سرعت گیرهای ماشین، معمولا از دور دیده نمیشن و یا توجه راننده رو جلب نمیکنن، مخصوصا تو خیابون های شلوغ. در نتیجه ماشین ها وقتی بهشون میرسن مجبورن یهو ترمز کنن. این خودش می‌تونه یه عامل تصادف باشه و یا گاهی به دلیل اینکه ماشین با سرعت از روش رد شده، عامل آسیب دیدن ماشین! آیا روش بهتری برای کاهش سرعت ماشین ها تو خیابون ها وجود نداره؟
دنباله‌ی موضوع دوربین های کنترل سرعت خودروها، تصادف زا هستن یا تصادف گیر؟
و سرعت ماشین ها بیشتر تصادف زاست یا شتابشون؟
دو نوع مانع برای کنترل سرعت خودروها وجود داره، که هر کدوم محدودیت های خودشون رو دارن : سرعتگیر(Bump) و سرعت کاه (hump).
سرعت گیر : ابزاری برای کنترل سرعت هست حد اکثر ارتفاع یه سرعت گیر 7 تا 10 سانتی متر هست و حداکثر طولشون حدود 30 سانتی متر و عرضی برابر عرض محل عبور دارن.
سرعت کاه یا سرعت گیر ملایم: ارتفاعشون بین هفت تا 10 سانتی متر هست و طولی بین 3.5 تا 4.2 متر دارن. طول سرعت کاه ها ممکنه به 6.7 متر هم برسه.
آیا در نصب این وسایل در کشور ما به مسائلی مثل: رضایت اهالی ساکن در اون محل توجه میشه؟ تو بعضی کشور ها رضایت نامه افراد محلی باید ارائه بشه و استفاده ازشون هم محدود و اما موثر هست. تو مملکت ما، خیلی جاها از جا کندن این سرعت گیر ها رو. یه نکته مهم دیگه هم اینکه: خیلی جاها اصلا ما با هشداری مواجه نمی شیم که: به سرعت گیر یا کاه نزدیک می شوید. شاید اگر این علائم باشه ماشین ها کمتر دچار آسیب بشن.
تو شهر پرث استرالیا (واقع در ایالت استرالیا غربی) به جای سرعت گیر میدون های کوچیک زیادی توی مسیرها وجود داره که نقش سرعت گیر رو دارند و سرعت گیرهای معمول در شهر وجود ندارند. البته اجرای چنین طرحی شاید در حین توسعه و ایجاد شهر معقول باشه اما بعد از توسعه یک شهر اعمال چنین تغییری غیر ممکنه.
#نمونه الهام بخش