه در دوران خردسالی هم بازی نداشته باشید یا بعدتر کسی را به عنوان محرم اسرار نیابید و همه ی این ها را به مشکل تعبیر کنید، به میزان زیادی به عوامل محیطی ارتباط دارد، خانواده اگر به معنای واقعی کلمه، خانواده باشد تک فرزند یا چند فرزندی تفاوت چندانی ندارد، این موضوع را در نقد نظرات دوستان بیشتر توضیح خواهم داد.
من که درد چندانی نمی کشم! بر عکس تک فرزندی را در شرایط کنونی، نعمت می دانم.
کاملا برعکس!
یگانه فرزندی که بیشتر در محیط خانواده وقت می گذراند با افراد بالغ مجرب (پدر و مادر) بر هم کنش بیشتری دارد تا با همسالانی که صرفا از راه آزمون و خطا زندگی می گذرانند. در دوره ی کودکی نیز همینطور است، در نتیجه انتظار می رود فرد اصطلاحا بزرگ تر از سن خودش فکر کند، گرچه این موضوع نیازمند تحقیق بسیار است ولی تجربه به من ثابت کرده که تک فرزند های پرورش یافته در خانواده نماها(!) تبدیل به افرادی عقده ای یا لوس و تمامیت خواه می شوند و در مقابل تک فرزند هایی از خانواده های حسابی، افرادی تاثیر گذار و قاطع خواهند بود، در واقع بخش عمده ای از ماجرا به خانواده و غیر آن بر می گردد و صرف تک فرزندی یا چند فرزندی مورد بحث نیست، به علاوه اگر پدر و مادر صرفا والدین زیستی فرد نباشند، تک فرزند بودن تلخی خاصی ندارد.
1 پسندیده
من فکر میکنم تنها فرزند خانواده بودن ذاتا مشکل نیست، ممکنه عواملی که گفته شده، مثلا توجه بیش از حد یا عوامل محیطی مثل نبودن همبازی بتونه اون رو تشدید کنه. من خودم بیشتر وقتم رو با دوستهام بودم تا خواهر و برادرها و بالعکس اونها هم اکیپ دوستهای همسن خودشون رو داشتن.
یکی از مهمترین اتفاقهای این روزها در ایران، انزوای خانوادگی هست یعنی افراد به شدت به درون خونه پناه بردن، هم به دلیل تکنولوژیک و هم به دلیل نگرش منفی به وضعیت اجتماع و احساس درماندگی. این مهمترین تاثیر رو روی بچه‌ها داره و واقعا بعید میدونم صرفا داشتن خواهر یا برادر بتونه جای ارتباط با همسن‌های متنوع رو بگیره.
1 پسندیده