من خیلی وقت پیش‌ها در وبلاگم پیوند به یک داستان کوتاه دربارهٔ آزادی مستندات رو گذاشته بودم. تازه متوجه شدم که متن نوشته‌ام در گذر سالیان دیگر در دسترس نیست. به‌روزش کردم و متن داستان رو افزودم. به همین بهانه گفتم این‌جا هم بگذارمش. نوشته این‌جاست: به مناسبت آخرین چهارشنبهٔ ماه مارس، روز جهانی آزادی مستندات.
مثل همیشه، خوشحال می‌شم اگر نظری درباره‌اش داشتید، همین جا یا همون جا بنویسید.
من با حرفی که زدی موافقم ولی اگر همه چیز آزاد باشه شاید پیشرفت های بزرگی نداشته باشیم.
یعنی یک شرکت باید حس کنه که محصولی که می خواد بسازه در انحصار خودشه و این باعث میشه کار بزرگی انجام بده.
شما فرض کنید ناسا تمام اطلاعاتش و میداد بیرون،کاملا به ضرر ناسا تمام میشد و به نفع دیگران.
مردم معمولا قدر چیزهایی که عمومی هستند رو نمی دونند برای همین عمومی سازی برای مردم شاید کار درستی نباشه
خب من از دیدگاه کاربرها دارم حرف می‌زنم و نه از دیدگاه شرکت‌ها! هدفم خیر و رفاه عمومیه، نه سودرسانی بیشتر به شرکت‌ها.
منظورت رو می‌فهمم که میگی یک شرکت برای عرضهٔ محصولات بیشتر و بهتر نیاز به سرمایه داره. ولی از طرف دیگه وضعیت خوبی نیست اگر همهٔ اسناد یک کشور در قالبی ذخیره بشن که کلیدش فقط دست یک شرکت خاصه. این یعنی کشور خودش رو بندهٔ اون شرکت کرده.
آزادی مستندات یعنی حتی اگه خود نرم‌افزار شرکت انحصاری باشه، دست‌کم ساختار ذخیره‌سازی پرونده‌هاش جوری باشه که دیگران هم این امکان رو داشته باشند که نرم‌افزار مشابهی بسازند که همون مستندات رو بتونه باز کنه.
اگه مخالفت با این انحصار باعث بشه که اون شرکت تبدیل به یک مونوپولی بزرگ نشه که زیرساخت الکترونیکی یک کشور رو گروگان بگیره، به نظر من ارزشش رو داره. آزادی مستندات هم یعنی همین.
نه شما دقت نکردید. خیلی از دست آوردهایی که بشر بهش رسیده و به نفع مردم بوده بخاطر همین طمع شرکت ها برای سود بیشتر بوده.
اگر شرکتی ببینه تلاش هاش براش سودی نداره چرا بیاد مثلا سیستمی رو درست کنه که بعدا جلوی تصادف رانندگی رو بگیره.
در عمل نرم افزارهایی قابلیت های بیشتری و دارند که متن باز نیستند و خریدشون هزینه زیادی داره.
این آزاد سازی اطلاعات به طور کامل کار خوبی نیست من و یاد شوروی و کمونیسم می ندازه(ایده خوبه ولی برای طبیعت بشر مناسب نیست) ولی انحصار داشتن زیاد هم ، خوب نیست که من و یاد آمریکا و نظام سرمایه داری می ندازه باید حد وسط و در نظر گرفت.
مثلا اگر دارویی برای زندگی بشر مهمه این نباید به صورت انحصار در بیاد.
دقیقاً. و به نظر من حد وسط اینه که شرکت‌ها همیشه بتونن نرم‌افزار بسازن و خدمات بدن و پول دربیارن، ولی قدرت انحصار این رو نداشته باشن که کل مستندات سازمان‌های عمومی رو گروگان بگیرن. به نظر من نباید این جوری بشه که دولت برای خوندن جدول‌های مالیات بر درآمد ۱۰ سال پیشش هیچ راهی به جز مراجعه به اون یک شرکت خاص نداشته باشه. قالب داده‌ها باید آزاد باشه که اگه فردا اون شرکت کاملاً منقرض شد، بشه داده‌های ۱۰ سال پیش یا ۵۰ سال پیش رو رمزگشایی کرد.