همه کسانی که در پادپُرس هستن احتمالا بالغ شدن، ولی خب همیشه موقعیت هایی پیش میاد که به هر دلیلی، مثل یه کودک میشیم و مشابه یه کودک واکنش نشون میدیم؛ چه کودک خوب و چه کودک مضر.
مثلا خودم وقتی طرف مقابلم پدر و مادرم هستن، به سختی میتونم تو قالب یه ادم بالغ بمونم و سریع میرم تو فاز کودکی که نیاز به مراقبت داره و یا داره پاش رو به زمین میکوبه. اکثرا بعد از گذشت کمی زمان متوجه میشم که تو لاک کودک رفتم.
در چه موقعیت‌هایی هست که ادم کودک میشه و مثل یه کودک رفتار میکنه؟
من یاد کودکی یه عزیزی افتادم که مادرش غذا دهنش میکرد وقتی فکر میکرد دیگه بسشه مادر میگفت الهی شکر و کودک معترضانه میگفت الهی شکر نه (یعنی هنوز سیر نشده و بازم میخواد بخوره ) مادر بزرگش هم همیشه این موضوع رو تعریف میکرد و با صدای بلند غش غش میخندید
و سریع میرم تو فاز کودکی که نیاز به مراقبت داره و یا داره پاش رو به زمین میکوبه. اکثرا بعد از گذشت کمی زمان متوجه میشم که تو لاک کودک رفتم.