این سریال رو حدود 4 روز پیش من باهاش آشنا شدم . چون کمپانی HBO منتشرش کرده بود ( همون کمپانی ای که Game of Thrones رو منتشر کرده ) و امتیازش 9/10 بود توی imdb تصمیم گرفتم روزی 1 قسمتش رو ببینم .
و همونطور که خودتون میتونید حدس بزنید تصمیم به روزی 1 قسمت دیدن همان و از کار و زندگی افتادن و کل روز رو صرف سریال کردن همان
محوریت داستان راجع به یه پارک هست که انسان ها برای تفریح خودشون یه سری ربات انسان نما با هوش مصنوعی خیلی قوی رو توی اون پارک قرار دادن و هر روز این ربات ها رو میکشن ازشون سوء استفاده میکنن و وقتی که روز تموم میشه ربات ها رو تمیز میکنن حافظه اونارو بر میگردونن و دوباره هر بلایی دلشون خواست سرشون میارن .
اگر کسی سریال رو ندیده شدیدا توصیه میکنم بره همین الان قسمت 1 رو دانلود کنه و ببینه
توجه : اگه تو فصل امتحانات هستید یا کار دارید شدیدا توصیه میشه بعد از این که از کار فارغ شدین شروع به دیدن سریال کنید . چون به شدت سریال جذابی هست . خلاصه این که از ما گفتن بود .
هر کس دیدگاهی از این سریال و پیامی ازش گرفته رو میتونه اینجا شیر کنه با بقیه …
بعد از ناامیدی از بازی تاج و تخت، قصد داشتم این سریال را ببینم. بنابراین اولین کاری که کردم دیدن تیزر سریال بود که اصلا جذاب نبود. سوژه اگرچه جالب است اما تکراری است.
بعید می‌دانم دیدگاه و پیام خاصی پشت این سریالها باشد. هدف صرفا سرگرمی است.
صد در صد وظیفه هر سریالی در وحله اول سرگرم کردنه … منتها این که بگیم فقط سرگرمی خیلی بی انصافیه . حتی سریالی مثل همون بازی تاج و تخت که خیلی بیشتر از این سریال جنبه سرگرمی داشت میشه روی کارکتر ها ، دیالوگ ها و جملات قصاری که داره کلی بحث کرد .
این سریال توی فصل اولش بحث های خیلی جالبی رو راجع به خود آگاهی ذهن و این سوال کلیدی که تفاوت ما با ماشین چی هست رو مطرح میکنه و آدم رو به فکر فرو میبره . چون عمیق ترین احساسات انسانی رو نشون میده توی ماشین که عملا هیچی نیستن غیر از یه سری کد که برنامه نویسی شده و کم کم آدم از خودش این سوال رو میپرسه که احساسات خود ما هم بر اساس محیط اطرافمون و ژنتیکمون به وجود اومدن پس چه چیزی مارو از یه ماشین هوشمند که قدرت تفکر و تکلم داره جدا میکنه ؟
اتفاقا به نظر من به شدت این سریال هم سرگرم کننده هم مفیدی میتونه باشه . چون بزرگ ترین چالش فلسفی که بشر باهاش رو به رو هست توی دهه پیش رو ظهور هوش مصنوعی قوی تر از ذهن انسان در سطح انبوه هست و برای این که برخوند درستی داشته باشه بشر با این تکنولوژی به نظرم لازمه که همین سریال ها و فیلم ها با محتوای تکراریشون ذهن رو آماده پذیرش کنن .
اتفاقا نظر من چیز دیگه اس
به نظر من هر سکانس این سریالِ به شدت معناگرا دارای مفهومه حالا اینکه هرکسی چه برداشتی بکنه از خوبی های محتوای ویدئوییه که دست بیننده رو باز میزاره تا از دیدگاه خودش سریال رو بررسی کنه
از بین بردن تابو ها در فیلم ها همیشه از اهداف خیلی از گارگردان ها و داستان نویس ها بوده و خواهد بود.
خشونت و برهنگی در این سریال من رو بیش از پیش یاد دنیای خودمون می اندازه که واقعا تفاوت زیادی نداره بعضی وقتا سکانس ها با واقعیت هایی که اتفاق می افتن
در مجموع به نظر من سریال بسیار پر محتوا، معناگرا و ریشه داری هست
ببینید کیفیت از نظر پولی که خرج شده . کارگردانی ، صحنه پردازی و … بالا رفته صد در صد .
ولی خوب داستان برای مخاطبی مثل من دیگه جذابیت فصل 1 رو نداره . یه چیز دیگه هم هست اینه که توقع ها تو فصل های مختلف یه سریال میره بالا و سلیقه ها هم خیلی با هم فرق میکنه .
ولی فرضا سریالی مثل mr robot برای من هر فصلش جذاب تر از فصل قبل بود .
خوب من با موفقیت 2 فصلش رو دیدم. خیلی با توصیفهائی که اینجا شنیدم متفاوت بود. به نظرم این گروه دارن یه شاهکار رو خلق میکنن. همه جنبه‌هاش در حد بسیار عالی و متعادل بود.
خشونت و مسائل جنسی به نسبت بقیه سریالهای همدسته، بسیار کمتر دیده میشه. حتی با یه فیلم معمولی هالیوودی هم قابل مقایسه‌ست.
فصل 2 به نظرم اومد که کیفیتش تا حد زیادی افت کرده، ولی توی قسمت آخر همه چیز وارد فاز دیگه‌ای میشه، بخصوص اخرین تیکه داستان که ویلیام ظاهرا خودش در فرآیند آزمون قرار داره! داستان تِم انگلیسی داره و اصرار به توضیح گفتاری توش زیاده.
فقط امیدوارم خیلی فضای شهری و امروزی به خودش نگیره چون یکی از جذابیتهاش همون فضای وسترنی و نسبتا بکری بود که داشت.
من فکر کنم فلسفه بسیار قدیمی از آگاهی، خودآگاهی و جنگ برای بقا رو به تصویر میکشه. رباتهای میزبان اول نسبت به محیط اطراف و اتفاقات آگاهی پیدا میکنن و مرحله به مرحله عمیقتر میشن تا اینکه به طور نمادین به خودآگاهی میرسن، جائی که خود شخص اختیارش رو به دست میگیره! کمی داستان تخیلی نوشته شده چون واقعا معیاری برای رسیدن به این مرحله در رباتیک فعلا وجود نداره.
مایکل کرایتون نویسنده پارک ژوراسیک خیلی پیش از این ها فیلم westworld رو درست کرده که اتفاقا فکر کنم زمان شاه یا اوایل انقلاب دوبله هم شد. داستانش هم خیلی سر راست بود درست مثل پارک ژوراسیک. عده ای یک پارک تفریحی می سازند با روبوت های انسان نما که اینها مدار می سوزنند و دیوانه می شوند و همه چیز را نابود می کنند.
این سریال وست ورلد دیگر آخر پیچیدگیه. متاسفانه از این کار خوشم نمی آید و لاست را هم برای همین ندیدم. چون سریال مدام معما مطرح می کنه بدون اینکه اونها رو حل کنه. این کار برای بعضی ها خیلی باحال و جذاب است( عشاق لاست) اما من همان موقع که لاست آمد هم گفتم که آخرش شما را در خماری می کذارد و پایان بسیار بدی برای آن سریال پیش بینی کردم که همان شد.
در مورد این سریال با علاقه شروع به دیدن کردم اما از همان فصل یک متوجه شدم کارگردان و نویسنده دچار عقده سردرگم کنندگی هستند که این هم حدی دارد. بنابر این وقتم را برایش تلف نکردم. بهتر است دنبال پیام خاصی در این سریال نباشیم چون پیام آخرش همین است که انسان نمیتواند جای خالق را بگیرد.
سلام دوستان
در همین لحظه قسمت پایانی فصل دوم رو هم دیدم و وقعا لذت بردم.
به نظر من هر سکانس این سریال مفهومی رو در خودش داره.
سریال عمیقی بود.گفتنی ها رو دوستان گفتند.
نظر یکی از کابران فیلیمو که به نظرم درست بود:
_سریال مثل خود پارک بود ینی آدمی خودشو میشناخت تو فیلم _ اینطور که ؛ تقریبا همچیز میشد ازش برداشت کرد … هم کفر هم نهایت ایمان هم جبر هم اختیار … عشق نفرت … بستگی به خودت داره که کی هستی … همون برداشت رو میکنی …
حالا یه سوال دیگه دارم ازتون:
به نظرشما چه اتفاق و اتفاقاتی در فصل سوم خواهد افتاد؟
این سریال بهترین سریالی بوده که من دیده ام. من از دید فلسفی بهش نگاه میکنم. همیشه تووی ذهنم سوال بوده که انسان چرا به وجود آمده و به دنبال چیه؟ با دیدن این سریال متوجه شدم یکی از نظریه ها، همین موضوع سریال می تونه باشه. احتمالا اشخاصی هستند که قبل از ما به تکنولوژی پیشرفته دست پیدا کرده اند و ما رو خلق کرده اند برای تفریح یا مثلا ادامه پیشرفت در تکنولوژی. احتمالا در بین ما در همین متن زندگی، در خیابان و کوچه، انسان هایی وجود دارند که “مهمان” هستند و ما خبر نداریم در حالیکه برایشان نقش “میزبان” رو بازی می کنیم (این اصطلاحات در سریال مورد استفاده قرار گرفته). مواظب باشید کافر نشید فقط.
من که شدیدا منتظر فصل جدیدش هستم.
یک پادکستی هم در این ارتباط توسط خانم FancyFatemeh ایجاد شده که گوش دادن بهش خالی از لطف نیست. باید بگم سریال رو صحنه به صحنه تحلیل کرده. البته در این پادکست بیشتر به دنبال کشف رمز و رازهای داخل سریال بوده ولی برداشت خودش رو هم بیان کرده.
دیدگاه جالبی بود.
من حس میکنم خوشبختانه گروهی که سریال رو میسازن گروه خاصی هستن و واقعا به فلسفه و نگاه عمیق اهمیت میدن. ریزه‌کاریهای فوق‌العاده زیادی که در ارتباطهای قسمتهای مختلف قرار داده شده این رو نشون میده. البته برای فروش، قطعا نیاز دارن که کمی به ذائقه عمومی هم توجه کنن.
ادامه داستان میتونه این جذابیت رو داشته باشه که میخوان ببرن سمت یک داستان سطحی نبرد انسان با تکنولوژی، یا اینکه چیزی متفاوت ارائه بدن.
احتمالا در بین ما در همین متن زندگی، در خیابان و کوچه، انسان هایی وجود دارند که “مهمان” هستند و ما خبر نداریم در حالیکه برایشان نقش “میزبان” رو بازی می کنیم (این اصطلاحات در سریال مورد استفاده قرار گرفته). مواظب باشید کافر نشید فقط. 