چند روز پیش یک دوستی بهم گفتش که یکی از خط قرمزهاش رابطه احساسی با همکاره. از اونجایی که خودم تجربش نکردم خیلی برام قابل درک نبود حرفش. میخواستم ببینم نظرات و تجربیات شما در این مورد چیه؟
به نظر من رابطه باید عاقلانه باشه حالا با همکار یا هر کس دیگه چون شما نمی دونید در آینده به کجا می رسه خیلی از آدما اصلا جنبه ندارند.مخصوصا در عالم همکاری متاسفانه حسادت و رقابت زیاده چه بسا راهی برا سوءاستفاده باشه مثلا شما رو تحت فشار قرار بده که خواسته هاشو برآورده کنید
در کل منم موافق نیستم… چون اگر کسی آدمباشه به یک رابطه منطقی رضایت میده
البته تو جامعه ای که معمولا آدم ها موجه یا ناموجه وقت چندانی برا پیدا کردن خودشون نمیذارند و خیلیا حتی سوالی براشون پیش نمیاد و همش در حال تقلیدند حتی از غوطه ور شدن در فساد اخلاقی هم شرم ندارند توقع رابطه درست و منطقی متاسفانه خیلی منطقی به نظر نمی رسه…
قطعا که خط قرمزه رابطه احساسی با همکار
به هزاران دلیل، اول اینکه احتمال پایدار بودن یه رابطه خیلی کمه و شما فکر کن کسی که ازش جدا شدی رو ناچار باشی هر روز ببینی
دوم اینکه گاهی ادم ها از حد مرز خودشون خارج میشن و واسه بقیه تعریف میکنن بنابراین واسه داشتن یه محیط کار خارج از حاشیه و حرف و حدیث باید از روابط احساسی تو محیطی کاری فرار کرد
بعد هم ادم با یکی رابطه احساسی برقرار میکنه واسه فرار از روزمرگی هایی که باهاش درگیری، حالا فکر کن که پارتنرت هم توی همون روزمرگی ها شریکه، از محیط کار به محیط کار …
من قبلا تجربش کردم
اصلا جالب نیس
بعدها هم روی تمرکز کاریت تاثیر بد میزاره
هم اون رابطه کلا از هم میپاشه
البته این نظر شخصی خودمه
نه ! نمیپسندم! واقعا خوب نیست.
تمرکز را بهم میزند و اینکه اگر مشکلی پیش بیاد هم مدام چشم در چشم هم هستند. روابط سالمتری هم هست که هم آدم آسوده تره هم متمرکز.