همیشه از خریدن یک تلفن همراه هوشمند خودداری می‌کردم تا این که دوستانم به عنوان هدیه یک تلفن همراه هوشمند برایم خریدند. دست‌شان درد نکند اما دیگر تمام شد. برای من اینجا آخر خط است. خداحافظ تلفن همراه هوشمند، خداحافظ تمام قابلیت‌ها و ویژگی‌های اضافه و به درد نخور. سلام زندگی!
چند روز پیش به فروشگاهی رفتم تا یک تلفن همراه عادی بخرم. خیلی گشتم تا به قفسه‌ای رسیدم که تلفن‌های دکمه‌ای داشت اما متاسفانه همه آن‌ها یک دوربین اضافه هم داشتند. از فروشنده پرسیدم بدون دوربین‌اش را نداری؟ کمی چپ چپ نگاهم کرد و گفت فقط یک مدل بدون دوربین داریم. گفتم من دقیقا همان را می‌خواهم. اگر کنجکاو شده‌اید که فرشته نجات من را ببینید:
همیشه در فکرم بود که باید روزی این عقب‌نشینی تاکتیکی را انجام دهم تا چند روز پیش که منظره‌ای دیدم وحشتناک و چه بسا دردناک که انگیزه‌ام را برای عملی کردن این تصمیم دو چندان کرد. جایتان خالی در منظره‌ای زیبا در جمع دوستان نشسته بودیم و چایی می‌نوشیدیم که متوجه شدم همگی سرشان در گوشی موبایل‌شان است. نه کوه‌های برفی را می‌دیدند، نه چمن‌ها را و نه حتی صدای بلبل‌ها را می‌شنیدند. در عوض از من می‌پرسیدند: اینجا وای‌فای نداره؟
حس و حالت برام خیلی خوشایند بود منم تا مدت زیادی سعی کردم نسبت به تلفن هوشمند گاردمو حفظ کنم، چون داشتنش خیلی آزارم میده. الان گوشی هوشمندی دارم که ازش فقط واسه تماس گرفتن استفاده میکنم(تنبلیم میاد برم یه گوشکوب بخرم).
از اندازه بزرگش که جیبامو الکی پر میکنه بگیر تا امکانات مختلفی که رو گوشی نصب میشن و زندگیم رو تا حدی مختل میکنن. ولی بد نیست همینجا راجع به معایب نداشتنش هم بحث کنیم:
من واسه وقتایی که که بچه ها تو جمع میرن تو گوشیشون دیگه از سعی کردن و واکنش نشون دادن خسته شدم، واسه همین منم میرم تو گوشیم سولیتر بازی میکنم. الان دیگه منم عادتم شده، حتی بعضی وقتا خودم تو جمع اول از همه میرم سراغ بازی ورق. احتمالاً اگه گوشی هوشمندی قوی تر داشته باشم منم سرم همش تو گوشیه!
بارها شده به خاطر موقعیت کاری چون هیچ انتخاب دیگه ای نداشتم مجبور به استفاده از امکانات گوشی هوشمند بشم. در این موقعیتا به خودم کلی فحش دادم که چرا یه گوشی مناسب ندارم.
اتفاقا من هم خیلی به گوشی هوشمندم محتاج شده‌ام. مثلا از این به بعد دیگر به نرم‌افزار بانک روی تلفن همراهم دسترسی ندارم. یا این که دیگر نمی‌توانم با خانواده مکالمه تصویری یا صوتی راحتی داشته باشم. اما خوشبختانه در حال حاضر برای همه این مشکلات راه حل وجود دارد. خیلی از کارهایم را می‌توانم با لپتاپ انجام دهم. بعضی از کارهای بانکی را هم به همان شیوه سنتی انجام می‌دهم.
هنوز برای کارهای بانکی ازش استفاده میکنم. بانک من قبلا کد امنیتی پرداخت اینترنتی را با اس‌ام‌اس ارسال می‌کرد. اما متاسفانه الان فقط از طریق نرم‌افزار اندروید این کار را می‌کند.
نمی‌دانم چه طور اینترنت ممکن است امن‌تر از اس‌ام‌اس باشد.
من هم به شدت مخالف هستم با استفاده از گوشی های هوشمند و امیدوارم همه به مرور این تصمیم رو بگیرن و با گوشی هوشمند خداحافظی کنن .
یکی از بزرگ ترین شانس های زندگی من این بوده که به نداشتن تلفن همراه هوشمند تونستم عادت بکنم و فقط اگه بخوام چند تا از مزیت های نداشتن تلفن همراه هوشمند رو بگم :
خواب راحت تر و با کیفیت تر
چون کمتر با دوستان و خانواده چت میکنی زمان بیشتری رو باهاشون رو در رو سپری میکنی و روابط عمیق تری داری
تو انجام کار ها نسبت به اطرافیان تمرکز بیشتری داری
تو اوقات بی کاریت استراحت های با کیفیت تری داری
بیشتر سرگرم کتاب و فیلم های خوب میشی
نسبت به اطرافیانت زمان بیشتری رو در اختیار داری
تفریحاتت با کیفیت تر میشن
پی نوشت » ایشون هم موبایل منه . خیلی شیک و خوش دست و خاص . فقط تنها ایرادی که داره دوربین داره
منم تا مدت زیادی سعی کردم نسبت به تلفن هوشمند گاردمو حفظ کنم، چون داشتنش خیلی آزارم میده. الان گوشی هوشمندی دارم که ازش فقط واسه تماس گرفتن استفاده میکنم(تنبلیم میاد برم یه گوشکوب 
بخرم).
