می دونم که باید به آیین نامه وزارت علوم برای پاسخ سوالم رجوع کنم ولی هر چه گشتم، قانون مشخص ساعت کار رو پیدا نکردم.
ممنون می شم اگر بنا به تجربه تون می دونید که مثلا ساعت کار یک مدیر گروه یا معاون که همزمان هیات علمی هم هست برای تصدی مدیریتی ش چطوره، بفرمایید.
درست متوجه منظور سوال نشدم. کدوم منظور سواله:
- یه هیات علمی بعد از چند ساعت کار میتونه پست مدیریتی بگیره؟
- یه هیات علمی که پست مدیریتی داره، چند ساعت در ماه لازمه در پست مدیریتی ش فعال باشه؟
- یه هیات علمی که پست مدیریتی داره، چند ساعت در ماه لازمه در نقش استاد راهنما باشه؟
- یه هیات علمی که پست مدیریتی داره، چند ساعت در ماه لازمه درس بده؟
یه سری اطلاعات جسته گریخته که در ذهنم مونده:
-
ساعت کاری هیات علمی ها خیلی مشابه یه کارمند شمرده نمیشه، و شاخص های ارتقا گرفتن و نگرفتنشون چیزهای دیگه ای هست، هر چند اگه یه هیات علمی در ساعت کاری برای مدت طولانی تر از یک-دو ماه، کم بذاره فیدبک میگیره.
-
معمولا تعداد واحدهای درسی، تعداد دانشجوهای مقاطع مختلف، تعداد فعالیت های متفرقه ی اجرایی-فرهنگی-اموزشی-پژوهشی، و پست های مدیریتی برای هیات علمی ها سنجیده میشه.
-
بسته به درجه ی هیات علمی (استادیار - دانشیار - …)، هر شخص موظف هست در هر ماه به یه امتیاز خاصی برسه، مثلا برا استادیار حد نصاب فکر کنم 14 بود. بعد اگه دانشجو ارشد داشتی در هر ترم 1 امتیاز و اگه دانشجو دکترا داشتی در هر ترم 2 امتیاز و … به افراد داده میشه. در ضمن تعداد واحد کل دانشجوی ارشد یه عدد مشخص هست. یعنی اینکه دانشجو سنوات بخوره به طور مستقیم به نفع استاد نیست. در پایان هر ترم، با توجه به سنجه های بالا، امتیازی برای هیات علمی محاسبه میشه. اگه کمتر از حد امتیازت زده باشی، نمره منفی و اگه بیشتر زده باشی نمره مثبت. در پایان سال، با توجه به نمره های منفی و مثبت فیدبک میگیری، که میتونه منجر شه درجه ت یکی بره بالا.
1 پسندیده
از نظر اداری هیئت علمی دارای سمت اداری، کارمند به حساب میاد. اگر روزانه منظورتونه،مثل یه کارمند معمولا باید در سر کار اداری باید باشه. البته برای وظایف علمی میتونه این ساعت رو تنظیم کنه. در جاهای مختلف معمولا انعطاف هست در مورد شروع و پایان کار.
2 پسندیده
من میزان ساعت کاری روزانه منظورم بود. مثلا یک معاون یا مدیر گروه (که هیات علمی هم هستند) میتونه نیم ساعت در روز رو اختصاص بده به پذیرش مراجعه کننده برای انجام کارهای اداری؟ یا موظفه مثل یک کارمند 8 ساعت در روز به پذیرش مراجعه کننده اختصاص بده؟
با توجه به جوابی که @yousef دادند، گویا 8 ساعت موظفند.
و سوال بعدی اینکه وقتی یه استاد که سمت اداری دارن، این وقت رو اختصاص نمیدن و به سختی میشه در آفیسشون پیداشون کرد، چطور میشه این حق رو ازشون مطالبه کرد؟
پینوشت_شاید مساله ساده به نظر برسه ولی وقتی تعداد زیادی دانشجو روزهای متعدد با این مشکل دست و پنجه نرم می کنن تبدیل به یک معضل بزرگ عمومی میشه …
پینوشت2_ لاله خیلی ممنونم بابت اطلاعاتی که دادین. خیلی دوست داشتم در مورد چنین قوانینی اطلاعات داشته باشم.
نه اتفاقا این یکی از معضلات بزرگ محیط علمی هست. اساسا استاد موظف هست که به طور منظم با دانشجو قرار داشته باشه. معمولا توصیه میشه اگر که کسی کار اداری سنگین داره دانشجو نگیره یا خیلی کم بگیره. اگر در جائی باشه که سیستم اداری درست کار کنه (که معمولا در ایران این اتفاق نمیوفته)، به عنوان دانشجو حق دارید از معاونت آموزشی یا دانشکده بخواید که در این مورد اقدام کنن. البته این کار تبعات سنگین داره و بهتر راه حل ساده تری در نظر گرفته بشه برای مثال (برحسب ریسک):
- سعی کنید برای یه زمان آزاد مثلا 5 شنبه وقت بگیرید.
-با استادتون صحبت کنید تا یه استاد راهنما یا مشاور آزادتر وارد کار بشن. - استادتون رو عوض کنید.
فکر کنم منظورم رو بد نوشتم. مساله اینه که من و خیلی از دانشجوهای دیگه کار اداری داریم و استادهایی که سمت اداری دارند رو به سختی پیدا می کنیم و این واقعا معضل همگانی شده برای همه مون. طوری که همه به عنوان یک واقعیت عادی اون رو پذیرفتیم.
از اون طرف شاهد این هستیم که اعضای هیات علمی (که سمت دارند) به خاطر مشغله های علمی (یا غیر علمی) که دارند این حق رو برای دانشجو قائل نیستند که در تمام ساعات اداری برای انجام کاری اداریش به اون ها مراجعه کنه.
دقیقا همین طوره. وجود ریسک باعث میشه کسی اغلب انتقاد نکنه چون در این صورت به احتمال زیاد کارش راه نمی افته.
انتقاد ها هم معمولا موثر نیستند یا حداقل نتیجه ی مقطعی دارند. معمولا مراجعه به مافوق هم برای اقدام جدی در این مورد جواب نمیده چون اغلب خودشون به این آسیب گرفتارند.
چه راه حل موثری برای رفع این معضل به نظرتون می رسه؟
مدت‌ها قبل استادی داشتیم که رییس دانشکده فیزیک شده بود. ایشان گفته بودند که فقط صبحها نامه‌ها را امضا می‌کنند. با وجود این که دانشجوها اعتراض داشتند اما به نظرم منطقی بود. به هر صورت استادی که سمت اجرایی دارد نمی‌تواند کار علمی‌اش را کنار بگذارد.
البته از قانون در این مورد خبر ندارم.
همیشه گفته اند"یک دست صدا نداره".اینکه فقط مشکلات فردی را نگاه کنیم و انفرادی برای حلش اقدام کنیم راه به جایی نمی برند.شاید تنها راه برای مشکلاتی که گفتید،بیان مطالبات به صورت گروهی و در چارچوب قانون باشد.اگر هم نتیجه ای از مسئولان دانشگاه گرفته نشد،می شود از طریق نمایندگانمان یا از طریق وزارت خانه اقدام کرد.
3 پسندیده
مستقل از بحث قانون، متاسفانه چون کل سیستم اداری درست کار نمی کنه، به نظر من این کار ایشون هم گاهی مشکلاتی رو به همراه داره. فرض کنین شما مجموعه ای از امضاها رو برای انجام کارتون قبل از رسیدن به نوبت امضای آقای ایکس (همین مدیر گروهی که شما اشاره کردید) لازم باشه که دریافت کنین و این کار با توجه به عدم دسترس پذیر بودن بسیاری از مسئولین بعید نیست که از صبح تا عصر یا بیش از یک روز طول بکشه. در این صورت قرارداد آقای ایکس باعث میشه یک یا چند روز اداری کار شما عقب بیفته. (حالا تصور کنین که شما دِدلاینی برای انجام کارتون هم دارید و در یک روز معین باید کار رو به اتمام برسونید.)
اما باز هم می تونم بگم صد ها رحمت به همین آقای ایکس که شما مثال زدید که حداقل یک زمان منظم و نسبتا طولانی رو برای مراجعه مشخص کردند. مشکل ِ فراگیر شده اینه که در مورد بعضی افراد شما نمی دونید کِی هستن و کِی نیستن. خیلی اوقات به آدم یک تایمی رو میگن باز شما در همون تایم مراجعه می کنید نیستن. و معضل اینه که این موارد کم و نادر نیستند.
من تجربه چنین کاری رو نداشتم. منظورتون تنظیم یک نامه از طرف جمع زیادی از دانشجویان و ارائه اون به سلسله مراتب ریاست دانشگاه> وزیر علوم> … است؟
1 پسندیده
این حرکت گروهی،صرفا تنظیم یک نامه نیست.این حرکت گروهی باید شامل چند نفر که پیگیر کارها هستند+چند شخصیت و چهره ی مهم که حامی دانشجو باشند و به مجلس بزرگان آمدوشد داشته باشند+دانشجویان دیگری که حامی بیان مطالبات گروهی در چارچوب قانون اند.در بعضی از موارد چنین حرکت هایی توانسته موجب ایجاد تغییر در فضاهای آموزشی شود که به نظرم بهترین راه است.
1 پسندیده
کلا هدف از اینکه پست های مدیریتی رو به اساتید دانشگاه میدن اینه که اساتید در عین حال که به تحقیقاتشون میپردازن، از نظر توانایی های مدیریتی هم ارتقا پیدا کنن. تا محیط های اکادمیک به راحتی توسط افرادی از جنس اکادمیک شکل بگیره و رشد پیدا کنه. و فکر میکنم تعامل های کوچکی میشه رقم زد که به این هدف هم کمک کنه:
-
ایمیل زدن به استاد مربوطه رو تست کردید؟ معمولا قشر دانشگاهی ایمیل هاشون رو منظم چک میکنن.
-
اواخر تیر و اوایل مرداد از ماه هایی هست که قشر دانشگاهی میتونن به عنوان زمان تعطیلات ازش بهره ببرن. ممکنه شخص مورد نظرتون در سفر و یا در مرخصی باشن.
-
حرکت گروهی بیشتر هدفش بهبود یه سیستم از اساس هست و گاهی جواب معکوس میده. چون این حس رو القا میکنه که مثلا دانشجوها دست به یکی کردن و یا … . قبل از حرکت گروهی به نظرم بد نیست اگه حتما حداقل یک بار شخصی به استاد مربوطه مراجعه کنید و با دلیل منطقی بهشون منتقل کنین که چرا حضورشون میتونه به دانشجوها کمک کنه.
اتفاقا هدف من از مطرح کردن این موضوع هم از بین بردن این تفکر غلط در مورد حرکت های قانون مدار است.متاسفانه به دلیل معمول نبودن چنین حرکت هایی،در صورت وقوع ممکن است مورد سو برداشت قرار گیرند و این خود نفس دانشگاه و مفهوم آن را به خطر می اندازد.
مشکل اصلی همین جاست:«شخص».اگر رفتار ما در مواجه با اساتید از یک روند یا فرهنگ معمول پیروی نکند(یعنی احترام متقابل) برخورد ها هم «شخصی» خواهند شد.باید با یک نگرش جامع،این تفکر از بالا به پایینی که در اغلب اجتماعات دانشگاهی ما بین استاد و شاگرد وجود دارد،از ریشه حل شود و حقوق نوشته شده در روابط بین استاد و شاگرد به یک عرف «اجرایی» تبدیل شوند،چیزی مشابه جوامع دانشگاهی معتبر دنیا.
1 پسندیده
موافقم که با مراجعات شخصی رنگ و بوی رفتار و برخورد حرفه ای کمرنگ تر میشه، ولی در کنارش یاداوری دو نکته خالی از لطف نیست:
- در خیلی از موارد، برای مراجعه ی حرفه ای و غیرفردی، جایگاهی وجود ندارد و یا اگر جایگاهی هم مسئول چنین مراجعاتی وجود داشته باشد، روند اداری عجیبی دارد که اکثر اوقات افراد مطالباتشون رو بی خیال میشن.
به نظرم اگه قرار است حرکت جمعی زده شود، بهتر است اول روی مراجع مربوط به مطالبات حرکت زده شود. طوری که جایی مشخص وظیفه ی رسیدگی و پیگیری جدی این جور مسائل را داشته باشد.
الان مثلا در این موقعیت اون جایگاه کجاس؟ رییس دانشگاه؟ اگه خود رییس دانشگاه دچار چنین مشکلی باشه چی؟ … .
- ابتدا بهتر است خود فرد در جریان باشد، مثلا اگه فروشنده داره کالایی رو به من گرونتر میفروشه، بد نیست یه بار به خودش بگم و از خودش بخوام که حق من رو ادا کنه. اگه نکرد و یا برخورد غیرمنطقی دیدم، حالا برم سراغ پیگیری. چون ممکنه خود طرف اصلا در جریان انتظاری که نقش های مقابلش ازش دارن و یا نیاز سیستم نباشه و یا اینکه گرانفروشی در جریان نباشه و قیمت همین باشه.
فکر نمیکنم موظف اداری ِ عضو هیات علمی که سمت اداری داره، هم اندازه ی کارمند یعنی مثلا از ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر هر روز باشه، معمولا عدد موظفش خیلی کمتر از این هاست، مثلا روزی ۲ تا ۳ ساعت. بد نیست این رو مطمئن شید.
پ.ن. از این لحاظ میگم کمتره که وقتی سمت اداری میگیری، اضافه کار حساب نمیشه، در کنارش کلاس درس هم داری، دانشجوهات رو هم داری (مشابه سایر هیات علمی ها، علاوه بر سمت اداری).
1 پسندیده
ایا هیات علمی یا مدیر مربوطه مسئول برقراری ارتباط با دانشجوها و یا مراجعه کننده ها هست یا منشی و کادر اداری برای این ارتباط وجود داره و مدیر مربوطه کافیه ساعت هایی از روز به سامون دادن کار بپردازه؟
اگه این مدیر کارهای ارجاع شده باهاش رو به تاخیر بندازه، کجای سیستم میلنگه؟ یعنی مراجعه کننده ها به ایشون کی هستن و اگه این عضو سیستم درست کارش رو پیش نبره، کجای سیستم خودش رو بروز میده؟
ببخشید شما منبع یا آدرس آیین نامه ای که چنین چیزی رو عنوان کرده باشه دارید؟
چه طوری به خود افراد بگم ؟
یه بار تا مرز گفتن پیش رفتم ولی نشد…!
این توضیح هم بگم که آدم خجالتی ای نیستم در این موارد ولی فقط زمان هایی می تونم چنین بازخوردهایی به افراد بدم که حس کنم خودشون مایل به شنیدن و ایجاد تغییر در خودشون هستند. در غیر این صورت واقعا بازخورد دادن کار خیلی سختیه…
یه مزیت این حرکت گروهی و بیان این خواسته به صورت کلی اینه که کسایی که در حقیقت از اونها داره انتقاد میشه اسمی ازشون برده نمیشه و مشخص نمیشه که این مطالبه از کدوم افراد به خصوص هست.
1 پسندیده
البته به نظر من،اتفاقا بعضی مواقع بهتر است نام چند نفر(یا همه ی) کسانی که به اصطلاح"سنگ اندازی می کنند" و یا خودشان دلیلی برای این حرکت ها بوده اند،ذکر شود(در چارچوب قانون)تا بقیه بدانند چه کسانی واقعا دلسوز اند و چه کسانی دلسوز نما!برای پیشرفت باید تعارف ها را کنار گذاشت وگرنه یا دستاوردی نخواهد بود یا حرکت روبه جلو بسیار کندتر از حد معمول پیش می رود.
من با جناب یوسف موافقم. من مدتی توی دفتر معاون آموزشی و ریاست دانشکده کار کردم (دانشگاه تهران) و حقیقت اینه که هیات علمی ای که سمت داره، در روز باید چند ساعت رو به رسیدگی به نامه ها و گاهی مراجعات حضوری اختصاص بده. اینکه چه وقتی از روز رو به این کار اختصاص بده، کاملا به برنامه ریزی خودش بستگی داره. گاهی وقتها جلساتی هم برای هیات علمی پیش میاد که ممکنه کل روز طول بکشه. ضمن اینکه هیات علمی کلاس هم دارن. و باید به کار دانشجویانی که مثلا استاد راهنمای اونها هستن هم بپردازن. حقیقتا موقعیت های اجرایی برای خیلی از هیات علمی، موقعیت ایده آلی نیست و خیلیهاشون از سر ناچاری قبول می کنن و خیلی هم با میل و رغبت کارشونو انجام نمی دن. (اقلا بیشتر افرادی که من دیدم این طور بودن). و ضمنا خیلیهاشون بخش زیادی از وظایفشون رو به کارمندانشون واگذار می کنن. که خب البته اینو به دانشجو نمی گن.
در هر حال اگر اعتراضی داشته باشید، می تونید در مرحله اول به معاون اداری و مالی دانشکده بگین. که هم مسئول تخلفات کارمندان ه و هم هیات علمی که سمت دارند.
رسیدگی به سو رفتار سایر اعضای هیات علمی سر کلاس و با دانشجو و … با معاون آموزشی دانشکده است.
اگر به نتیجه خوبی نرسیدید، در مرحله بعدی می تونین با رئیس دانشکده مطرح کنید. و مثلا اینطور پیشنهاد بدین که اون هیات علمی مورد نظرتون اقلا در روز یه ساعتی رو مشخص کنه که کارهای اداری شو انجام بده. مثل همون موردی که دوستمون گفت که صبحها نامه هاشو امضا می کرده.
(گرچه صادقانه بگم… بیشتر هیات علمی انتقاد پذیر نیستند. و اینکه معاون اداری مالی یا رئیس دانشکده، چطور با انتقاد شما برخورد کنه و چطور انتقال بده و اینکه اصلا انتقال بده یا نه، کاملا به خودش بستگی داره. معمولا سعی می کنن شما رو آروم کنن تا اینکه مساله رو حل کنن.)
و اینکه قواعد کاملا مشخصی برای اینکه هر هیات علمی سمت دار، چند ساعت در روز باید به کار اجرایی بپردازه، من جایی ندیدم که مشخص شده باشه. اگر هم مشخص باشه، رسیدگی به اون جزو وظایف معاون اداری مالی و بعد رئیس دانشکده است.
ضمنا اگر رئیس دانشکده به این نتیجه برسه که یکی از معاونانش کارشونو خوب انجام نمی دن، می تونه معاون را تعویض کنه (حتی پیش از پایان دوره. که توی دانشگاه تهران، سه سال ه).
2 پسندیده