محبت و صمیمیت مردم یه شهر یا یه کشور رو نمیشه به شکل علمی اندازه گرفت، در چنین مواقعی احساس و تجربه‌ی افراد در برخورد با مردمان یه محله میتونه معیار خوبی برای سنجش چنین خصوصیاتی باشه. تا حالا در کدوم شهرها یا کشورهای دنیا بیشتر حس مهمان‌نوازی یا غریبه‌دوستی بهتون دست داده؟
چه رفتارهایی از مردم شهر میزبان بوده که چنین احساسی رو بهتون منتقل کرده؟ تجربه‌تون چی بوده؟
خُب من هنوز خیلی از ایران خارج نشدم که بتونم در مورد مهمان نوازی کشورهای خارجی صحبت کنم. واسه همین در حق خودم لطف میکنم و صرفاً راجع به مهمان نواز بودن شهرهای داخلی صحبت میکنم:
آخرین سفری که به شیراز داشتم واقعاً برام لذتبخش بود. علاوه بر مهمان نوازی عالی دوستان شیرازیم، مردم شیراز هم که من براشون غریبه بود واقعاً دلنشین و دوست داشتنی بود. بخوام تعریفمو کامل کنم باید بگم به هیچ وجه مهمان نوازیشون مصنوعی نبود. یا بخوام مقایسه بکنم مثلاً ما مشهدی ها یه اخلاقی داریم که بهش میگن تعارف مشهدی(احتمالاً خیلی از شهرای دیگه ایران هم بهش مبتلان!). یعنی اینجوری که در محبت کردنمون نوعی تصنع یا ریاکاری وجود داره. ولی شیرازیا به معنای واقعی مهربون و دوست داشتنی بودن.
خوشا شیراز و مردم مهمان نوازش!
