در طراحی مهمانی و مصاحبه های تلویزیونی چرا به گذشته توجه میشه؟

یک ایراد اساسی که در این برنامه ها میبینم نبودن در لحظه و کشف چیزهای جدید از اون مهمان هست . مثلا سوالاتی از ویژگی های شخصیتی ش ،قبلا چه پروژه هایی کار کرده ،اگر به عقب برگردی،احساس خوشبختی میکنی و…؟
همه این سوالات دنده عقب به گذشته است و البته معمولا جواب مشخصی هم دارن و این که تو این رودربایستی کمتر کسی میاد بگه آره من مثلا زود عصبانی میشم یا از فلان موقع چاق شدم یا سیگار رو ترک کردم ،به علاوه پرسیدن این طور سوالات اخلاقی هم نیست. بیشترش رو هم چون ما میدونیم یک چیز تکراری و روتین هست. اگر به من بگن چنین مسابقه ای طراحی کن سعی میکنم در لحظه اون شخصیت رو به مخاطب ارائه کنم با موضوعات جدید که همون لحظه براش ایجاد میکنم یا چالش های جدید.
مثلا همون بازی ادامه دادن داستان که نشون میده ذهن طرف مقابل به کدوم طرف تمایل داره (طنز،تعلیمی ،رمانتیک و…) ،خوندن مثلا چند جمله از یک نوشته یا چند بیت شعر از یک کتاب و توضیحش هر طوری که دوست داره ،پرسیدن سوالاتی که لزوما جواب خاصی که بگیم این درست گفت اون اشتباه گفت نداشته باشه و…
این جور سوالات رو بیشتر برای این مهمانی ها میپسندم. نظر شما درباره این رویه در پیش گرفته شده چیه؟

1 پسندیده