معمولا تو محیط کار هم همکار مرد داریم هم همکار زن، اما بعضی از جاها هست که جَوِش این اجازه رو نمیده که با همه راحت باشی،مثلا اگه یه آقا با یه همکار خانم صمیمی تر باشه و یا بالعکسش ممکنه براش دردسر ساز بشه و این قضیه باعث بشه که نتونیم اونجور که دلمون میخواد رفتار کنیم. شما اینطور مواقع چیکار میکنین ؟ متناسب با محیط کارتون رفتارتون رو محدود میکنین یا بی توجه به بقیه خودتون هستید و بقیه اهمیتی ندارن.
( یه سری شغلا از جمله شغلای بیمارستانی میطلبه که با همکارات صمیمی باشی)
با توجه به فرهنگ کاری در ایران، سوال مهم و سختی مطرح کردین این سوال حتی در جوامع غربی که محیط بازتر و آزادتری دارن هم یه چالشه.
امار جالب توجهی در این زمینه در دسترسه: در نظرسنجی روانشناسی امروز[1]، حدود ۴۰-۴۷٪ از کارمندان اعلام کردن که در محیط کارشون وارد روابط عاطفی شدن، و ۲۰٪ هم اعلام کردن که مایل بودن در محیط کار چنین روابط عاطفی رو تجربه کنن!
ولی مرز باریکی بین صمیمیت حرفهای و مخ زدن وجود داره. وقتی این مرز رو رعایت کنیم، نیازی به نگرانی نیست . امکان دردسر خیلی کم میشه. برای اینکه مخ کسی رو بزنین، لازمه حتما قصد قبلی داشته باشین! بدون قصد و تمایل، صمیمیت و رفتار دوستانه، در حد رفتار دوستانه میمونه.
چطور مخ زدن رو از رفتار صمیمی تشخیص بدیم؟
-
موقعی که کسی رو زیر نظر داشته باشین، رفتار و سبک صمیمیتتون با جمع متفاوت از سبک صمیمیتتون با اون یه نفر هست. مثلا فرض کنین یکی از همکاراتون میاد پیش شما از وضعیتی گله و شکایت میکنه، در حالی که تا حالا ندیدین پیش کسی دیگه دم از گله و شکایت بزنه. احتمالا چنین کسی داره تلاش میکنه مخ شما رو بزنه.
-
مخ زدن معمولا فقط با زبان گفتار همراه نیست و زبان بدن هم درگیر این فرایند میشه. مثلا وقتی یه مرد میخواد مخ خانمی رو بزنه، نگاه میکنه ببینه اون خانم پذیرای چنین چیزی هست یا نه؛ چطوری؟ اگه موقع صحبت مرد، خانم دست به موها و یا لباسش میزنه تا اونها رو کمی اراسته کنه یا نه. این واکنشهای ناخودآگاه نشون میده که خانم هم پذیرای گفتگوی صمیمی خارج از حدود دوستی حرفهای هست.
-
آقایون هم واکنشهای مشابهی دارن، در کنار این واکنشها، آقایونی که از زندگی خارج از کارشون بیشتر به اشتراک میذارن احتمالا اماده و پذیرای مخزنی طرف مقابل هستن.
اگه مایل بودین در این باره بیشتر بخونین، مقالهی زیر رو پیشنهاد میدم:
-
Psychology Today ↩︎
عالی بود این توضیحات…
درسته و ممکنه بعضی رفتارهای صمیمانه دردسر ساز باشه
اما حداقل من نوعی سعی دارم که موقع صمیمیت همونی باشم که بروز میدم و به قصد دیگری نیست که دردسر ایجاد کنم البته که با همه نمیشه یجور بود با بعضیها صمیمی و با بعضیها به ضرورت اکتفا میکنم البته من هنوز همکار ندارم ولی دوستان و… منظورم بود
کاره خوب اینه یک نقاب برای محیط کارتون مشخص کنید.
یعنی یک حدود و مرز برای همه
این نقاب امکان داره نماینده شما نباشه . هیچ اشکالی نداره برای همین اسمش نقاب هست.
یعنی همون رفتاری که در چنین محیطی شخص باید داشته باشه. تازه این قضیه تو ایران بدتر هم میشه.
خیلی پاسخ خوبی نوشتین و لینک جالبی معرفی کردین.
فقط فکر می کنم یه جا در ترجمه، اشتباهی رخ داده که می خواستم تصحیح کنم؛
اونجا نوشته
“Flirting doesn’t have to be intentional,”
یعنی شخص بدون داشتن قصد قبلی و خودآگاهی، ممکنه در حال مخزنی باشه. که این حالت اتفاقا خیلی شایع هم هست.
بعد علائم و نشانههایی رو توصیف میکنه تا مرز بین صمیمیت معمولی و مخزنی رو بشه به وسیله اونها تشخیص داد که خودتون هم بهش اشاره کردین.
ممنون برای نکته ای که برای ترجمه معرفی کردین ، معمولا مقالات رو میخونم و برداشتم رو از نکات کلیدیشون مینویسم. شاید صحبت شما درست باشه، ولی طبق برداشتی که از مطالعه کل مقاله به خاطر دارم، هنوز هم فکر میکنم تفاوت اصلی رفتار صمیمی و مخ زنی، در نیت و قصد قبلی افراد هست.
حتما سر فرصت مقاله رو دوباره مرور میکنم و در صورت نیاز پاسخم رو اصلاح میکنم.