یکی-دو ماه قبل ظاهرا دولت psp ها و بانک ها رو مجبور کرده که سرورهاشون رو بیارن ایران، البته اکثرا دیتاسرورهای خصوصی داخل ایران دارن ولی شاپرک به شکل رسمی بر اینها نظارت کرده و بررسی کرده. این نشون میده که قطعی دسترسی به اینترنت جهانی حساب شده بوده. ولی حالا اینکه بخواد طولانی مدت باشه یا نه، ایده ای ندارم.
شما چی فکر میکنین: به نظرتون دولت طرح اینترنت ملی رو پیاده کنه؟ و حدس میزنین این هفته ی آخر آبان و اول پاییز 98 بهانه ای بود برای امکانسنجی چنین چیزی؟
چرا چنین فکری میکنین و با چه داده ها و خبرهای واقعی[1] میتونین فکرتون رو تقویت کنین؟
اول بزارین تکلیف بانکها و شبکه‌های مشابه رو تعیین کنیم. حتی در صورت اتصال به شبکه جهانی، عقلانی اینه که این داده‌ها از طریق اینترانت (شبکه داخلی یا همین چیزی که قراره گسترش پیدا کنه و اینترنت ملی بشه) پشتیبانی بشه.
در استفاده عمومی، دو تا نکته مهم وجود داره: محتوای وب، شبکه‌های اجتماعی و پیامرسانها. در هر دو تای اینها ضعفهای بسیار زیادی دیده میشه. هرچند به نسبت پیامرسانها موفقتر بودن ولی شبکه اجتماعی قابل اتکایی که بتونه جایگزین فیسبوک یا لینکدین یا توییتر بشه وجود نداره! تفاوت بسیار زیاد بین تلگرام با اینها وجود داره که باید به دقت بررسی بشه. ولی در کل:
محتوا به شدت ضعیف هست. این رو من در این هفته کاملا حس کردم.
برای همین محتوای ضعیف، موتور جستجوی مناسب نیست. پارسی‌جو یا یوز بسیار فاجعه‌بار بودن: هم اینکه اساسا ابتدایی عمل میکردن و هم اینکه بسیار از منابعی که میاوردن قابل دسترسی نبود!
پیامرسانها نه توان تکنیکی پشتیبانی از درصد عظیم استفاده کننده رو دارن و نه اعتماد مناسب عمومی به اونها وجود داره.
من فکر میکنم این طرح مثل یک اندام نحیفی هست که الان قراره فشار بسیار عظیمی رو به یکباره تحمل کنه و در صورت اجرایی شدن برای زمان طولانی، مصیبت بار خواهد بود. بسیار بهتر بود که به تدریج و با رقابت‌پذیر کردن تقویت میشد تا بتونه وارد عمل بشه.
از لحاظ مسائل کلی واقعیت اینه: دیدگاه امنیتی که باعث قطع نت جهانی شد، نت ملی رو هم از دسترس خارج خواهد کرد. درک نمیکنم که افرادی که این مسیر رو پیشنهاد کردن چرا فکر میکنن این طرح مسیر مناسبی هست.
چیزی که باعث تقویت این فکر شده، انتشار درخواستهایی بوده که به مراکز دانشگاهی و بقیه سازمانها هست که از اونها خواسته شده که لیستی از سایتهای مورداستفاده رو براشون بفرستن (ظاهرا توی سایت وزارت ارتباطات هم این فراخوان هست ولی من نتونستم پیدا کنم. اگه کسی لینکش رو داره بزاره تا اطلاعات کمی تکمیل بشه)!
بعید می‌دونم حاکمیت حاضر باشه چنین هزینه‌ای رو بده، گرچه راه‌های دررو مثل DWeb و IPFS وجود داره، هزینه قطع قطعی اینترنت بزرگ‌ترین چیزیه که می‌تونم تصور کنم. خودم به عنوان یک آدم محافظه‌کار، می‌رم همه‌جا رو به آتیش می‌کشم
من اصلا هیچگونه حس خوب و اطمینان بخشی به این قضیه ندارم. جدا از بحث فنیش که صحبتی راجعبش ندارم، این قضیه رو فقط تو چارچوب امنیتی می بینم ولا غیر. حتی می تونم روزی رو ببینم که آب و برق رو روی آدما ببندن چون امنیت میطلبه
یعنی همون شبکه اینترنت میلی که ساخته بشه هدفش کنترل هست (با توجه به اعتراضات فزاینده که جواب معقول نمیگیره و طی سالیان جای علاج ریشه ای فقط مسکن خوردن و …). بانکا و اون زیر ساختایی که نیاز به ارتباط اینترنتی داره رو مستقلا میسازن. بعدم اینترنت میلی رو هر وقت شرایطشون بغرنج شد و امنیتشون به خطر افتاد قطع می کنن و صورت مسئله به راحتی پاک میشه… در این حالت حتی پیام رسان های داخلی هم از دسترس خارج خواهد شد… میلیه دیگه و ارتباط لازم هم خب قطع نمی شه دیگه… کار شده روش
حالا بی اعتمادی ایجاد میشه بین مردم و حاکمیت با این طرز برخورد: خب بشه… اعتماد میخوایم چکار…
تو این وضعیت دنیای مدرن کسب و کار تبلیغات مردم رفت هوا… چه اهمیتی داره؟ من که جام گرم و نرمه…
ببخشید ولی من حسی شبیه انزوا و کره شمالی شدن نسبت به این اینترنت میلی دارم.
چون امنیت میطلبه 
و ارتباط لازم هم خب قطع نمی شه دیگه… کار شده روش