زندگی آسون نیست (از اولم قرار نبوده باشه گولمون زدن)
زندگی بالا و پایین داره (دنیای ما در همه ی زوایا زوجه)
با وجود دونستن این پیش فرض ها (اگه قبولشون نداری واسه خودت پیش فرض بساز و جواب بده)
.
.
رویاهاتو دنبال میکنی یا رها؟
به چه چیزی میگی رویا؟؟
اگه منظور سوالمو خوب نفهمیدی فقط به سوال اصلی جواب بده زیاد سخت نگیر 
خب من خیلی از رویاهام رو رها کردم تا بتونم به زندگی ادامه بدم. فعلا خودم را این‌جوری قانع کردم که روزی که زندگی پایدارتر شد به رویاهام برمی گردم هرچند به نظر نمی‌رسه که به این زودی‌ها خبری از پایداری باشه 
به نظر می‌رسه گاهی برای گذران زندگی ناچاریم از مسیری که دوست داریم فاصله بگیریم. شاید افراد دیگه راه جایگزینی سراغ داشته باشند ولی من راه بهتری فعلا پیدا نکردم.
سوال دردناکیه. چون رویاهایی که رها کردی جاش ورم میکنه. بهشون دست میزنی درد می‌گیره.
من کلا تو زندگیم زیاد رویا پردازم. تو ذهنم خیلی رویا دارم. اما متاسفانه آگاهم که نمیشه به همه‌شون رسید مخصوصا که فرد کمال طلبی هستم.
بنابراین خیلی از رویاهام نصفه و نیمه رها شدن.
نه میشه رها کرد نه میشه گرفتشون … خیلی سخته
من رویاهامو رها کردم…
نکته جالب توی همه جواب هایی که دوستان دادید اینه که رها کردن رویا انقدر ذهنتون رو درگیر میکنه که قسمت دوم سوال رو کسی بهش پاسخی نداده؛ البته رویا میتونه یه مسئله شخصی باشه و کسی دوست نداشته باشه بگه.
آیا زندگی اجتماعی باعث میشه رویاها کمتر تحقق پیدا کنن؟ ربطی بین زندگی اجتماعی و رویاهای ما وجود داره به نظرتون؟
به نظر من ربط داره. ما یاد نگرفتیم چطور تعامل جمعی داشته‌باشیم. انسان‌هایی هستیم خیرخواه، مثل همه جوامع، اما چون یاد نگرفتیم چطور تعامل، زمان‌بندی و همکاری کنیم، دائم با هم اصطکاک داریم و مانع هم می‌شیم.
دیگه رهاش کردم هر چی رویا تو سرم داشتم با خدا هم قهر م تازگیا 
فکر می‌کنم منظورتون از رویا با تخیل متفاوت باشه. درسته؟
من تو تخیلاتم شخص دیگری با زندگی متفاوتی هستم، یعنی هرگز امکان‌پذیر نیست که تخیلاتم محقق شود.
اما رویا منطقی‌تر و عاقلانه‌تر بنظر می‌رسد،
درواقع در رویا یه زندگی ایده‌آل رو درنظرمی‌گیرم، و هرروز سعی می‌کنم خودمو بهش برسونم،
پس رویاهایم را رها نمی‌کنم!
هم اکنون هم خوشبختانه به زندگی رویایی‌ام نزدیک هستم.