طول مدت تحصیل (در مقاطع مختلف) چه قدر منطقی و بهینه است؟
مثلا چرا دانش آموزان 12 سال به مدرسه می روند؟ آیا این مدت برای نسل های مختلف با ضرایب هوشی یا امکانات متفاوت نمی تواند متغیر باشد؟ یا اصلا آیا باید زمان ثابتی را برای افراد مختلف با توانایی ها یا حتی انگیزه های تحصیلی مختلف در نظر گرفت؟
اوقات خوش آن بود که با دوست بسر رفت…باقی همه بیحاصلی و بیخبری بود (حضرت حافظ)
اگر با دوستی و خاطرات خوب بگذره هر چی طولانی تر بهتر
اگر با کمبود و تلخی تحقیر بگذره هر چه کوتاه تر بهتر
من چون مدرسه رو خیلی دوست داشتم هنوز یه جورایی مدرسه برام ادامه داره چون دائما در حال یادگیری هستم. دنبال موضوعات جدید که یاد بگیرم. البته این رو می دونم باید خودم رو قدری کنترل کنم چون نمیشه آدم همش شاخه به شاخه بپره. میشه مصداق برداشتن چند هندوانه با یه دست.
اما تفاوت الان با دوره مدرسه :
در یه ساختمون محبوس نیستم با آدما و معلمانی که انتخابشون نکردم (هر چند من از این وضعیت در 90 درصد مواقع لذت می بردم)
آموختن اجبار بود در حالی که الان آزادی انتخاب دارم که میتونه جنبه منفی هم داشته باشه.مثلا اینکه وقتی حوصله آموختن ندارم ازش فرار می کنم و به ماه ها میکشه و نمیرم سراغش با اینکه تو برنامه ام هست.
مدرسه دوره سرخوشی بود چون انواع مسئولیت ها نریخته بود سرم و به نوعی ماها رو یه جورایی مسئولیت ناپذیر بار می آورد با اینکه میشه طی این سالیان جوری رو بچه ها کار کرد که وقتی از مدسه خارج بشن نقش اجتماعی فعالانه ای داشته باشن.
بستگی به اهداف فرد داره. همین الانم خیلی از بچه ها از مقطعی به بعد میرن به رشته های فنی و تا پایان دیپلم به یه فرد با تجربه آماده ورود به بازار کار تبدیل میشن.