در 4 ماه گذشته در تهران تعداد بارندگی‌ها از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر بوده. در همان تعداد کم هم شاهد بارش مناسبی نبودیم. شاید بشه گفت دو بار در نقاطی از تهران برف آمده است و دو باری هم شاید باران. اینها صرفاً مشاهدات یک فرد عادی، فقط برای شهر تهران بوده و مسلماً از میزان بارندگی در نقاط شهری نمیشود به این نتیجه رسید که آیا با خشکسالی مواجه خواهیم شد و یا نه. پس بد نیست به آمار و ارقام بارندگی در سطح کشور هم نگاهی بکنیم:
- بر اساس آمار شرکت مدیریت منابع آب ایران، در گزارش بارش تجمعی روزانه کشور، تقریباً در کل کشور با کاهش شدید بارش نسبت به مدت مشابه در سال گذشته مواجه هستیم.
این را بذارید کنار این مورد که سال گذشته هم به نسبت دو سال پیش احتمالاً با کاهش بارندگی مواجه بوده‌ایم. در واقع اگر به دنبال مقایسه مناسب اعداد هستید بهتر است، میزان بارندگی هر سال را با متوسط دراز مدت آن مقایسه کنید تا شدت این بحران را درک کنید.
همچنین برای اینکه این اعداد ارقام که به میلیمتر آمده ملموستر باشد بد نیست آنرا مقایسه ای کنیم با میانگین بارندگی در سطح کشور در سال 1387:
“بنابر اعلام «زرگر» معاون وزیر نیرو، میزان بارندگی در ایران در هفت ماه از سال آبی ۱۳۸۷–۱۳۸۶، حدود ۱۹۰ میلیارد متر مکعب بوده که معادل ۱۱۵ میلیمتر در گستره ایران است. این میزان بارندگی در مقایسه با میانگین ۳۹ساله دوره مشابه، ۴۲ درصد کاهش را نشان می‌دهد. این میزان بارش نسبت به خشکسال‌ترین سال که ۷۹–۱۳۷۸ بوده نیز کمتر می‌باشد.”
به نقل از ویکی:
اینها را بذارید کنار کاهش شدید آب مخازن سدها و کاهش شدید ذخایر آبی زیرزمینی.
همه‌ی اینها را که بذاریم کنار این مورد که همه‌ی این موارد کاملاً قابل پیش‌بینی بودن و هستن با این مشکل مواجه میشیم که چرا تدبیری برای شرایط بحرانی امروز اندیشیده نشده است؟
خوب با چند سوال مواجه هستیم:
- آیا در فصل گرم سال آینده شدت بحران آب برای مردم قابل لمس خواهد بود؟
- اصلاً با بحران مواجه خواهیم شد؟ این بحران خودش رو در چه حوزه‌هایی بیشتر نشون میده؟
- با توجه به شرایط سومدیریت شدید که وضع کنونی رو بوجود آورده، اگر شما مسئولی با اختیارات موثر بودید، برای جلوگیری از بحرانی‌تر شدن شرایط چه تصمیماتی اتخاذ میکردید؟
دنباله‌ی موضوع ورشکستگی آب در ایران